Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve moeder van Afira.
Doordat ik vaak een kaarsje aansteek bij mijn vader, ben ik bij de site van Afira terecht gekomen. Ik steek vaak een kaarsje aan voor je dochter en lees altijd jou met liefde geschreven brieven aan haar. Ik wil je toch graag laten weten dat iedere brief weer, mij kippevel bezorgd. Ik lees vaak met tranen in mijn ogen. Ik lees eigenlijk maar 1 woord. Onvoorwaardelijke liefde voor haar die niet meer bij je is, maar altijd is waar jij zult zijn. Dag geweldige moeder van Afira. Ik denk vaak aan je. Liefs en x, Wilma.

Hoi Lieverd,

Heb eigenlijk niet zoveel te vertellen, alle dagen zijn worstelpartijen. De mensen zien het niet van buiten maar binnenin mij is het één puinhoop. Gevoelens die ik niet kan uiten. Het doet allemaal zo zeer. Als ik bij je ben dan kan ik tegen je praten en dan voel ik me prettig. Heb ook altijd moeite om weg te gaan. Heb het gevoel dat ik jou achterlaat en dat vind ik zo erg. Meestal ga ik dan ook huilend weg. Het is ook zo moeilijk, altijd maar zonder jou. Zo had ik mij het leven niet voorgesteld. Dat er één zo'n lamzak is die ons gezin kapot moest maken. Ik zal er dan ook nooit vrede mee hebben dat jij op zo'n manier om het leven bent gekomen. O meisje wat mis ik je en dat wordt alle dagen erger. Kon ik je nog maar eens knuffelen, of zoenen, wat zou ik dat graag willen. Stuur je mijn kussen, knuffels en smakkerds maar weer op deze manier omdat er geen andere manier is.

Lieve schat wat houd ik toch van je en wat mis ik je toch zo. LOVE YOU !!!!

Heej meisje,

Ben ik weer. Heb je gisteren niet geschreven maar dat moet kunnen. Ook geen kaarsjes aangestoken, dit omdat ik geen tijd had om op de computer te gaan en omdat Ariëlle de laptop mee had naar J. Maar gelukkig zijn er andere lieve mensen die kaarsjes bij je aansteken. Gisteren had ik een studiedag en was dus al vroeg naar school. Daar had ik geen tijd om op de computer te gaan omdat we half negen moesten beginnen met de herhalingscursus van de BHV. 's Morgens reanimeren en een wat EHBO. Dat reanimeren vind ik nog steeds erg. Elke keer word ik aan jou herinnerd. Elke keer als ik die pop zie moet ik aan jou denken. Ook jou hebben ze geprobeerd te reanimeren maar dit mocht niet baten. Gelukkig snapt iederéén dat ik dit moeilijk vind. Vooral hoe zo'n instructrice omgaat met die pop. Als ze dat ook zo met patiënten doet is dat niet best. Ze slaat dat hoofd achterover en opzij en dan denk ik dat hadden ze eens moeten doen bij jou. Logisch dat je dan een gebroken nek krijgt.Ik kan daar niet tegen. Ben even weggelopen en heb gehuild, later ging het wel weer en ben er weer bij gaan zitten maar heb niet gereanimeerd. Heb dat voor jou overlijden al zo vaak geoefend dat ik denk dat ik het best nog wel kan. Heb wel een baby gereanimeerd maar dat vond ik niet zo erg. 's Middags hadden we brandblussen. Je weet wel die kar op het plein en dan moeten we blussen. Een vlam in de pan, een t.v die in brand stond en we moesten een oliebrand blussen. Ook moesten we een slachtoffer uit een brandend hok halen en de brand blussen. Nou dat ging goed hoor. Dit hebben we weer gehad voor een jaar. Het is nu éénmaal verplicht. Om vier uur was Ariëlle op school en ben ik met haar naar Badhoevedorp gegaan naar het KLM orkest. O wat klinkt dat goed. Ze speelt daar ook 1ste stem, maar ook 2, 3 en soms 4. Het gaat wat dat betreft daar erg soepel onder elkaar. Ze kreeg via Kl. de complimenten voor haar mooie solo van verleden week en zei tegen de andere hoornist dat Ariëlle het in het vervolg wel kon en dat vonden anderen ook. Die andere hoornist vindt het prima, je kent hem wel, hij stond ook voor het DPO orkest. Na het orkest heb ik Ariëlle weer in Wijdenes gebracht bij J. Ze is daar vannacht gebleven, en heb haar net met Joran weer opgehaald. Zij had de laptop mee en om onze com op te starten dat duurt zo lang. Vandaar geen kaarsjes gisteren. Nu wel weer hoor lieverd. Ik was je echt niet vergeten want heb veel aan je gedacht. En dan besef ik weer dat het werkelijkheid is en dat je echt niet meer terug komt. Gisteren zei ik nog tegen je dat ik ook heimwee naar je heb. Heimwee naar alles wat met jou te maken had. Jouw aanwezigheid hier, jouw praat, jouw gelach, jouw drukte, ja alles van jou mis ik. Heb er heimwee naar. En als dan het besef er is dat je er echt niet meer bent doet het zo zeer. Dat was gistermorgen zo aanwezig die pijn op mijn borst die maar niet weg ging. Het was niet erge pijn maar toch wel aanwezig. Maar dat kwam vooral omdat ik zo aan jou moest denken en dan komt die pijn. Hartzeer, ja dat bestaat echt. Lieverd ik ga je nu weer mijn kussen, knuffels en smakkerds weer sturen en jij deelt ze ook weer uit hè.
Het zijn er meer dan anders.

Doei lieve schat, je zit voor altijd in mijn hart,zodat je voor altijd bij me bent. Doei doei doei lieverd.

Lieve Afira
Voor jou de dagelijkse kaarsjes. Dat vergeet ik nooit, je bent zo met Suus verbonden. Ja, angst om los te laten of te verliezen loopt nu als een rode draad door mijn leven. Ik kan het me niet meer voorstellen wat het is "ongedwongen" te leven.
Afira bescherm ons, samen met Suus. We kunnen zoveel kracht van boven gebruiken. Voor allebei een dikke knuffel.
Oma Suus. XXXXXXXXXXXXXXXXX

Hey Fietje.

We zijn net terug van het ziekenhuis. Ariëlle moest voor controle van haar enkel. Eerst foto's genomen en toen naar de chirurg. Gelukkig was alles goed geheeld en hij was zeer tevreden over de stand van haar voet. Hij kon zien dat ze goed geoefend had. Als je in het gips zit heb je meestal een spitsvoet omdat je je voet niet kan bewegen. Hij verwacht dat ze nog 10 à 14 dagen met de krukken loopt en dat ze na 7 à 8 weken weer gewoon zal lopen. De wonden zien er ook goed uit, het laatste gaatje is ook bijna dicht. Dat de voet nog dik en blauw is komt omdat ze hem verder niet gebruikt. Als ze hem straks weer genoeg gebruikt zal dit ook minder worden.
De bloeddoorstroming zal dan weer veel beter zijn. Ariëlle dolgelukkig dat ze eindelijk het been weer mag belasten. Ze ging er thuis metéén op staan en probeerde te lopen maar dat viel effe tegen. Het was allemaal nog erg pijnlijk maar dat had de chirurg al gezegd. Als de pijn aanhoudt moet ze dit aangeven. Als alles goed gaat hoeft ze over 6 weken pas weer terug te komen. Waarschijnlijk voor de laatste keer, dan willen ze nog een keer kijken hoe het gaat. De pen en het plaatje met de schroeven blijven er voorlopig inzitten. Als ze er erg last van krijgt halen ze het er pas uit. Want het is toch weer een operatie.
Zat me net te bedenken hoelang ze wel niet met jou bezig zouden zijn geweest als ze met Ariëlle al 2½ uur bezig zijn geweest. Meisje jouw rechterkant was bijna helemaal verbrijzeld. Je had veel breuken en open botbreuken en ook je bekken was helemaal kapot. Dit allemaal te danken aan die lamzak. Als hij niet gedronken zoals het hoort als je gaat autorijden dan was dit allemaal misschien niet gebeurd. Jij was te zwaar gewond om verder te leven, we moeten er niet aan denken hoe het zou zijn geweest als je dit overleefd had. Hoe zou je eruit gekomen zijn? Waarschijnlijk had je nooit je oude leventje weer op kunnen pakken. We weten niet hoe zwaar gewond je was want dat hebben we niet gezien. Maar we hebben het wel gehoord van de deskundigen. Van het meisje wat met je mee fietste en die eigenlijk niet gewond was horen we niets meer. We hebben wel gehoord dat ze alles weg stopt en er niet over wil praten. Vreemd. Maar ja dat is wat je zelf wilt. Ik kan het niet. Ik praat er veel over en ik vind het heerlijk om dit te schrijven naar jou. Het geeft me het gevoel heel dicht bij je te zijn. En dat doet me goed. Ik zal hier dan ook echt mee doorgaan. Je moet toch ook op de hoogte blijven van wat hier gebeurd, toch? Wat ik je nu nog wil geven zijn mijn kussen, knuffels en smakkerds voor jou en voor de anderen. Er zal wat afgeknuffeld en gekust worden daar in jullie wereld.

Doeg meisje van me, doeg pukkie, doeg schattebout I LOVE YOU 4EVER. XXXXXX

Lieve Afira,

Het is weer zondag en dan steek ik kaarsjes voor jou aan. Dus vandaag ook weer. Ik kan er maar niet aan wennen dat je er niet meer bent. Dat ik je niet meer kan zien, spreken, horen. Ja zien nog wel maar dan alleen vanaf een foto. En als ik die dan zie dan kan ik het nog steeds niet geloven dat jij er niet meer bent. Zo zonde, je was zo'n mooie blijde meid. Zo puur natuur en zo eigen. Zo zie je ze niet vaak meer. Jij bleef wie je was en dat maakte je zo sterk. Je wist wat je wilde en dat vond ik zo goed, je had alles al uitgestippeld en alles is in één klap over. Lieve Afira ik blijf aan je denken en stilletjes van je houden. Kusjes.

Heej lieve puk,

Nog even gauw jou schrijven. Vandaag, zondag, niet echt veel gedaan. Heb zoals normaal veel geslapen. Het wordt normaal dat ik zondags helemaal nergens ben. Gisteren hadden we meerdere dingen. Koudum, Workum en gisteravond concert in Wijdenes. Was ook weer laat dat we thuis waren. Ariëlle is net weer thuisgebracht door J. Wij gaan nog even schaatsen kijken. De olympische spelen zijn er weer. De dames moeten schaatsen, de 3 km. Gisteravond had Sven Kramer goud op de 5 km. Jij vond schaatsen ook altijd wel mooi om te kijken maar om het zelf te doen vond je nog mooier. Gelukkig heb ik nog een film gemaakt waar jullie met zijn drieën aan het schaatsen zijn in de West Fries in Hoorn. Volgens mij was dat achteraf jouw laatste winter. Heb nog niet gekeken naar de filmpjes maar ga dat binnenkort toch een keer doen. Weet niet of ik er tegen kan, want dan zie ik je weer in levende lijve op de t.v. Dat zal best wel zeer doen denk ik en ik weet zeker dat de tranen zullen vloeien. Alweer allemaal herinneringen. Deze koesteren we. Meisje hier zijn je kussen, knuffels en smakkerds weer. Ik ga naar bed en morgen zien we wel weer.

doei doei lieverd, doeg lieve schat, houd van je en mis je ontzettend, LOVE.

hallo lieve schat,

Even een snel berichtje, we zijn net thuis van een concert van Ons Genoegen in Wijdenes. Was best wel een goed concert. Vanmorgen zijn we op verjaardagsvisite geweest in Workum. Papa en Joran hebben Lieuwe en Miranda geholpen te verhuizen van Koudum naar Twisk. Het is nu half één midden in de nacht en ik ga zo naar bed maar ik wilde jou toch nog even schrijven. Ariëlle is in Wijdenes gebleven bij J. en komt morgen weer thuis. Een paar jaar geleden deed jij hetzelfde. Je bleef een nachtje slapen in Twisk en de volgende dag kwam je weer gezellig thuis. Zo ging het zo vaak. We brachten je vaak weg of haalden je weer op. Niets was ons te veel en we deden het met plezier. Vaak denk ik nog dat je gewoon weer thuis zal komen en dan zie ik je in gedachten aankomen, om dan later te beseffen dat je nooit meer thuis zal komen. De laatste keer dat je thuis kwam was verschrikkelijk, dat had nooit zo gemogen maar het was de harde werkelijkheid. Als ik er nog aan denk dan gaan de rillingen weer door mijn lijf. Dat was zo erg en zo onwerkelijk. Je was zo dichtbij maar toch zo veraf. Vandaag geef ik je ook weer de kussen, knuffels en smakkerds voor jullie. Jij blijft daar denk ik wat afknuffelen en kussen geven? Ik hoor het graag van je.

Doeg lieve schattebout van me, ik houd van je en mis je verschrikkelijk.

Hay lieve schat,

Even een kort berichtje. Wil je zeggen dat ik van je houd en dat ik je ontzettend mis, maar dat heb ik honderden keren gezegd en ik zal het mijn hele leven blijven zeggen. Vanmiddag ben ik weer bij je geweest, heb weer een kaars bij je gezet. Het was koud maar dat kon me niet deren. Natuurlijk kwamen de tranen weer en ze bevroren zowat als parels op mijn wangen. Ik wil wel zoveel voor je doen maar zolang het weer zo slecht en koud is kunnen we weinig. Bloemen bevriezen en zijn zo weg en dat vind ik zonde. Maar zodra het beter weer wordt komen de bloemen weer hoor meisje. Vanavond was er weer NHJFO, zit niet vaak meer in de zaal omdat ik dat niet goed meer op kan brengen. Zit met een moeder lekker bij de grote tafel in de hal en we kletsen wat af. Haar dochter was jou matty bij de trompetten. Jullie konden verschrikkelijk met elkaar op schieten. Zij heeft hier ook menig keer geslapen en jij daar ook wel. Die ene keer dat jullie daar met de jongens uit Twisk heen gingen voor haar verjaardag en daar ook bleven slapen. Wij gingen jullie daar heen brengen. Jon had de route van de computer gehaald en ging in de auto voorlezen met Tijm. Een paar kilometer ging het goed maar toen klopte volgens hen de beschrijving niet meer en zijn we maar wat in de rondte gereden. Het was donker en vies weer. We reden maar in de wereld of nowhere. Smalle weggetjes, hobbels en wegwijzers en gierende pubers achterin. Ik moet er nog vaak nog met plezier aan denken. Op een gegeven moment kwamen we in de plaats waar ze woont aan maar we konden hun huis niet vinden. Toen maar gebeld en wat bleek waren we vlak bij. Lang leve de mobiel. Jullie hebben daar toen een prachtige avond en nacht gehad. Hoe jullie daar geslapen hebben zal ik hier maar niet schrijven. Maar dat weet je zelf nog wel. De volgende dag zijn jullie weer door Tijm zijn vader opgehaald. Herinneringen die niet vergeten mogen worden en dat doe ik ook niet. Eigenlijk zijn ze in mijn gedachten mooier omdat ik het zelf heb meegemaakt, maar ik wil ze toch opschrijven zodat ik er later weer aan herinnerd wordt. Hoop ik. Zij is nu nog de enige met Ariëlle van dat groepje die nog spelen bij het NHJFO. Jullie groepje is geheel uit elkaar gevallen. Wat ik zo mooi vond van deze twee jongens was dat ze al niet meer bij het NHJFO speelden maar bij jouw afscheid waren ze beide weer aanwezig en speelden mee. Ze waren gevraagd om mee te spelen omdat ze toch 4 jaar met je gespeeld hadden. Fantastisch deze jongens en wat kon je goed met hen opschieten. Heerlijk. Ze wonen nu allebei in Amsterdam en studeren. Tijm was ook je matty bij het dweil orkest. Je staat nog zo mooi met hem op de foto. Als broer en zus, zo mooi. Zag hem last nog en dan kan ik daar minuten naar kijken. Ook hij was erg onder de indruk met wat er gebeurd was. Ja meisje zo heeft iederéén zo zijn eigen herinnering of -en aan jou. En dat heb ik natuurlijk ook. Het besef dat je nooit meer terug zal komen doet zo zeer, om gek van te worden. Ik moet me dan gewoon beheersen. Kan best begrijpen dat mensen dit niet aan kunnen want dit is zo verschrikkelijk moeilijk. Mensen die ook een zoon of dochter verloren hebben kunnen hier over mee praten hoe dit is. Zo'n groot verlies is amper te verwerken. Maar het zal wel moeten. Wil jij je moedertje en de anderen erbij helpen, we willen jou niet vergeten en dat doen en kunnen we ook niet. Knoop dat maar in je oren hoor. Dan kom ik nu je de knuffels, kussen en smakkerds geven, veel voor jou natuurlijk maar ook voor de anderen. En een dikke knuffel voor Aura.

Doeg meisje, doeg lieverd, doeg lieve schat, doeg stralende ster. LOVE YOU.P

hallo Fietje,

Ja jou koosnaampje, zo noemde ik je meestal en eigenlijk mocht geen ander dit naampje gebruiken. Zo waren er nog meer die een speciaal naampje voor jou hadden. Een van die namen staat zelfs nog op een oranje t-shirt. Dit shirt zal ik ook nooit wegdoen. We hebben al met de gedachte rondgelopen om dit in te lijsten en dan zo vouwen dat je naam te lezen is. Of moeten we dit shirt teruggeven aan degene van wie je het gekregen hebt. Deze had ook speciale gevoelens voor je en was gek op je. Je weet wie het is. We hebben er hele gesprekken boven op je bed over gehouden. Je hebt toen zelf de keuze genomen. Ook hij heeft je op handen gedragen. Ook hij mocht het koosnaampje van hem alleen gebruiken. Weer zo'n herinnering, iemand sprak je een keer aan met Fietje maar je reageerde helemaal niet. Toen je nogmaals zo aangesproken werd zei je: voor jou heet ik Afira. Fiet of Fietje die naam mochten wij en Boudien alleen gebruiken. Anderen niet. Op jouw afscheidsdienst in het dorpshuis van Opperdoes heb ik afscheid van je genomen met de woorden: doeg lieve lieve Afira, doeg lieve lieve Fiet. En nog noemen wij je hier zo. We zeggen vaak we gaan even naar Fiet of Fietje toe. Ook als ik met je praat noem ik je Fiet. Dat gaat nooit anders worden, voor ons blijf je Fiet of Fietje.
Ook vandaag stuur ik je mijn en onze knuffels, kussen en smakkerds voor jullie weer toe. Wij vergeten jullie daar niet.

Doeg lieve lieve Afira, doeg lieve lieve Fiet, doeg doeg lieve Fietepiet.