Als een hemelskind in de moederschoot

zomaar plotseling komt te overlijden

Ervaar ik in mijn hart druk, gekrijs en geduw

hoewel een lieve engel je mee komt begeleiden

Geef de zorg van jouw broos en gekwetst kind 

over aan de forse dragers van het Licht

Moge de liefde je van dit intens verdriet

en het wankelend vertrouwen bevrijden

Jouw kleine heeft je onvoorwaardelijk lief

al uit hij zich nog enkel via gevoel

Hij zou liever niet bij je weg willen gaan

en hecht zich zielsgraag aan jouw hartswarmte

Blijf niet alleen zitten met het gemis en verlies

kom er geleidelijk aan voorzichtig mee naar buiten

Huil en groei mee met je kind in gedachten

laat mijn warme woorden deze pijn verzachten

Leg nou die krant maar even neer,

echt lezen doe je toch niet meer,

huil nou maar even.

Ja, tegen iemands lichaam aan

zou dat natuurlijk beter gaan,

maar huil nou even.

Dat jij de enige niet bent,

dat is een troost die je al kent,

dus huil maar even.

Een ander troosten voor verdriet,

dat kan ook niet, dat kan ook niet,

maar huil toch even.

Altijd maar flink zijn is niet goed:

als je niet weet hoe ’t verder moet,

huil dan toch even.

Straks, met nog tranen langs je kin,

denk je ineens: ik heb weer zin

om door te leven.

Ik blijf altijd

aan je denken:

hoe je liep

en hoe je lachte,

hoe je keek.

Ook je naam

blijft altijd bij me,

want van jou

is er geen tweede.

En door steeds

je naam te noemen,

zal ik jou

nooit meer vergeten,

zal je niet

voorgoed verdwijnen,

ook al krijg ik

nooit meer antwoord.

Mijn gedachten

laten jou niet

in de steek.

Ik hoop dat ze je vleugels geven,

zodat je overal kunt komen,

dat je terugkomt in mijn dromen,

met me meevliegt door mijn leven.

Dat ze je nieuwe ogen geven,

zodat je nog naar ons blijft kijken

en ons toch nog kunt bereiken,

ook al is het soms maar even.

Ik hoor je niet, ik zie je niet.

Waar je nu bent? Ik weet het niet.

Ik kan alleen maar gissen.

Ik zal je heel erg missen

en overvol zijn van verdriet.

Het schreeuwt in mij: verlaat me niet.

Vraag me niet

hoe ik er doorheen

gekomen ben:

ik weet het niet.

Vraag me niet

wat ik gedacht heb

en gevoeld:

ik weet het niet.

Ik weet alleen nog maar

dat ik geen weg

meer wist,

dat elke dag mij

zwaar viel,

dat elke dag

een dag te veel was.

Hoe het licht geworden is?

Ik weet het niet.

Alles wat ik weet, is

dat ik vastgehouden werd,

geholpen en geleid.

Door wie?

Ik weet het niet.

Maar elke morgen

zeg ik: dank u wel.

Ik zou graag slapen deze nacht

nu jij dood ligt, slapen,

slapen, slapen terzijde

van jouw volkomen slaap

om te zien of ik je zo

bereiken kan!

Slapen, een morgenstond in de avond

bron van de rivier, slapen;

twee dagen die samen opgaan

in het niets, twee stromen

die aan het eind samenvloeien;

twee eenheden alsof het één is

tweemaal niets alsof het niets is.

Ik zou zo graag je dood verslapen.

Ik heb mijn handen om mijn buik gevouwen,

mijn handen en mijn buik zijn leeg.

Zo leeg.

Onverwacht ben je uit mij weggegleden.

Wat ging er mis?

Waarom dat vroege komen?

Nu is er in ons hart een onmeetbaar verdriet.

Omdat we nooit zullen weten,

hoe je geworden zou zijn.

Te vroeg, te vroeg,

zo pril, zo heel erg prematuur,

ons kindje van het eerste uur.

jouw tijd van leven

was te kort

voor ons leven samen

nooit meer

nooit weer

tolt rond in mij

maar toch

ons leven

samen

blijft bestaan

Kind

ons kind

ik kleed je

in een mantel van satijn

kroon je

met goud en smaragd

jij kleine wijze prins

dappere strijder

zo vol van leven

zoveel heb je gegeven

en nu....

nu is het zover

we moeten alleen verder

Liefde reikt verder dan de maan

verder dan de sterren

niemand weet hoe ver het kan gaan

het reikt oneindig ver

zo ver als nodig is

tot aan die ene ster

nooit uit je gedachten

nooit worden ze vergeten

dat ze er waren mag de hele wereld weten!
 

Lieve jongen, de dag dat jij werdt geboren,

Beklom ik de hoogste toren,

Mijn trompet, die nam ik mee, 

Vondt dat de de gehele stad,

Dit heug"lijk nieuws moest horen.

Vele jaren later nu,

En wat is het immens stil,

Maar dat is niet aan mij,

Men zegt: Het is God's Wil.