Heej puk,
Vandaag weer even bijkleppen. Gisteravond het ik 10 minuten gesprekken op school gehad. Deze zijn goed verlopen. Alle ouders waren positief. Papa was met Ariëlle en Joran naar KNA. Daar zou de dirigent bekent maken wie de solo in Rainforest mocht spelen. Ariëlle mocht hem nog een keer spelen maar speelde naar eigen zeggen met teveel kracht. Dus je raadt het al de solo is naar haar concurrent gegaan. Wij vinden het allemaal een beetje dubieus omdat de dirigent uitspraken heeft gedaan, die we nu niet kunnen rijmen dat hij die ander gekozen heeft. Maar dat zal wel aan ons liggen. Jammer voor je zus. Maar vandaag was ze weer bij het KLM orkest en daar mocht ze van de eerste hoornist zijn solo's spelen en volgens de dirigent deed ze dit super. Hij vindt dat ze ook prachtig matcht met de klarinetten en de andere hoorns. Dus dit zijn nog eens complimenten. Ze bloeide helemaal op. Ze speelt er met plezier omdat hier geen strijd heerst onder de hoorns. En het is een goed orkest, heel wat anders dan het andere orkest. Ze heeft hier aardig tabak van. En verder heeft ze het enorm naar haar zin met J. We denken zelf dat het wel gebakken zit. Alleen laten ze het nog niet teveel merken aan de andere fanfares. Je weet wel welke ik bedoel. Morgen ga ik met Joran naar het opleidingsorkest van West Frisia en Tavenu. Ze vinden het goed dat hij komt want er zijn heel weinig jonge baritonnisten. Als het goed gaat mag hij bij het A-orkest, vind je dat niet goed van hem. Komt het toch nog goed met hem wat betreft het toeteren. Hij is geen trompettist zoals jij was, hij is een echte baritonnist. Het gaat hem zo gemakkelijk af. Vind het zo leuk voor hem dat het zo goed gaat. Morgen weer aan het werk, ziek ben ik niet meer maar zit nog wel erg vol. Heb helemaal een neusstem en merk dat mijn holtes nog goed vol zitten. Joran heeft vandaag zijn boven breckets eruit gekregen. Net als bij jou toen een vreemd gezicht hoor. Weet je nog dat zijn ene tand helemaal overdwars stond, nou die staat nu prachtig recht. Hij heeft nu wel een gat waar die ene snijtand niet is maar daar komt een stifttand in. Volgende week gaan zijn onderbreckets eruit. En dan is hij ook klaar. Hij moet nog wel 2 jaar een nachtbeugel dragen. Ook jou nachtbeugel ligt nog hier. Nooit gedragen omdat je hem net gekregen had. Ik geloof zelfs dat je hem nooit gezien hebt omdat hij in de week voor het ongeluk kwam. Ook hebben we jou gebitten van gips meegekregen van de ortho, het gebit hoe het stond en hoe het was na de beugel. Heb er één keer naar gekeken en gauw weer in het doosje gestopt, het deed zeer dit te zien. Maar het is wel een mooie herinnering aan jou. Later zal ik er vast wel naar kijken en mijmeren over jou hoe we naar de ortho gingen. Je hebt er nooit een punt van gemaakt. Wel was je smoeltje veranderd na de beugel, het eigene was er een beetje af vond ik maar het moest wennen dat mooie rechte gebit. Je ziet er komen weer allemaal herinneringen boven. Dat ik hier zo aan het typen ben doet mij zo goed, heb altijd het gevoel dat je dicht bij bent en dat ik je alles moet vertellen wat hier gebeurd. Je hebt er ook recht op om dat te weten. Soms denk ik wel eens dat je in Zuid-Afrika bent op stage en dat ik je schrijf. Dan moet ik me soms vermanen en tegen mezelf zeggen dat het niet zo is. Was het maar zo, dan kon ik je straks weer in mijn armen sluiten. Wat zou ik dat graag willen. Maar dat zal wel nooit meer uitkomen. Lieverd jij bent veel te vroeg van ons afgenomen door die lamzak. Ik blijf hem zo noemen want ik haat hem. Wat hij ons en jou heeft aangedaan is niet goed te praten. Door zijn doen moet ik jou nu op deze manier schrijven en de kussen, smakkerds en knuffels zo sturen. Ik geloof dat ik ook in herhalingen val maar dat kan me niets schelen. Doe oma, beppe en pake de groeten van ons en ook de andere bekenden daar in de wereld van jullie.
Doeg lieve puk, we missen je en jij houdt dat plekje in mijn hart warm. LOVE.