Hai Puk,
Het is alweer vrijdagavond. Joran is nog op school. Hij heeft een schoolfeest. En wat wij nooit van hem verwacht hadden, hij zit in de schoolraad en hij vindt het nog leuk ook. En ja als je in die raad zit moet je dus ook bij schoolfeesten zijn. Zijn roze poloshirt mee in de tas samen met zijn spijkerbroek. Want ja je moet wel een beetje netjes verschijnen, dat hebben jullie hem wel geleerd. Je kunt natuurlijk niet in trainingsbroek naar dat feest. Papa haalt hem om 24.00 uur op. Morgen moet hij voetballen maar of het doorgaat is de vraag, er is behoorlijk regen gevallen maar we zien morgen wel. Vandaag op school wel gelachen. We hebben vanmiddag uileballen uitelkaar geplozen. We vonden allemaal botjes en schedeltjes van muizen. Was best wel leuk om te doen. Gistermiddag heb ik een POP gesprek gehad met Maurice, hij vroeg hoe het ging op school. En ik moet bekennen dat het eigenlijk best wel gaat. Als ik druk bezig ben met de kinderen heb ik bijna geen tijd om na te denken. Soms voel ik me daar best wel schuldig over. Maar als er even tijd is om na te denken ben je ogenblikkelijk weer in mijn gedachten. Morgen hebben we het weer druk. 's Middags een concert met het NHJFO in de Oosterkerk in Hoorn. Het draait om oude muziek. Ook het NHJFO blaast oude muziek van Bach, Mozart, Vivalde. Het is fantastisch om te horen. Ik denk wel eens waarom hadden we dit niet bij jou begrafenis? Maar toen speelden we dit nog niet. Het wordt geloof ik ook nog rechtstreeks uitgezonden op radio NH. Ook jou begrafenis is rechtstreeks uitgezonden via deze zender. Ja en dan 's avonds, Joran naar Twisk, ik ga met hem mee en papa met Ariëlle naar Oostzaan, waar ze een concert met het KLM orkest heeft. Papa heeft de stukken die ze nu spelen nog niet gehoord dus gaat hij mee. En zondag heeft Ariëlle een concert met KNA in de Purmerijn in Purmerend. Dit zijn van die weekenden dat alles om de muziek draait. Niet dat we daar moeite mee hebben, dat weet je wel. Maar wel van die weekenden dat het extra zeer doet dat jij niet meer mee kan doen en dat we je zo verschrikkelijk missen. Het lijkt wel of het steeds erger wordt. Maar dat hoor ik wel meer. Ben vanmiddag weer bij je geweest, alleen vergeten kaarsen mee te nemen, maar ik had wel een mooie rode roos mee. Deze had ik gekregen omdat er een jongetje uit groep 3 jarig was en op rozen trakteerde bij het personeel. Ik wist metéén dat deze voor jou was. Dus heb ik een mooie rode genomen. Hij staat in een flesje in de grote lamp. Een prachtig gezicht. Ik denk dat ik dit vaker ga doen. Het regende wel weer toen ik daar bij je stond. En dan elke keer als ik weer weg ga heb ik het gevoel dat ik je daar achterlaat en heb ik zo'n raar gevoel. Het liefste bleef ik daar bij je. Maar ja dat kan niet en dat weet jij ook. Ik moet ook op Ariëlle en Joran letten. Ariëlle die het de laatste tijd ook moeilijk heeft. Ook zij weet het soms niet meer. Maar gelukkig gaat het sinds gisteravond weer goed. En dan is zo ook weer blijer. Bij Joran gieren de hormonen door zijn lichaam en weet niet goed hier mee om te gaan. Dus ook extra moeilijk voor ons. We proberen hem zo goed mogelijk te begeleiden maar soms botst het behoorlijk. Och zo'n periode heb jij ook wel gehad. Maar in die tijd ging je ook vaak naar Thijmen, dus we merkten het niet altijd. Op dat punt was jij ook wel een beetje gesloten. Ik denk dat jij ook dingen mee hebt genomen die wij niet weten. Maar dat is je goed recht, we hoefden niet alles te weten. Ik heb wel eens gezegd: wat je kwijt wilt mag je vertellen, maar wat je niet kwijt wilt hou je lekker voor jezelf. We hebben er nooit op aangedrongen. We zeiden wel altijd als je iets dwarszit kom er dan mee want dan kunnen we samen een oplossing zoeken. En je kwam ook. En dan na een gesprek was je enorm opgelucht en zag je de zon weer schijnen. En jij hield van de zon, kleine zonaanbidster. Er vliegen nu weer vele herinneringen door mijn hoofd, teveel om ze op te schrijven. Maar dat hoeft ook niet want het zijn mijn herinneringen. B.v. daar in het zwembad in Besse in Zuid-Frankrijk. Je dobberde zowat de hele dag in het privé zwembad. Wat was het daar mooi, een knots van een huis met privé zwembad. En wat hadden we plezier als we tikkertje deden in het water. Je leefde dan meer onder dan boven water. En wat me het meest verbaasde dat jij onze grootste nudist was. Maar ja hoe oud was je? Dat gaan we lekker niet vertellen, maar ik had respect voor je en het maakte jou niets uit, je vond het gewoon lekker en niemand die het kon zien. Jij maakte je er niet druk om. En wat was je mooi bruin. Ja dat werd je wel. Mooi brons bruin. Ariëlle was altijd meer een roodhuis. We hebben hier nog een foto dat jullie de zwembroeken naar beneden hebben en dan zie je het verschil met je rug. Dat was een foto uit Val du Bonal. Daar waren we toen met Pinksterern en het was toen prachtig warm weer. We logeerden daar in een tent op een camping. Ook daar hebben we genoten. Zo kan ik wel uren door gaan maar dat doe ik niet, vind het nl mooier om elke keer wat te schrijven en naar boven te halen. Het is weer een heel verhaal geworden. Vind het heerlijk om dit te schrijven. Soms blijft het erbij, maar dat wil dan niet zeggen dat ik je vergeet. O nee dat zal nooit kunnen. Daarvoor houd ik veel te veel van je. Jij zult altijd mijn dochter zijn en blijven, ook al kunnen we je niet meer spreken, zien, voelen. Maar wel in mijn gedachten. Meisje hier komen de knuffels, kussen en smakkerds weer. Voor jou en voor de anderen. Ik hoop dat ik je morgenavond kan schrijven, kaarsjes zet ik morgen zo wie zo voor je aan. Dat is iets wat ik niet vergeet en dan zie ik dat anderen me al voor zijn geweest. Er staan daar dan al zoveel te branden. Dat is zo mooi om te zien dat er meerderen zijn die ze aansteken.
Doeg lieve meid, ik mis je toch zo verschrikkelijk, het is zo stil zonder jou. XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
