Ik heb je destijds leren kennen bij TTV Achilles. Ik speelde bij de jeugd en jij bij de senioren. Later bij Unicum was je in mijn jeugdjaren een tijdje mijn coach. De ritjes naar de uitwedstrijden in je groene Honda Civic kan ik me nog levendig herinneren. Elke wedstrijd een boel lol, maar ook fanatiek om te winnen. Toen ik senior werd, mocht ik je samen met Antonie Verberne opvolgen als organisator van de Open Geldropse. Een groot toernooi in Geldrop dat onder jouw begeleiding werd gespeeld door honderden tafeltennissers in de sporthal. Een taak voor mij om dit succes voort te laten bestaan in de jaren '90. Op een gegeven moment kreeg je een relatie met Esther en werd je in plaats van een clubgenoot een vriend van me. De vele jaarlijkse weekendjes weg naar de diverse bungalowparken en de etentjes die we samen hadden blijven nog steeds een mooie herinnering voor me. We hebben wat afgelachen en lol gehad, zoals die keer dat we bij ons in de tuin samen een hele fles limoncello meester hadden gemaakt. Ik had er nog het hele weekend last van gehad, maar jij ook vertelde je me achteraf. Binnen de vriendengroep hebben er de afgelopen jaren ook een heel aantal verhuizingen plaatsgevonden. Altijd stond jij als eerste klaar om mee te helpen sjouwen en een vrachtwagen te regelen voor het vervoer. Ik kan me geen enkele verhuizing van vrienden herinneren waarbij jij niet achter het stuur zat om hen vooruit te helpen. Wanneer Esther en Simone weer eens hun jaarlijkse bingo-avondje bij VGZ hadden, dan was jouw vraag elk jaar weer of dat je ze op moest halen met een aanhangwagen in verband met het vervoer van alle gewonnen prijzen. Bleken ze achteraf alleen een mok gewonnnen te hebben... Dit zijn zomaar een paar voorbeelden van de vele leuke momenten die ik met je heb gehad. Helaas komen er in de toekomst geen nieuwe mooie herinneringen meer bij dan die ik nu van je heb. Het blijft nog steeds onwerkelijk dat je er niet meer bent, maar alle dierbare herinneringen aan je blijf ik koesteren, deze zal ik nooit meer vergeten. Max rust zacht. Esther, Rachelle, Ruben, Danou, Rein, Mieke en de rest van de familie heel erg veel kracht en sterkte gewenst met dit enorme verlies.

Het grappigste wat wij mee hebben gemaakt met Max is dat we bij Max en Esther aan het kaarten waren en dat hun kat met een levende muis in zijn bek binnen kwam. Het resultaat was dat Max ( en Betty ) op de tafel sprongen van schrik. Waarop hij tegen Esther begon te gillen:" pak een theedoek en sla die muis neer". Dit lukte niet, de muis ging er van door en kroop onder de kast. Max ( en Betty ) bleven de hele avond angstvallig richting de kast kijken.
Paar weken later heb ik, Ron, in de dierenzaak een namaak muis gekocht en bij het volgende bezoek in de w.c . verstopt.
De schrik was weer erg groot toen Max de muis ontdekte maar nadat we hem hadden laten zien dat het een namaak muis was hebben we daar kostelijk om moeten lachen.
Lieve Max we zullen je missen.
Betty, Ron, Joop en Jeske xxx

Max, wat hebben wij een mooie en leuke tijd gehad als teammaten. Jouw humor, sarcastische opmerkingen en gezelligheid was altijd leuk om mee te maken. Samen in een team waar gezelligheid voorop stond. Wat was dat een leuke tijd. Hoewel ik al een tijdje niet meer in de buurt woonde, ga ik je toch heel erg missen.
Ik wil de familie en vrienden heel veel sterkte en kracht wensen de komende periode.

Even weten we niks te zeggen, woorden schieten tekort...

Van alle keren dat ik bij jullie kwam logeren op de Adm. de Ruyterstraat, herinner ik me nog dat je altijd muziek op had staan. The Police, Stray Cats en natuurlijk U2.
Op onze gezamenlijke vakanties naar Spanje vond je het vooral leuk om 's-avonds een kaartje te leggen met Pa en Ma en Ome Rein en tante Mieke. Ook eet ik nog regelmatig een eitje, gebakken in een pan waarin je eerst een boterham legt met een gat erin voor de dooier. Het geheel wordt dan afgemaakt met een flinke laag ketchup. Bij ons heet dit gerecht nog steeds " Een Max-en ei"! Later, toen je al uit huis was kwam ik je regelmatig tegen bij PSV, waar jij suppoost was. Op verjaardagen bij Ome Rein, tante Mieke of Dave namen we het, als PSV supporters, dan samen op tegen Ome Rein en Ome Peter die voor die "andere" club waren.
Max, of zoals Gerrit Strik zou zeggen: Wois of Max Woiski; rust zacht.
Esther, Rachelle, Ruben en Danou,
(Ome) Rein, (tante) Mieke, (ome) Peter,
Dave, Karen, Imme en Fem,
Familie Gimbel; heel veel kracht en sterkte gewenst.
Liefs,
Gerrit en Toos Strik,
Serge, Diane, Thijs en Pim Strik.

Voor ons is Max met zijn fantastische inzet tijdens de EK en WK Tafeltennis in Eindhoven een onvergetelijke herinnering.

Lieve Max,
Woorden schieten tekort.
Nooit meer uit eten of een meter bier drinken bij het toen nog Groen Koffie huis. Maar ook onze vrienden weekendjes zijn een mooie herinnering aan jou die ik altijd zal blijven koesteren.
Rust zacht lieve Max, ik zal je nooit vergeten.
Esther,Rachelle, Ruben en Danou en de rest van de familie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Dikke knuffel Simone

Max,
In de 10 jaar dat we hebben samengewerkt heb ik je leren kennen als een fijne collega.
Betrokken bij alles wat je deed.
Nooit te beroerd om een stapje extra te zetten.
Maar vooral een fijne vent!
Max,
Rust zacht, je hebt het verdient

Jack en Henja Smolders