Wakend bij jou

bij het licht van

een kaars

ben ik getuige

van moed en liefde
 

we join
running clouds
raindrops
sweeping beeches
a mouse a frog 
together
in this fragile world
of green on green
clasping hands
in thanks
for your web of pearls
 
and now your little boat sails on

Heel even was er een scheiding
Met veel pijn in het hart
Maar nu weer bij elkaar
Niet ieder apart
De handen ineen gestrengeld
Een zachte, diepe zucht
Als eenheid weer samen
Opgaand in de ochtendlucht

Wees licht voor onze voeten,

dat we niet struikelen

als we de weg alleen verder moeten,

als het zo donker is dat niemand

aan ons ziet hoe donker,

zelfs niet bij klaarlichte dag.

Ik ben de weg.

Ik sta als een pijl

gericht op de verte,

maar in de verte

ben ik

weg.

Als je me volgt,

hierheen, daarheen, hierheen,

moet je er komen,

hoe dan ook,

Weg is weg.

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet

terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid

want je gaat niet weg.

Soms willen woorden niet wat ik wil

niet op papier en niet gesproken

soms zegt de stilte dan genoeg

en ben ik even in mezelf gedoken

op zoek naar mooie zinnen

die beschrijven wat ik bedoel

maar soms heb ik geen woorden

die kunnen zeggen wat ik voel

Soms willen woorden niet wat ik wil

ook al zoek ik echt overal

en op die momenten hoop ik maar

dat mijn stilte alles zeggen zal

Jong en bruisend van energie!
Wat is het leven snel en niet te stoppen!
We gaan maar en we gaan maar door
De herfst verwisseld zijn knoppen

Vaak het moment van somberheid
De zon en licht maakt plaats vaak voor schemer en duisternis.
Moeilijke tijden voor menigeen
En ook het moment dat er geen ruimte meer is!

Gezelligheid maakt plaats voor eenzaamheid!
Het moment om sterk te lijken
Dit valt niet mee bij iedereen
Om zo’n storm te overwinnen en om met sterke wortels in de grond te eiken

Soms is de storm te sterk en knapt de boom
We willen het niet en we vechten er tegen
Maar de natuur is soms zo sterk
En krijgt het leven een andere zegen

Eentje van kort en hevig
We willen het niet maar soms is het leven een droom
Iedere dag is er één dat herinnert aan mooie momenten
Waren de wortels maar sterk genoeg als van de grote eikenboom!

Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen
naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt
om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd
leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist.

Een bestaan van los zweven en vrij fladderen
door stad en land waar ze verliefdheden heeft aangestoken
bij eender welke bezoeker of toevallige voorbijganger op hetzelfde moment
goot ze allerhande dromen of wensen in een nieuwe werkelijkheid voor onbepaalde duur.

Bovendien gaven haar breekbare en kwetsbare
vleugels kleur aan de omgeving waar elk wezen vloeit in rijm
en vers tot wanneer donkere wolken zich beginnen te ontwikkelen, ontplooien
en samenkomen tot dichte dikke lagen in een ijle lucht waar ze de weg naar het licht volgt.

Ondanks de onverwachte vlucht is aanwezigheid
nog altijd merkbaar daar ik haar van dichtbij aanvoel terwijl haar
afdrukken blinken en klinken in onze natuur om nooit meer vergeten te worden
Voortaan is ze een ster aan firmament waar ze eigen plek heeft en waakt over ieder van ons.

Misschien straks

als de wind in een lentebries praat

bladeren bijna strelend fluisteren

en bloemen hun knoppen liefdevol ontsluiten

zal ik weten dat jij er bent

zo aanrakend dichtbij

dan zal ik je noemen

letter voor letter je naam blijven dopen

in alsmaar een inkt van liefde

om wie jij bent geweest

waar jouw aanwezigheid altijd parels strooide

daar moet ik je toch steeds weer kunnen ontmoeten

in de glans die zij lieten?

zeg me niet dat je verder weg bent

dan de einder aan mijn zicht

maar slechts een armlengte ver

en zeker weten

dat mijn oren zich zullen ankeren

aan de boezem van de stilte

om jou te horen als voorheen

maar dan in meer dan duizend echo’s