Ik wil even laten weten Jent, ik heb zoveel van je gehouden, en dat zal ik altijd blijven doen...

Een gevoel van gemis kruipt in me omhoog
tranen vinden hun weg maar ik veeg ze snel droog
ik had nooit gedacht dat gedachtes me konden raken
dat jij je ogen zou sluiten en eeuwig zou blijven slapen

Ik heb je naam in het groot op een steen gekrast
terwijl de tranen stromen pak ik de steen goed vast
verzonken in mijn eigen gedachtes bij het horen van je naam
voel ik mijn hart ineenkrimpen bij de gedachte dat je moet gaan

Ik probeer dit gevoel achterwege te laten
toch lijkt dit niet te lukken en opent mijn hart haar gaten
een gemaakte glimlach die van buiten straalt
maar van binnen het gemis dat mijn wonden openhaalt

Het lange nadenken maakt me erg moe
ik probeer je te vergeten maar mijn hart laat dat niet toe
je bent dood en toch voel je zo dichtbij
er wacht een toekomst op me zonder jou aan mijn zij

Wat niemand merkt is dat ik je mis
en elke dag wens dat het anders is
wanneer ik aan je denk lees ik onze oude gesprekken en glimlach ik als een idioot
de tranen prikken weer achter mijn oogleden maar ik hou me groot

Nu ben ik mijn beste vriendin kwijt
maar jij jouw langdurige strijd
Nu begint jouw eeuwige rust, ik vind dat je die verdient
Ik hoop dat je daar een vriendin vindt even hecht, als ik met jou was bevriend

Al onze herinneringen koester ik in mijn hart
Soms is het einde gewoon, het begin van een nieuwe start..

Kusjes meis

Zo stil,
Dat iedereen wel weet dat dit zo blijft,
Voor altijd, voor altijd en een leven lang, het was,
Zo stil,
Dat iedereen het voelde in zijn lijf,
Geen pen, die ooit nog dit gevoel beschrijven kan.

Zo Stil,
Dat alle klokken zwegen ja,
De tijd stond onbeweeglijk,
Zo stil en zo verloren ging je weg,
Zo stil en zo verloren ging je weg.

Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan,
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan,
Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis,
Dan nog zou ik niet weten,
Waarom toch, dit gevoel voor altijd is.

Zo hard,
De uren na de klap dreunde zo na,
Dat niets nog, te bevatten en begrijpen was, het was,
Zo hard,
Dat alles wat we dachten, ons alleen maar leegte bracht,
Zo moe en zo verslagen waren wij,
Nu de stilte bij ons was in plaats van jij.

Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan,
En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan,
Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis,
Dan nog zou ik niet weten,
Waarom toch, dit gevoel voor altijd is.

Zo stil,
Hoewel ik je nog iedere dag mis,
En waar je nu ook zijn mag,
Echt het is,
Me helder,
Dat stilte nu jouw vriend geworden is.

Zag vandaag t kaartje staan bij boer Antoon.

Pfff weet niet zo goed wat ik moet zeggen....
Wens jullie heel veel sterkte en kracht.

Elina smeeing