Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej Lieverd,

Je zult wel denken dat mama niet meer schrijft, maar dat is niet zo hoor. Er zijn dingen gebeurd waar ik eerst over na moest denken en of ik jou deze wel zou schrijven. Dat doe ik nu niet maar een andere keer. Ik steek wel alle dagen kaarsjes voor je aan en ik kom zoveel mogelijk bij je graf in Opperdoes. Daar heb ik je ook al van alles verteld zodat je wel op de hoogte blijft. Ik zag ook dat je niet vergeten wordt en dat Froukje je nu ook regelmatig schrijft. Het is fijn om te weten dat er ook anderen naar jou schrijven. Vanavond zijn we naar het donateurs concert van Tavenu geweest. Twee jaar terug heb jij je laatste concert daar gespeeld en ik was er niet bij. Papa was met jou daarheen en ik was met Ariëlle naar Joure, want zij moest met Concordia Joure spelen in Sint Nicolaasga. We waren wel ongeveer tegelijk weer thuis. Ik weet ook dat ik die nacht weer naar het ziekenhuis ben gebracht doordat ik weer aardig wat klachten had. Toen ik op de brancard lag stonden jij en Ariëlle voor het dressoir bang te kijken. Jij zei toen nog tegen me van: kom nu maar weer van die brancard af want je hebt alweer aandacht genoeg gehad. Waarop de verpleegkundige zei: dat het wel menis was. In het ziekenhuis kwam ik metéén op de hartbewaking terecht. Ben toen 's maandags gecatheteriseerd en wat bleek de stents die er nog geen jaar inzaten waren alweer verstopt dus werd het weer een ritje Amsterdam AMC. Na die tijd gaat het goed. Heb zo nu en dan wel last maar dat is andere pijn. Hartzeer om jou, omdat ik jou zo mis. Vanavond ook weer. Ik zag je steeds weer zitten daar op het hoekje van de trompetten. Maar jij was het niet het was Carola. Maar ik denk ook dat je nu niet meer bij Tavenu had gezeten want je had al beslist dat je daar wilde stoppen omdat je het niet meer leuk vond. Wij bezoeken wel nog de concerten van hen omdat ze bij jouw afscheid ook ontzettend hebben ingezet en dat blijven we waarderen. Ook Joran moest vanavond weer acte de presance geven met Oktafria en dat ging lekker. Lieverd ik weet dat je het me niet kwalijk neemt dat ik een keertje niet schrijf. Het is niet mijn bedoeling want ik wil je eigenlijk zoveel mogelijk schrijven, ik wil je op de hoogte houden van wat hier gebeurd. Zo heb ik het gevoel dat je nog dicht bij me bent samen met beppe en oma. Het geeft me zo'n goed gevoel dit voor jou te kunnen doen, het geeft me rust. Heb vanavond ook nog met mensen gesproken over jou. Ze vonden ons zo'n sterk gezin. Ik dacht hij moest eens weten hoe ontwricht hier alles is en hoe goed we proberen te houden. Het is allemaal maar schijn want binnenin me schreeuwt alles om jou. En ik denk dat het bij papa en Ariëlle en Joran niet veel anders is, alleen zij laten het ook niet merken. Deze mensen wisten niet dat jij in Opperdoes begraven lag, maar ze vonden het wel erg mooi. Ze hebben last een hele poos bij je graf gestaan en hij vertelde dat hij ontzettend boos was op de dader die ons dit heeft aangedaan. We hebben even fijn met deze mensen gesproken. Dat doet je dan weer goed. Lieverd ik ga nu weer stoppen want het is bijna 1.00 uur. Morgen heeft Ariëlle weer een concert met het KLM orkest in Voorhout. Ja daar ben je ook wel geweest want Ome Arie heeft daar gewoond. Hij woonde daar immers vlak bij Edwin van der Sar. Vertel je vanavond wel hoe het is geweest. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer. Het zijn er nu wat meer omdat ik nog wat overhad van de afgelopen week. Jij deelt ze maar weer uit aan beppe en oma. En misschien is er nog een dikke knuffel voor Aura.

Lieverd we missen je, we missen je, we missen je, we missen je, WE MISSEN JE

Planten en Oogsten.

Ik plantte een zaadje diep in de grond,gaf het water zodat het kon kon groeien.
De warmte van de zon en het water van de regen, deden je goed.
Ik zag je opbloeien...en het liefst bouwde ik een muurtje om je heen.
Om je te beschermen tegen weersinvloeden want je was nog zo broos en teer.
Elke dag kwam ik even kijken en ik verzorgde je met liefde.
Elke dag een stukje meer.
En eindelijk zag ik waar ik zo naar verlangd had....een prachtige roos zo mooi van kleur.
Ik stond naar je te kijken en was zo blij.
En naast je stonden de anderen die ik geplant had op een rij.
Jij was de middelste maar iedereen had zijn plek.
Wat ik had geplant mocht niet meer weg.
Elk jaar werd je mooier , de rest groeide mee.
Zo teder, met die koppies ferm omhoog.
Maar op een dag zag ik wat anders en waar ik zo voor gevreesd had werd werkelijkheid,
Je lag daar geknakt op de grond, de aarde er omheen.
De anderen stonden er nu zo treurig bij want je plekje was opeens leeg.
Wat ik had gezaaid en ooit wilde oogsten heeft niet lang mogen duren.
Maar het plekje opvullen heb ik nooit gedaan.
En de anderen groeien wel door maar er is altijd een groot gat.
Zo zal je altijd de afdruk kunnen zien waar jij hebt gestaan.
Dst zal nooit worden vergeten.

Even kaarsjes van ons uit brabant.
Jullie zijn zo dicht bij ons... en toch zover weg
moeilijk hoor .

liefs ellian mama van Freek*

He Kanjer,

Daar ben ik weer hoor, weer even een krabbel neerzetten voor je.
Gisteren weer tijd lang met ja ma op hyves ge-chat en we hebben weer heel wat te vertellen gehad...
Altijd over jou hé? Zo zie je maar weer dat je nog steeds genoemd wordt en dat geeft goed gevoel.
Heel wat besproken weer en wat moet ik je vertellen over je moeder, vader,Arielle en Joran.....je weet zelf wel denk ik dat je zó erg gemist wordt.
Wat ik gisteren al schreef aan je dat meen ik voor 100% en daar neem ik niets van terug ook.
Jij hebt me toendertijd iets duidelijk gemaakt en ik heb geuisterd naar je...dat voelt voor mij goed aan lieverd en daarvoor wil ik je bedanken ook.
Wat een oerkracht heb je in je!!!
Zo heb ik me je ook voorsteld in real life....en het plaatje die ik krijg wordt steeds duidelijker voor me.
Ik ken je nu alleen van foto's en nu heeft je moeder gezegd gisteren dat als zij het aankan mij een filmpje wil laten zien van je.
Nu nog niet en dat begrijp ik....heb ook gezegd dat ze het moet doen als ze er klaar voor is.
Wel heb ik al een mooie dvd met de muziek waar jij ook zo van hield.....het orkest waar je in speelde en een groot deel van je leven was.
Dacht altijd dat orkesten niks waren maar dittttttttttttt.....jemig Afira wat mooi zeg, en een poster van het orkest...ja daar ben ik erg zuinig op hoor.
Was trouwens mijn sleutehanger kwijt die ik in Texel had gekocht als aandenken en baalde zo dat ik die niet meer kon vinden maar het is terecht!!!
Jemig wat was ik blij zeg.
Zei nog tegen je ma dat ik nu wel terug moest komen om een nieuwe te kopen maar dat hoeft niet meer alhoewel ik toch we kom, daar is geen twijfel over mogelijk.
Ook dacht ik eraan dat een andere sleutelhanger niet zo veel waarde had en niet het gevoel zou geven wat ik wél had toen ik deze kocht.
Maar terug komen doe ik zeker...met mijn sleutelhanger!!!!
Ik ben alweer aan het zoeken hoor en hoop dat als je moeder op kamp gaat dat ik daar ook kan zijn in de buurt.
Hoop dat het dán gaat lukken meid.
Kom ik langs bij je om te doen wat ik wil doen.
Dag Kanjer tot de volgende krabbel en hierbij mij dikke knufff weer aan je.

Hoi Afira,
Ik ben er weer even om kaarsjes aan te steken en vooral om je even wat op deze site te krabbelen.
Ik lees net wat je moeder schrijft....wat een talent hé...ze schrijft je ech elke dag en dat vindt ik zo mooi dat ze dat blijft doen...zal ze zeker nooit mee ophouden hoor!!!!
Mag ook niet he meis want al gaat het leven verder voor hun ben je toch verdwenen uit het leven voor altijd en ja, toen we er over spraken aan de telefoon kom je altijd even in onze gesprekken voor.
Dat mag en moet ook!!!!
Ik las ook dat je moeder de dader moet vergeven maar dat is onmogelijk.
Voelt het niet aan bij degenen die jij achterliet dat ze geamputeerd zijn voor hun hele leven?
Mis maar eens een arm of been dan voel je ook de pijn nog jaren.....
Ik zal het de dader nooit vergeven...ook al kende ik hem niet, hij heeft zo veel verwoest dat je dát nu net niet kan vergeven.
Ook het feit dat hij dronken was en doorgereden is....welke gek doet dat nou?
Vergeven??????? Zodat je verder kunt met je leven??? Welk leven Afira????????
Jij...het zonnetje in dit gezin is verdwenen en er hangen voor altijd dikke wolken in dit huis!!!!!
Je kamer, je schoenen....alles staat er nog zoals het was....hoe kan je dan de dader vergeven als je weet dat jij nooit meer aan dit gezin deel neemt en de voordeur niet meer binnen zal gaan met je HALLO!
Nooit meer......dat doet pijn en ik zie dat het alleen maar meer wordt en niet minder..
De tijd heet alle wonden zeggen ze....nou meid mooi niet hé!!!!!!!!
Ik zie het in hun ogen...in hun hele doen en laten en elke dag is een stukje meer verwijdert van je.
Dat kan je zo iemand die dit op zijn geweten heeft toch niet vergeven!!!!!
Het is mooi dat er een site bestaat waar je op kunt schrijven als nabestaande maar DITTTTTTTTTTTTTTTTTTT!!!!!!!!!!!!
Dit was toch zo oneerlijk......fiets je daar met je vriendin onwetend van het feit dat er een gek aankomt die pats boem de bocht uit vliegt met zijn stomme stomme dronken kop en je 30 meter verderop aan je lot overlaat.
Dit is net het spreekwoord vergeven en vergeten....maar denk niet dat dit voor dit zulk ongevallen op gaat.
Dat heeft meer te maken met ruzies.....
Zand erover zeggen ze dan.....bij jou was dat voorgoed.
Ik ben niet iemand die snel een reactie daarover plaats maar ik vond dit zó erg om te lezen...ik moest wel.
Kan het ook niet helpen maar weet wel dat zelfs IK die jou niet heb gekend de dader nooit zal vergeven....
Dat moest ik toch even kwijt meis.
Om dit nu neer te zetten schrijf ik het boze gevoel dat ik had van me af en daar is deze site denk ik ook voor...het verdriet delen met elkaar over het verlies van jou en het feit dat jij nooit vergeten wordt ...door NIEMAND van je dierbaren.....
Zelf door mij niet meis....
Dikke dikke kus van mij alhoewel ik het liever rechtstreeks had gedaan.
Voor altijd in mijn hart meis.
XXX

Hallo lieverd,

Wat een berichtjes allemaal. Mooi om te lezen. Het is dinsdagmorgen en heb vrij, maar dat heb ik altijd op dinsdag. Gisteravond een hele poos met Froukje aan de telefoon gezeten. Over van alles en nog wat gesproken, maar voornamelijk over jou. Gek hè, dat andere mensen het zich zo kunnen aantrekken dat jij niet meer in ons midden bent. Dat hadden wij nooit gedacht, maar wel heel fijn dat je niet alleen in het verdriet staat. We beginnen te merken dat de mensen er niet meer zoveel over praten. En natuurlijk snappen wij dat ook wel, zij gaan door met hun leven waarin jij niet een centraal punt was. Bij ons was je dat wel. En daarom missen we je ook zo erg. En dat zal wel nooit anders worden ben ik bang.
Ik denk dat Sem jou ook erg mist. Wat hem mankeert weten we niet. We zijn al een paar keer bij de dierenarts geweest. Het schijnt een soort allergie te zijn, maar waarvan???? Heb hem niet weer in de douche gehad, en nu piept hij alles bijelkaar. Hij loopt maar te schrapen langs de stoel. Jeuk. Zal hem straks lekker kammen en dan toch maar weer de dierenarts bellen voor een spuit tegen de jeuk. Hij krabt zichzelf helemaal open. Zal hem straks ook weer vlooienspul geven, maar ik kan geen vlo vinden. Ik kam hem drie keer op een dag om de losse haren eruit te halen want daar kan hij ook jeuk van hebben. We proberen van alles. Het lijkt of hij ook doof aan het worden is, hij reageert soms nauwelijks terwijl Frodo alles metéén door heeft. Vind het zo zielig voor Sem want hij is zo lief. Gisteren maar eens met papa naar Schagen geweest. Moest toch eens wat nieuwe broeken en papa nieuwe schoenen. Maar winkelen met plezier is er niet meer bij. Zie ik weer wat leuks wat jou vast flitsend zou staan zeg ik weer tegen papa: dit zou Afira leuk gevonden hebben en wat nog belangrijker was mooi gestaan zou hebben. Ja zou gestaan hebben. Want we kunnen alleen maar denken hoe je zoiets gestaan zou hebben. Dan staan we weer voor de winkel waar je je mooie galajurk hebt gekocht en dan denk ik met tranen in mijn ogen aan het moment dat je daar aan het passen was en dat je zo blij was met de jurk. Tja wat moet je dan, gauw doorlopen maar en niet proberen te denken. Maar dat gaat helemaal niet, want je bent steeds in mijn gedachten. Waar ik ook maar ben. Natuurlijk denk ook ik aan Ariëlle en Joran, maar dat is anders. Die kan ik nog aanraken, voelen, knuffelen, kussen ja met hen kan ik alles nog doen en niet meer met jou dat is het verschil. Nu ik dit weer zit te typen kan ik me niet goed houden en zit weer te huilen. En altijd weer die vraag Waarom nou? Waarom moest ons leven zo kapot gemaakt worden? Ik weet dat er veel meer gezinnen in deze situatie zitten, maar dit had toch niet gehoeft. Jij die totaal geen schuld hebt gehad aan het ongeluk, jij was een onschuldig slachtoffer. Mijn hele leven lang zal ik die jongen haten, accepteren zal ik dit niet en zal het ook nooit kunnen, in ieder geval nu nog niet. Misschien zal het later minder worden maar dat kan ik me niet voorstellen. Voor mij is de mooie glans die het leven had van mij eraf. En of die terug komt denk ik niet. Wie mij kan vertellen hoe die mooie glans terug kan komen mag hier komen. Maar ze moeten van goede huize komen om mij te overtuigen. Zo heb weer even wat van me afgeschreven. Ga nu eerst maar eens bellen met het fietsverhuur bedrijf op Texel, ja die bij de boot. Fietsen reserveren voor het schoolkamp want dat is ook al over 7 weken of zo. Jij en jou groep gingen er voor het eerst heen en we gaan nog steeds. Ik denk dat ik er nu voor de 7 of achtste keer heen ga. Maar jij was één van de eersten die hier heen ging. Lieverd hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer voor jullie. Zal nu eerst eens met Sem bezig want die piept alles bijelkaar. Tot de volgende keer Fietepiet.

Doeg lieverd, ik houd van, wij allemaal trouwens en we missen je. LOVE.

Heeeeee meis,
Ben ik weer hoor.
Gisteren ging het ff niet zo lekker met me want je zit zó diep in me dat ik ff geen raad meer wist met mezelf.
Moest er ff tranen om laten maar ja is misschien wel goed ook.
Gelukkig was je ma online en heb ik lekker even van af kunnen kletsen.
Hoe is het mogelijk he meis....je niet kennen en dan zo'n heftig gevoel.
Kreeg gisteren wel van je ma mee dat er een dvd komt met jou erop.
Was er ff stil van want ik zal die dvd wel te zien krijgen en ja...dan zie ik je in het echt hé?
Nog een raar gegeven is dat ik het puzzelstukje gevonden heb waar ik naar zocht.
Weet wel zeker dat jij dat ingefluisterd hebt.
Daarom binnenkort terug naar Texel want heb iets over het hoofd gezien.
Dat is daar niet eerder op gekomen ben zeg.
Ga ook weer langs je monumentje en ga iets heel speciaals neerleggen bij je.
Moest toch weer even een krabbel zetten en kaarsjes aansteken want je zit te diep geworteld in me en kan niet meer om je heen.
Ik ga 100% voor je meis......maar dat wist je al.
Ik kom snel weer hoor.
Dikke knuffel weer van mij!!!!!!!!!!!!!!!
Dag KANJERRRRRRRRRRRRRRRR

Hallo lieve schat,

Nu vergeet ik het niet, ik heb weer vele kaarsjes aangestoken omdat ik vind dat jij dit verdiend. Zo staan er de hele week kaarsjes van mij voor jou te branden omdat ik niet veel anders meer voor jou kan doen. Ik denk veel aan je en vaak komen de tranen weer te voorschijn. Ik kan er nog steeds niet bij maar ik zal het toch een keer moeten accepteren, maar dat wil ik nu nog helemaal niet. Daarvoor houd ik nog steeds te veel van jou. Eigenlijk best wel raar maar ik kan er niets aan doen. Kijk dagelijks naar je foto en dan krijg ik zo'n warm gevoel van binnen. Voordat ik 's avonds ga slapen kijk ik naar je foto en praat tegen je, mijn manier van verwerken denk ik. Het doet me in ieder geval goed. En dan besef ik dat ik zo enorm mis. Dag mijn lieve uk, rust zacht.

Hoi meisje,

Het sfgelopen weekend stond in het teken van concerten. Ariëlle had er twee en Joran ééntje. En ja dan missen we jou. Gistermiddag ben ik met Ariëlle naar het NHJFO geweest in de Oosterkerk van Hoorn. Hier brachten ze oude muziek ten gehore. Maar ik hoef jou er niets van te vertellen want volgens mij was je er zelf bij. Het concert begon met de Trumpet Tune van Henry Purcell. Het stuk wat jij altijd al graag had willen spelen. Toen het orkest inzette verschenen er opeens zonnestralen door het raam, schijnend op het orkest. Ik zag het, want ik stond te filmen op de preekstoel. Ik kreeg de rillingen en de tranen schoten in mijn ogen. Ik dacht metéén daar is Afira. Er waren er meer die dit opgemerkt hadden. Tijdens het concert bleef de zon schijnen en soms zagen we alleen maar stralen. Ik vond dit zo bijzonder, want dit was niet de eerste keer dat dit gebeurde. Ik hoop dat je het concert goed vond. Ook opa en tante Margreth en haar moeder waren er en die waren erg enthousiast. Het klonk erg goed. Papa en Joran waren niet mee want Joran moest met de A mee te voetballen. Ze hadden wel dik verloren maar hij had lekker gevoetbald. 's Avonds hebben we ons gesplitst, papa is met Ariëlle meegegaan naar het KLM orkest, die hadden een concert in Oostzaan en ik ben met Joran naar het concert van West-Frisia geweest omdat hij daar bij het opleidingsorkest mee moest spelen. Tijdens het concert schoot me opeens te binnen dat we een jaar of 4 geleden hier ook waren omdat jij er beslist heen wilde omdat Thijmen hierbij speelde. En ja hoor aan het einde had je hem veroverd. Ariëlle en ik deden wel een beetje gemeen om je in de spotlights van de auto te zetten. Maar gelukkig kon je er om lachen. Je hebt vanaf die tijd 2 jaar en 4 maanden met Thijmen verkering gehad. En wat was je blij met hem. Hij was helemaal te gek. En wat had je het moeilijk toen jullie het samen gingen uitmaken. En wat was hij verdrietig toen jij 13 dagen later verongelukte. Hij heeft er lange tijd overgedaan om dit weer te boven te komen. Hebben eigenlijk de laatste tijd niet veel meer over hem gehoord. Maar deze dingen kwamen gisteravond weer boven. Had het er later met Ariëlle over en die moest er ook nog om lachen. Ze wist het nog precies. Vanmiddag zijn we naar Purmerend geweest. KNA had een concert. Het hele bekende groepje zat er weer. Sommigen zijn we dus ook drie keer tegengekomen omdat ze dezelfde concerten hadden. Is wel altijd heel gezellig. Vanavond is Ariëlle weer naar Juri gegaan. Morgen komt ze weer thuis. Joran staat op het ogenblik te steigeren want hij moet morgen naar de ortho en kan zijn kaart niet vinden. En ja wie krijgt de schuld weer. Ja wij natuurlijk. Had hij het kaartje verleden week nog, nu is hij het kwijt. Echt Joran weer. Hij wordt er niet gemakkelijker op. Hij heeft behoorlijk last van zijn hormonen zullen we maar denken, maar ik hoop dat het niet te lang duurt. Want dit is soms niet leuk meer. O gelukkig hij kan het ook via de computer vinden. Lang leve de computer. Ja daar was jij ook wijs mee. Vanmiddag kreeg ik via iemand te horen dat er van jou ook opnames zijn van het Harkafa festival ik Twisk. Ze vroegen of wij het optreden van het NHJFO op dvd wilden omdat jij er ook op staat. Nou je snapt het natuurlijk wel dit willen we heel graag. Het zal vreemd zijn om jou daar weer te zien zitten tussen je maatjes van de trompetten. Maar gelukkig wel mooie herinneringen. Ja daar moeten wij het nu jammer genoeg meer doen. En dat zullen we ook blijven doen. Jij zult er altijd bij horen blijven en ik praat ook gewoon over jou of was je nog hier. En wie hier niet tegen kan heeft pech gehad. Jij bent mijn dochter en ik praat over jou net zoals over Ariëlle en Joran. Dat jij er niet meer bent is de schuld van die lamzak en de drank. Die combinatie is jou fataal geworden. Soms kan ik er nog steeds niet bij dat dit jou en ons is overkomen, maar als ik dan goed nadenkt dan weet ik dat het de werkelijkheid is. En die werkelijkheid doet zo zeer. Hoe kunnen wij nu ons leven gewoon verder leven als jij er niet meer bent. Jij bent uit liefde geboren, zo gewenst in ons gezin en we hadden het zo fijn met z'n vijfen en dan die 13de juli van 2008, toen was het gedaan met dit fijne leven. Het hele gebeuren heeft op ons een dikke stempel gedrukt en de inkt is niet te verwijderen. Wij zullen dit ons hele leven meedragen. Wij maar ook Ariëlle en Joran, die jou ook ontzettend missen. Lieverd ik stuur jou nu de kussen, knuffels en smakkerds van ons allemaal voor ieder die wij lief hebben en die niet meer bij ons zijn, maar in de wereld bij jou zijn. Jullie verdienen ze.

Doei doei lieverd, doei schat, we houden van je en vergeten je niet. LOVE.

Lieve Afira,
Ik kom elke dag even twee kaarsjes voor je aansteken. Als ik bij Suusje aan het schrijven ben denk ik ook aan jou. Dat zal te maken hebben met jullie leeftijd en zo een korte tijd tussen het overlijden. Jammer dat je mama nog zo boos is op de dader. De straf die hij heeft gekregen staat in geen verhouding met wat zij doormaken. Maar als ze de dader zouden kunnen loslaten dan kan het verwerken misschien beginnen. Er is zoveel pijn en gemis om jullie. Ik hoop dat je mama ooit zover komt. Het zal haar een hoop rust geven.
De pijn en gemis gaan toch nooit meer weg, daar zul je mee moeten leren leven.
Ook voor jouw familie steek ik een paar kaarsjes aan. Pas maar goed op hen.
en knuffel van:
Oma Suus