Esther,Rachelle,Ruben, Danou en familieleden en mensen die hem dierbaar waren.
Sterkte voor de toekomst.
In gedachten vele mooie dierbare herinneringen.
Groetjes
Ted Marielle Cindy Melanie Sven Kantelberg

Achter elke traan van verdriet zit een glimlach van herinneringen.

Ik herinner me nog als de dag van gisteren onze allereerste busvakantie naar Spanje , wat waren we jong toen en jij ook nog de jongste. Onze eerste stappen buiten Geldrop. Of het eerste concert waar we naar toegingen, was Chris Rea in Nijmegen. Verschillende vakanties en concerten mochten met veel plezier volgen.

Herinner me nog dat we de eerste editie van live 8 gingen kijken en jij het was die ons attendeerde op een nieuw bandje met de naam u2. Was toen al je favoriete band. Hoe mooi is het dat je je laatste dagen een Joshua Tree t-shirt aan hebt kunt hebben.

Zo zijn er na zoveel mooie jaren, zoveel mooie herinneringen.

Als persoon was je iemand die niet perse op de voorgrond hoefde te staan maar er wel altijd was op de momenten dat het nodig was. Je deed dit op een integere, zorgzame en respectvolle manier waar je enorm trots op kunt zijn. De deur stond wat dat betreft altijd open.

Je doorzettingsvermogen was bewonderenswaardig. Of het nu je werk betrof, tafeltennis , hardlopen , of het coachen van jullie Ruben. Je ging er altijd meer dan 100% voor. Je liep daar nooit mee te koop en vond het allemaal vanzelfsprekend. Maar Max het moest toch allemaal maar gebeuren.

Onverwachte veranderingen was niet echt jouw ding. Met name het laatste jaar werd je hier toch veelvuldig mee geconfronteerd. Ook hier bleef je voor vechten en zette je er iedere keer weer op een bijzondere knappe manier overheen. Tot aan het laatste toe.

Ondanks je goede wil en kracht bleek helaas niet alles te overwinnen en is het uiteindelijk een ongelijke en oneerlijke strijd voor je geworden .

Wat zullen we je enorm gaan missen maar herinneringen blijven en die zijn aan een zeer oprecht , eerlijk en prettig persoon en een meer dan geweldige vriend,

Rust in vrede jongen

Ik heb je leren kennen op de mavo, alweer bijna 40 jaar geleden. Eigenlijk hadden we meteen een klik. We waren altijd op zoek naar nieuwe muziek, en die was er volop in de jaren 80. Door jou heb ik bv U2 leren kennen, in die tijd waren er nog heel veel mensen die het helemaal niks vonden, maar dat hadden we wel met meer muziek, TC-mattic bijvoorbeeld (stonden we alleen vooraan op een van de weinige edities van Pinkpop-binnen). Via jou heb ik ook Eric en Berry leren kennen toen we begonnen met stappen in Geldrop. Jarenlang waren we onafscheidelijk, samen op vakantie, ontzettend veel concerten samen gezien en ieder weekend samen op stap. Nadat we allebei getrouwd waren verloren we elkaar eigenlijk een beetje uit het oog, ook het contact met Eric en Berry werd minder, maar als we elkaar zagen was het altijd goed. Nu alweer bijna een jaar geleden hoorde ik dat je ziek was. Ik moest je zien, ook al hadden we elkaar al jaren niet meer gezien. De eerste paar keren ben ik samen met Eric bij je langs geweest,ik ben namelijk niet zo'n held,maar na een paar keer was het eigenlijk weer als vanouds. Toen je in de hospice lag hebben we samen flink wat afgewandeld en herinneringen opgehaald. Elke stap terug daar was een worsteling voor je,want al wist je dat het niet lang meer zou duren opgeven wilde je niet. Elke keer als ik geweest was bedankte je me,ik zei dan dat dat absoluut niet nodig was Want weet je Max, jij deed net zoveel voor mij als ik voor jou. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat we dit nog samen hebben kunnen doen. Ook al waren we elkaar een beetje uit het oog verloren, de vriendschap is gelukkig altijd gebleven. Max jongen, ik hou van je! Esther en kids heel veel sterkte en we gaan elkaar zien. Ook Mieke Rein en de rest van de familie heel veel sterkte!

Max ik zal je nooit vergeten.
Fred.

Van de ruim 13 jaar bij Unicum ken ik weinig mensen die altijd zo vrolijk en positief waren dan Max. Een enorm verlies en veel sterkte gewenst de aankomende tijd.

Wij kennen Max in de eerste plaats van tafeltennis. De sport die hij met veel passie heeft uitgeoefend. Als speler, als coach maar ook als vrijwilliger. Een grote hulp tijdens de toernooien bij Unicum maar ook tijdens het WK  en EK in Eindhoven. Jürgen heeft vaak tegen Max gespeeld en dat waren pittige, maar mooie wedstrijden.
Daarnaast denken we aan gezelligheid en veel humor. Met Max erbij was het niet stil aan tafel. Er werden stoere verhalen vertelt en vooral veel grappen gemaakt.
Ehrwald als wintersportplaats hebben wij ontdekt door Max en Esther. Dankzij de tips die zij met ons hebben gedeeld hebben we daar erg leuke vakanties gehad.
Het typeert Max: hulpvaardig, humoristisch, betrokken. Er is een nieuwe ster aan de hemel gekomen, helaas straalt hij veel te vroeg. Rust zacht Max.
 

Samen opgroeien, samen naar school, samen beginnen met de prachtige sport tafeltennis. Dat zijn vrienden. Maar nee, dat soort vrienden waren we niet.
Sterker nog, wat hadden we in het begin een hekel aan elkaar. Ik als OKI-boy en jij als Geldrops hardste knokker bij Unicum. Zowel qua tafeltennisspel als verbaal, waren het zware wedstrijden. Onze karakters botsten, want we waren allebei super fanatiek.
Nadat ik bij OKI wilde stoppen en de overstap wilde maken naar een andere vereniging, zei mijn goede vriend John de Bijl, kom toch bij Unicum. Het is toch wel een gezellige club. Nou, daar moest ik toch wel een hele tijd over nadenken. Het was wel dicht bij huis, ik woon per slot van rekening op het Eeneind, maar of die club wel bij me zou passen, dat wist ik zo net nog niet. Toch maar de stoute schoenen aangetrokken en meespelen met de training bij Unicum. Zelden ben ik zenuwachtig, echter die avond was ik het zeer zeker wel. Wat een ijzige ontvangst en de term OKI-boy was meerdere keren te horen. Gelukkig heb jij, maar ook alle anderen, me op een andere manier leren kennen. We werden zelfs teamgenoten. Wie had dat ooit gedacht. Ik in ieder geval niet. Samen met Peter Boonen hebben we geweldige competities gespeeld. Ik heb veel competities gespeeld, maar de competities met dit team, zijn me het dierbaarst. Daarna hebben we nog lang samen gespeeld samen met jeugdspelers die overkwamen naar de senioren. Ik kon ze niet veel leren op het gebied van tafeltennis, met mijn rommelspel. Jij kon dat wel. Samen zorgden we daarnaast vooral voor de mentale begeleiding en het beleven van de sport (ook na de wedstrijden). Max, we spraken op de lange ritten naar The Backhands of andere uithoeken van Brabant en Zeeland over van alles. Ik durf echt te zeggen, dat we goede vrienden waren, zonder dat we bij elkaar de deur plat liepen.
Ik schrok begin dit jaar erg van het bericht dat je ziek was. Ik heb je begin dit jaar nog thuis bezocht en samen nog heel wat herinneringen opgehaald. We hebben samen gelachen en gehuild over al onze belevenissen samen (vooral ook met je zwager Lex met wie we ook nog samen in een team hebben gestaan) Het bleek toen al, dat je deze strijd niet zou gaan winnen....
Ik wist dat je in een hospice was opgenomen, maar afgelopen vrijdag zei ik tegen Miranda in het zwembad hier in Spanje, dat ik me afvroeg hoe het met je zou zijn.
Later hoorde ik van mijn neef, die nog lid is bij Unicum, dat je op deze dag bent gestorven. Helaas kon ik er, vanwege onze vakantie, niet persoonlijk bij je afscheid aanwezig zijn. We zagen elkaar niet meer zo vaak, nadat ik ben gestopt met tafeltennis, maar ik kwam je nog wel tegen bij tenniswedstrijden van Ruben of bij hockeywedstrijden van Danou. Dan was het weer als vanouds.
Max, bedankt voor een mooie tijd.
Esther en kinderen, heel veel sterkte. Jullie zullen hem enorm missen.

We zagen elkaar met personeelsuitjes en je kwam 2 keer langs op de camping in Italië samen met Esther en de kinderen als wij daar ook waren. Zo lekker rustig en ontspannen zo herinner ik jou. Het was een eer om je gekend te hebben. Rust zacht lieve Max.
Sterkte voor de familie
Karin Lala , Leonard Lala en de kinderen

Dag lieve Max,
Want ja zo ken ik je en zal je zo altijd blijven herinneren. Een hele fijne collega met je hart op de juiste plaats. Vooral wat mij de beste herinneringen zijn is dat je altijd een eerlijk antwoord gaf ook al was dat niet wat iedereen wilde horen. Man naar m'n hart. Ons verhaal ging meestal over een lach en mochten elkaar graag een hak geven, maar vooral ook een serieus gesprek over vakantie, kinderen en sport is wat ik het liefste met je had. De onderwerpen waar je je ziel en zaligheid in stak. Dan zei ik tegen je op een dag dat ik ging verhuizen. Jouw antwoord zonder ook maar een seconde na te denken.... Vraag ff of ik met de vrachtwagen jouw kant op mag, regel een datum en we doen dat ff. En dat ff maakte voor jou niet uit of dat uren duurde. Zoveel respect voor jou en hoe je in het leven stond. Hopelijk vindt je je rust lieve Max, want weggaan wil niemand. Vooral jij niet!!! Ik zal, ook al is dat vanuit Spanje, vanavond omhoog kijken en denken aan al die mooie momenten met jou. Dankjewel daarvoor!!! Dag lieve Max, ga je erg missen
Marc, Miranda en alle kinderen