Ik zal Max altijd blijven herinneren als iemand met passie voor sport, waarbij de tafeltennissport een belangrijke plaats in zijn leven had. Ik heb Max leren kennen als jeugdspeler bij TTV Geldrop. Na mijn verhuizing uit Geldrop zijn we elkaar uit het oog verloren. In de jaren 90 kwam ik Max weer tegen als de organisator van de jaarlijkse landelijke meerkampen voor senioren. Bij de organisatie van de EK en WK Tafeltennis in Eindhoven in 1998 en 1999 was Max een van de vrijwilligers die van 's-ochtends vroeg tot 's-avonds laat altijd klaar stond om te zorgen dat alles tot in de puntjes was voorbereid. In mijn archief vond ik deze foto van een stralende Max in het WK shirt!
Toen we weer in Geldrop kwamen wonen heb ik gezien hoe gedreven hij was om achter de schermen te werken aan het versterken van het niveau in de vereniging. Samen met Esther en Peter Boonen heeft dit geleid tot een jeugdteam dat landskampioen werd. Tijdens de vele uren die we samen in de sportschool doorbrachten hebben we ook veel met elkaar gediscussieerd over tafeltennis en topsport in het algemeen.
De wedstrijd tegen zijn ziekte was een oneerlijke en ongelijke die hij ondanks zijn strijdlust niet kon winnen.
Ik wens Esther en de kinderen Rachelle, Ruben en Danou heel veel sterkte en kracht toe om dit verlies te kunnen verwerken.

Wij wensen iedereen heel veel sterkte toe die Max gaat missen...
Vooral Esther en de kids
Frank, Angelique en Mike Bouckaert

Zo zou ik onze relatie willen typeren. Samen met de jongens hebben we een mooie tijd gehad langs de baan en aan de bar. Zomaar ontmoet en daarna toch een verleden met elkaar blijken te hebben gehad. Niet samen, maar wel veel gezamenlijke bekenden. Het is voor mij een dierbare herinnering. Ook het moment in juni dat wel elkaar voor het laatst spraken. Met een diepgang waar we eerder niet aan toe waren gekomen. Ruben en Thieme zullen ons blijven verbinden en hopelijk nog lange tijd. Verder wens ik jou Esther, en natuurlijk de kinderen, veel sterkte de komende tijd en de tijd daarna.