Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hai Lieve Afira,

Vandaag ook weer een batterij kaarsjes voor je aangestoken. Moest weer heel vaak aan je denken en dan ga ik even naar deze site om de verhalen te lezen. En uit de verhalen lees ik hoezeer je moeder en ook de anderen jou ontzettend missen. Ik vind het zo erg dat ze zonder jou doormoeten. Elke dag worden zij er aan herinnert van wat er met jou gebeurd is. Als ik er alleen al aan denk krijg ik kippevel. Meisje wat heb jij een klap gehad, had hem wel voor je willen opvangen maar ik was er niet. Balen.

Dit was het weer voor deze keer, ik moet ook iets bewaren voor de volgende keren.
Doeg schat, ik blijf van je houden ook al ben je er niet meer.

Hallo meisje,

Ome Arend kwam vandaag bij ons om met ons mee te gaan naar Beppe. Nadat we een broodje en soep gegeten hadden zijn we richting Koudum gegaan. Onderweg hebben we eerst maar eens een ijsje gekocht want het was weer behoorlijk warm. Joran zat natuurlijk bij Ome Arend in zijn flitsende auto. En wat denk je toen we bij Beppe kwamen. Ze lag met de ogen open te kijken en ze keek verbaasd toen wij allemaal binnenkwamen. Ze praatte nota bene weer. Gisteren was ze helemaal nergens en vandaag weer een beetje opgeknapt. Niet dat we nu hele verhalen met haar konden houden maar ze was weer aanspreekbaar hoewel ze ook wel wegzakte. Ze dronk ook weer wat water. Heb haar om het half uur een paar slokjes water laten drinken en ze vond het toch wel lekker. Ook heeft ze wat appelmoes gegeten, het is niet veel maar alle kleine beetjes helpen toch. Ze was ook blij Ome Arend weer te zien, ze moest eerst wel kijken maar ze herkende hem wel. De namen weet ze niet goed meer. We lieten een grote foto van jou zien, ze keek er naar en zei metéén: dat is Afira. Zie je meisje je staat gegrift in het geheugen van Beppe. Ariëlle heeft nog even lekkere bodylotion en doucheschuim voor haar gehaald. Heb haar armen lekker ingesmeerd met deze lotion, ze vond het eerst stinken maar later vond ze het lekker. Ook met een nat washandje over haar gezicht strijken vind ze zo nu en dan lekker. We zijn er een hele poos geweest en toen we weg gingen vond ze het volgens mij jammer dat we gingen. Maar ze stak toch weer haar hand op ten teken van afscheid. Hoe we haar morgen aantreffen zou ik niet weten. Elke dag is weer anders. Maar vandaag hoefde ik niet te huilen.
Ariëlle is met Lieuwe naar Purmerend. Het toeterseizoen begint weer. Eigenlijk had ze er verleden week al heen gemoeten, maar toen was ze het vergeten. Morgen gaat ze weer een paar dagen werken en dan komt ze donderdag op haar verjaardag weer thuis. Om dan vrijdag naar het studieweekend te gaan. Papa is nu naar zijn werk, hij heeft weer nachtdienst en Joran gaat morgen weer naar school. Dan begint het normale leven weer. Wij proberen het hier allemaal weer een beetje op de rails te krijgen. Het afgelopen jaar waren we hier allemaal van slag en deden we maar wat. Meisje wat is het moeilijk om zonder jou dag in dag uit verder te moeten. Vaak denk ik wat is het leven toch hard. Vanmorgen toch weer met jou bezig geweest. Van Boudien had ik nog Telegraven gekregen van verleden jaar en heb daar het stuk van jou uitgeknipt. Het hele verhaal over het ongeval stond op de voorpagina met foto's erbij. Vanavond heb ik op je hyves alle krabbels nog eens doorgelezen en het viel me nu pas op dat je alle krabbels vanaf mei 2008 had verwijderd. Was me nog niet opgevallen. Alexis en Margriet hadden er mooie foto's bij gezet en die heb ik even overgenomen. Tot mijn stomme verbazing zijn de twee gadgets van Pats Boem eraf. Eén of ander programma werkt niet meer. Zal ik het schrijven hiervan er maar afhalen en andere gadgets er op zetten of vind je het zo wel goed. Misschien kan ik er wel wat van jou opzetten. Ja er is nu wel iets weg wat van jou was. Jammer.
Zo nu ben je weer een beetje bijgepraat over vandaag. Ik geef je net als Beppe mijn kussen, knuffels en smakkerds weer. Je hoeft ze niet te bewaren want ik stuur je elke dag nieuwe. Dus geef er ook maar aan oma.

groetjes van mama, papa, Ariëlle en Joran. We missen je allemaal zo erg. XXX

't Is zondag vandaag. Vanmorgen zaten we voor achten al in de auto. Joran en Ariëlle gingen weer te kite surfen in Mirns. Om 9 uur beginnen de lessen, dus op tijd weg. Joran kon zich zelf redden en mocht ook zijn eigen gang gaan maar werd wel wat in de gaten gehouden door de instructeurs. We hebben Ariëlle in haar surfpak gehesen en alles wat ze daar nog overheen moest hebben. Een hesje om de klappen op te vangen van het water en daarover heen nog een hesje van de kite school om aan te geven dat je les krijgt. Ook moest ze nog een trapeze om en een helm op. Ariëlle was bijna niet meer te zien. Maar het ging haar goed af en ze vond het leuk en stoer. Alleen was het jammer dat het steeds minder ging waaien en ze moesten eerder stoppen. Want de kites wilden bijna de lucht niet meer in. Over twee weken gaat Ariëlle de vervolg cursus ook nog doen. Want ze wil niet stoppen. Later in de auto hadden we alleen maar praat over kites en druk en wind. Ook zijn we natuurlijk bij Beppe geweest. Nou dit gaat niet goed. Ze was niet echt aanspreekbaar meer. Ze lag te slapen en reageerde nauwelijks. Ze deed de ogen wel open. Het was net of de ogen iets zochten. Ook zegt ze bijna niets meer. Zeg maar niets, soms maar een enkel woordje. Toen de verzorgsters haar om gingen leggen keek ze erg pijnlijk en gaf ze duidelijk aan dat ze pijn had en dat hoorden we ook. Ze zei nog wel au. Later zei ze tegen me dat ze het koud had, ze zei alleen het woordje koud. Het is intriest je eigen moeder daar zo te zien liggen en dat heeft me menig traantje gekost. Op een gegeven moment moet je toch afscheid nemen. Ik heb haar een paar dikke smakkerds op haar wang gegeven en wonder boven wonder kreeg ik nog een kus van haar terug. Zou dit de laatste geweest zijn???? Toen we weg gingen zei Joran dag Beppe en zwaaide naar haar, er kwam een glimlach op haar gezicht en ze deed de hand omhoog om te zwaaien. Dat was zo ontroerend, ben toen gauw naar haar terug gegaan om haar nog een paar zoenen te geven, kon eigenlijk maar moeilijk los van haar komen. Heb ik vandaag afscheid van haar genomen??? Heb tegen haar gezegd dat het goed was, dat het was volbracht en dat ze ontzettend haar best heeft gedaan voor ons en dat ze nu naar jou mocht gaan. Lieverd wil je haar ophalen, want ze heeft jou nu nodig. Dan hoeft ze niet verder te lijden want dat willen we niet. En we weten dat ze het bij jou goed zal hebben. Na eindelijk afscheid te hebben genomen zijn we nog bij Ome Henk geweest. Boudien was weer thuis van Kreta met Julian en ze hadden daar een prachtige tekening van jou laten maken. Wij hadden de foto opgestuurd. De foto dat je in de deur staat met de herautenhoed, je weet wel, je moest toen even met me praten terwijl ik op de wc zat en de foto van jou maakte. Stom eigenlijk maar wel heel waardevol. De tekening hebben we mee naar huis en ik laat hem zo snel mogelijk inlijsten met een mooie lijst. De tekening is echt mooi. Weer een mooie herinnering aan jou. Fiet wees bij ons en begeleidt Beppe een beetje want volgens mij heeft ze jou al gezien. Want toen ik jou naam noemde glimlachte ze. Ik weet trouwens wel zeker dat je Beppe niet alleen laat gaan want daarvoor hield je teveel van haar. Vorig jaar hebben we haar samen nog gehaald voor een concert dat jullie gaven op de Kuilart en daar heeft ze toen echt van genoten. Jij haalde en bracht haar weer met me weg en wat was ze trots op je en wat vonden jullie het fijn dat ze er bij was. Hier meisje daar komen mijn kussen, smakkerds en knuffels weer.

doeg schat, doeg lieverd, doeg Fietepiet, doeg puk, doeg lieve pop, doei doei doei

voor beppe, moeder van Geeske

De Brug,

Breng jij me weg tot aan de brug
ik ben zo bang om daar alleen te staan
en als we daar zijn ga dan niet direct terug
maar wacht totdat ik overga
en zwaai me na
dan voel ik me heel veilig en vertrouwd

Breng jij me weg tot aan de brug
ik heb geen idee hoe diep het water is
de overkant lijkt mij zo ver
je kunt de oever hier niet zien
Zover het oog reikt zie ik mist
en ik twijfel aan het verder gaan

Breng jij me weg tot aan de brug
en ga dan niet te vlug terug
zwaai me na als ik erover ga
een heel klein duwtje in mijn rug
is alles wat ik nog verlang van jou
dank voor je liefde en je trouw
ik ga nu gauw
want het begin is reeds in zicht
en ik voel de warmte van een licht

Lieve Afira,
Weer twee kaarsje van mij. Wat is het toch moeilijk om zonder jullie verder te gaan. De plek blijft leeg. Ik blijf aan jullie denken, elke dag.
Ook voor de familie een lieve groet.
Oma Suus

hoi lieverd,

Het is zaterdag. Papa is aan het werk. Dit is zo gek want dat zijn we helemaal niet gewend. Wij hadden helemaal het gevoel niet dat het zaterdag was. Vroeger gingen we op de zaterdag met jullie naar Den Helder, want Ariëlle moest dan trainen voor schoonspringen. Jij speelde daar dan altijd en later gingen we vaak de stad in. Later ging jij ook mee springen. Verval ik dus weer in herinneringen. Om 12 uur zijn we naar het strand gegaan. De vliegers mee en de hondjes ook. Eerst hebben we koffie gedronken en toen zijn we rechtsaf het strand op gegaan. We gingen die kant ook vaak op als we in de winter gingen wandelen. Ariëlle en Joran hebben heerlijk gevliegerd. Op een gegeven moment ging Joran met zijn vlieger het water in en liet zich mee sleuren door de vlieger. Soms ging het best wel hard. Ik heb met de hondjes gespeeld. Frodo wil alleen maar in het water en staat dan ook steeds te blaffen omdat je de bal het water in moet gooien. Jouw Sem doet zoals anders, hij zoekt en zoekt alleen maar veren. Die zijn er nu bij de vleet. Ik ben ook met veren het water ingegaan en dan gaat Sem wel mee, dan is hij helemaal niet bang voor de golven maar heeft hij alleen maar oog voor de veren. Is wel goed van hem hoor. Maar hij blijft toch liever op het strand. Wel kwam Sem naar me toe toen ik op de zandbank stond en dat helemaal uit zichzelf. Later hebben we op het terras nog wat gegeten en lekkere ijskoffie gedronken. We waren om een uur of 5 weer thuis. Lekker even gebaderd en dan later zie ik je kamer weer waar jij nooit meer zult slapen. Maar jou spulletjes zullen er altijd blijven staan hoor. Het is en blijft jouw slaapkamer, alleen ik kom er niet toe om het op te ruimen omdat jij je kamer zo hebt achtergelaten. Toch zal de tijd een keer komen dat ik je kleren opvouw en in de kast leg. Weg doen zal ik nooit doen dat beloof ik je en ik zou het ook nooit willen. Sommige kleren ruiken nog zo naar je en ik mag daar nog graag even in snuffen zodat jij nog dichter bij me bent.
Dit geeft me rust en kan ik gaan slapen. Soms is de pijn van jouw gemis zo groot dat ik het gevoel heb dat ik ga flippen en dan moet ik mezelf in de hand houden om rustig te blijven. Dit verlies van jou is zo gemeen, zo onwerkelijk. Vandaag kregen we de Kampioen binnen en ja hoor daar staat jouw verhaal ook in. Niet alleen jou verhaal maar ook nog van twee anderen. Het item is: leven na een verkeersongeluk. Ik heb het je al eens eerder vertelt dat het verhaal er in zou komen. Ook een prachtige foto van je moedertje staat erbij. Deze foto moesten toen genomen worden in een studio in Amsterdam. Heb er al een reactie op gehad. Vooral de laatste regel vinden ze indrukwekkend. Er staat als ze dronken de auto instappen en willen gaan rijden dat ze jouw hand op hun schouder voelen en weer uitstappen en niet gaan rijden. Dan zijn ze voor ons een held. En jij, jij bent onze grote held. Hier komen weer mijn kussen, knuffels en dikke smakkerds weer, geef er ook maar een paar aan oma.

doeg lieve stralende ster, we hopen dat het goed gaat daar in jouw wereld.

hallo pop,

Gisteren was ik laat thuis en dacht ik schrijf je morgen over vandaag. Op school was het warm, heb wel lekker gewerkt. 's Middags ben ik met de groep naar het voetbalveld geweest. Er waren daar 3 pannaknock out arena's gemaakt en er werd uitgelegd wat panna knock out is. Daarna mochten de kinderen gaan voetballen. Na een uurtje zijn we weer naar school gegaan. Toen sloeg de hoofdpijn weer toe. Warmte, druk en moe waren denk ik de ingrediënten. 's Avonds had ik nog een vergadering van het NHJFO bij Duco. We hebben voornamelijk het programma van het komend seizoen doorgesproken en over het aanstaande studieweekend in de wijngaard in Nibbixwoud. Dit is het volgend weekend al. Wat zal ik je daar missen, want wat had je het verleden jaar naar je zin op de Kuilart in Koudum. Je hield van zulke weekenden. Maar in mijn hart en gedachten ga je altijd met me mee, ook jij zult er bij zijn. Joran mag ook mee omdat hij anders alleen thuis moet blijven omdat papa nachtdienst heeft. Volgende week vertel ik je er meer van.
Kusjes, knuffels en smakkerds van mij, ik houd van je lieverd en mis je ontzettend.

doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg doeg

Ik schrijf mijn woorden neer op wit
Al zijn mijn gedachten zwart van pijn
Maar ooit wanneer ik stop met schrijven
Zal mijn verdriet niet over zijn
Tranen vormen nu nog duister
Maar ooit komt er weer een zon
Zodat ik dankbaar en vol verwachting
Weer een beetje verder met mijn leven kan

Hoi lieve Fiet,

Wie ziet en kent mijn stille verdriet? Niemand, omdat ik dit voor mezelf houd als ik alleen ben. Dan komen de tranen en dan mis ik je zo vreselijk erg. Dan ga ik naar deze site en steek kaarsjes voor je aan en dan voel ik me rustiger worden. Meisje wat houd ik van jou.

Kusjes.

Haij puk,

Ik zit me nu net te bedenken waar mijn berichtje van zaterdag j.l en gisteren gebleven is. Soms snap ik er niets van hoor waar sommige berichten blijven. Maar ik blijf gewoon door schrijven hoor. Vandaag was het bijzonder warm. Het was warm en klef weer. Ik had in de klas gewoon een ventilator staan, maar ja die houdt natuurlijk niet de hele klas lekker fris. Het was wel weer leuk in de groep, heb er best wel weer aardigheid in. Alleen vanmiddag kreeg ik hoofdpijn maar dat kwam denk ik meer van de warmte dan van het druk zijn. Na schooltijd nog een korte vergadering en om half vijf heb ik de Agila naar Schagen gebracht voor de grote beurt. Hij lekt ook ietwat olie dus moet hij even nagekeken worden. Ja de Agila, de favourite auto van jou en Ariëlle. Je vonden het altijd verschrikkelijk om in de auto te moeten zitten. Maar toch gingen jullie altijd mee in deze auto. Opeens schiet me te binnen hoe het met de Panda ging. O wat hebben we gelachten in dit oude krot. In de winter moesten jij en Joran de auto vaak aanduwen omdat dat kreng weer niet starten wou. En dan met mutsen en sjaal om in de auto omdat de verwarming het niet deed. En dan tuften we dapper naar Opperdoes waar jij en Joran toen ook op school zaten. O o wat was dat wat. Na de Panda kregen we de MATIS en dat vond je een prachtig autootje. Maar daar hebben we niet lang van genoten. Weet je nog: op weg naar de ortho in Heerhugowaard. We hadden Ariëlle uit school gehaald in Hoorn en we gingen via Avenhorn en Obdam naar Heerhugowaard. Ver voor ons reed een auto en wij kwamen steeds dichter bij. Op een gegeven moment remde deze auto en mama zag het te laat en ik remde met volle kracht, maar het was net niet genoeg want ik reed tegen de auto aan. Deze had natuurlijk net weer een trekhaak die in de motorkap boorde. En vooral jij gillen daar in die auto, verschrikkelijk. Eigenlijk viel het wel mee, de andere auto mankeerde niets maar ons Matisje had wel degelijk schade. Na met de bestuurder gesproken te hebben zijn we gewoon doorgereden. Later bleek dat de schade groter was dan we dachten. Het begon naar asperges te stinken in de auto en dat betekent dat er een vloeistof lekt. We hebben toen de Matiz met schade en al ingeruild voor een nieuwe Opel Agila. O wat vond jij het erg dat de Matiz wegging. En nu rijden we nog steeds in de Agila. De Peugeot 406 wordt steeds minder en we moeten beslissen wat we met deze auto gaan doen. Eigenlijk wil ik hem houden omdat hij veel herinneringen geeft, maar eens zal hij toch weg moeten en daar zie ik wel tegenop. Het is weer een heel verhaal geworden maar ik wil zo graag de herinneringen met je delen.
Ik stuur je nu mijn kussen, smakkerds en knuffels weer voor vandaag. Ik schrijf je morgen weer lieverd.

doeg doeg Afira, doeg doeg Fiet, doeg doeg Fietepier, doeg doeg Fietjuh. XXX