Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hai lieverd,

Vandaag houden we het even kort. Heb gewerkt en ben bij jou geweest. Het waaide heel hard en een mandje met narcissen lag om. We hebben een nieuwe kaars in de lamp gezet, we hebben de kaars in de auto aangestoken en onder de jas naar jou toegebracht. Voor de mensen die meelezen, het is een grote grafkaars met een deksel erop zodat hij niet kan uitwaaien. Vanavond zijn we weer bij je geweest omdat het vanmiddag behoorlijk stormde. Was bang dat alles weggewaaid was. Maar alles stond gelukkig nog goed. Ook de kaars brandde nog mooi. We vonden alleen de foto van jou en Boudien op het middenpad en die hebben we gauw terug naar jou plekje gebracht. Nu waait het niet zo hard meer. Morgen hoef ik niet naar school maar hebben we een studiedag in Het Park van Hoorn. Ook Joran gaat mee omdat hij stage loopt op school. Zal mij benieuwen hoe hij het vind. Morgenavond weer met Ariëlle naar Wijdenes. Ze gaat niet met J. naar de bruiloft van zijn moeder. Ze gaat gewoon naar school. Op het ogenblik gaat het niet zo tussen Ariëlle en J. Ariëlle vindt het wel best zo. Dan stuur ik je nu mijn dagelijkse kussen, knuffels en smakkerds weer en zeg ik doeg lieverd, ik mis je.
We zijn trouwens druk bezig met je mooie grafsteen. En ik moet je zeggen het wordt echt iets moois. Er moeten alleen nog een paar aanpassingen gemaakt worden op de tekeningen en dan kan het gemaakt worden.

doeg lieve schat, voor altijd in mijn hart en gedachten, love you. Kusjes.

Lieve Afira,
Elke dag komen er twee kaarsjes van mij. Vaak moet ik aan jou denken als ik bij Suus op de site zit. Jij was ook pas 17 jaar en ik zou best graag weten hoe het is waar jullie nu zijn. Hebben jullie elkaar al ontmoet of is de band er via hier beneden. Ik stuur jou een lieve groet, een knuffel en hoop dat het aankomt.
Oma Van Suus XXXXXXX

Heej lieve schat,

Zit alleen beneden, papa is naar zijn werk. Hij werkt weer in de chipsfabriek in Broek op Langedijk. Ariëlle en Joran zijn al naar bed en ik zit nog op de laptop jou te schrijven. Gisteravond zijn we naar Koudum geweest omdat Ome Henk jarig was. Het was wel gezellig. Ook hebben we veel over jou gepraat omdat veel mensen toch vragen hoe het met ons gaat. En er waren ook vrienden die jou natuurlijk ook kenden. Moest nog denken aan 2 jaar terug, toen was je er nog bij. Eerst gingen we toen naar Bakhuizen waar Ariëlle een concert had, en later nog naar de verjaardag van Ome Henk. Die avond beslisten ze ook dat je mee mocht naar Rastede en wat was je blij en gelukkig. Met het NHJFO was je niet meegeweest omdat je toen in Barcelona was en nu mocht je mee met Bakhuizen. De rest weten we allemaal, het zou je laatste optreden zijn op je trompet. Gelukkig hebben we nog een filmpje hiervan en daar ben je goed zichtbaar en hoorbaar. Als ik dit filmpje afdraai druipen de tranen van mijn wangen. Je daar zo te zien zitten spelen. Nooit mogen we daar live nog van genieten.
Vandaag moest Ariëlle weer naar de chirurg, die vertelde ons dat we dit letsel niet moesten onderschatten. Het was een fors letsel en zal nog enige tijd duren voordat alles weer goed is. Ik moet vaak denken hoe het met jou zou zijn geweest als je het overleefd had. Maar dan had je denk ik zo'n strijd moeten leveren, want we hoorden dat je veel gebroken had en dat je hoofd ook een enorme dreun heeft gehad, dat bewijst de schedelbasisfraktuur die je had. Was alles wel weer goed gekomen? Je had een hele zware strijd moeten leveren. Misschien is het voor jouw wel het beste zo maar dit is voor ons zo moeilijk te accepteren. Wij die een hele andere toekomst voor ons zagen. Ik merk dat Ariëlle en Joran het er ook nog zo moeilijk mee hebben. Ook zij hebben het roer om moeten gooien. Altijd zal jij bij hen in de buurt zijn. De chirurg wilde toch nog weer een foto van de enkel en die is gemaakt. Ook moet ze van hem naar de fysio. Hij vond het maar vreemd dat dit niet was aangeraden. Daarna zijn we naar Amsterdam gereden omdat ze nog een examen moest maken. Volgens haar was het wel goed gegaan. Ze moet natuurlijk deze opleiding nu wel goed afsluiten, maar ze gaat er wel voor. Vanavond is ze niet naar de KLM geweest. We blijven dan rijden en soms is het me teveel. Was de hele dag al op sjouw met haar. Joran moest vanavond weer te trainen en wij hebben even in jouw oude klas gezeten op de com. En nu zit ik thuis jou te schrijven. Ik vind dit zo heerlijk, want dan waan ik dat je dicht bij me bent. Heb vanmiddag ook toestemming gegeven dat ze de brief van mij naar jou mogen publiceren in het boek wat gemaakt zal worden. We hopen dat het doorgaat. Nou meisje, dit was het weer voor vandaag. Rest mij nog je de kusjes, knuffels en de smakkerds te sturen. Voor jou natuurlijk maar ook voor oma en beppe. Ook die missen we. Het is zo vreemd dat jullie er niet meer zijn. Morgen kom ik weer bij je en zet weer een nieuwe kaars. Het is zo prachtig al die bloemen die bloeien. Narcissen, blauwe en witte druifjes en ook de viooltjes bloeien weer. Ook de tulpen van Robert steken de kopjes alweer boven de grond. Je ziet het is weer lente aan het worden en jouw verjaardag nadert.

Lieverd, ik denk aan je en ik mis je zo. Ooit zien we elkaar terug! Kusjes.

Hai lieverd,

Weer even bij praten. Vrijdagavond was wel een geslaagde avond. Heb er niet zoveel van gehoord want heb met Nettie aan de stamtafel in de hal gezeten. We hebben dat stuk al zo vaak gehoord en we hadden allebei iets van, laat maar gaan hoor. We konden zo weer lekker kletsen, binnen mocht dat niet. Maar iederéén vond het geslaagd. Na die tijd met sommigen nog wat gedronken in het café. Zaterdag ben ik met Ariëlle eerst naar het voetballen geweest van Joran, we hebben alleen de eerste helft gezien en zijn toen op weg gegaan naar Friesland. Want de belastingsformulieren moesten ingevuld. Je weet dat we dat altijd bij Ome Henk laten doen. Maar voor we naar Koudum afsloegen zijn we doorgereden naar Sneek. We hadden tegen mijn principe in lifters meegenomen vanaf Breezanddijk. Het waren studenten die meededen aan een wedstrijd liften. Ze moesten heel Nederland door en op sommige plaatsen moesten ze stempelen. Eindbestemming was Antwerpen. We hebben ze dus maar naar Sneek gebracht en bij de Martiniekerk afgezet, want daar moesten ze stempelen. Toen gauw naar Koudum. We waren royaal op tijd. Toen de papieren waren ingevuld zijn we nog naar de begraafplaats geweest om de steen van pake en beppe te bekijken. Hij is wel mooi hoor. Erg deftig vinden wij. Ook zijn we nog even bij Ome Henk thuisgeweest. Muziek uitgezocht voor de Paasdienst want Ariëlle gaat dan op jouw trompet meespelen. Deze kerkdienst wordt een uur later uitgezonden door radio Fryslan, dus wel leuk. Ik weet het lieverd, jij had dit altijd al willen doen, maar het is jou niet gegund. En daar kan ik me nog zo kwaad om maken. Ik had je daar zo graag willen zien spelen naast Ome Henk, nu doet Ariëlle dat en daar ben ik natuurlijk net zo trots op. Want ze doet het toch maar even. Ze heeft ook de altsaxofoon meegekregen daar wil ze nu ook op spelen. Misschien gaat ze erop spelen in Rastede met Bakhuizen. Maar dan geloof ik op de tenorsax. We zien wel. Vandaag zijn we voor het eerst dit jaar weer naar Texel geweest. Even naar jouw plekje op de Krimweg. Het staat er allemaal mooi bij en we zien wel dat je niet vergeten wordt. Knuffels, bloemen, hartjes, schelpen van alles wordt er voor je neergelegd. Erg mooi en fijn om te zien. Ook zijn we bij Paal 28 geweest en daar koffiegedronken en iets gegeten. Jeempie wat zijn die visborden groot. Je zei het toen al dat die zo groot waren. Volgens mij kan het ook best op een ander bord. De eigenaren waren er niet, volgens mij waren ze op vakantie. Ook zijn we nog in De Koog geweest. Bij het Biervat lekker op het terras gezeten en wat gedronken. De Sjans zijn ze alweer aan het opbouwen. Je wist toch dat die afgebrand was. Eize woonde erboven en had helemaal niets meer, gelukkig wat hij op dat moment niet thuis. Hij heeft alweer nieuwe woonruimte gevonden. Wat me op viel op Texel dat het behoorlijk druk was. Veel Duitsers. Die hebben zeker Paasvakantie. Heb altijd nog een beetje een naar gevoel, ik weet het het mag niet maar het gaat vanzelf. Of het overgaat weet ik ook niet. Je weet denk ik wel wat ik bedoel. We hebben de boot van 18.00 uur weer teruggenomen. Papa is nu Joran aan het halen want die was het weekend bij Erik in Opperdoes. Hij vindt het altijd leuk daar. Morgen moet hij weer stage lopen bij ons op school. Nou meisje we zijn weer helemaal bijgepraat, het enige wat ik nog moet doen is je mijn kussen, knuffels en smakkerds sturen en morgen komen we weer bij je, bloemen water geven, kaars aanzetten. Morgen is Ome Henk jarig. Gisteren liet ik hem de brief lezen die ik opgestuurd heb voor het boek. Hij heeft hem direct opgeslagen in een map die hij voor jou heeft aangemaakt. Alles van jou staat er in. We hebben foto's bekeken van het ongeluk en van jou en aan alles merk ik dat hij ook nog veel verdriet heeft, ook hij huilt nog steeds stille tranen. Maar dat mag toch ook. Hij en jij hadden zulke mooie plannen en alles is nu weg. Foetsie door dat ene moment. Ja meisje je leeft nog voort in vele harten.

Doeg mijn lieve kleine meid, ik mis je en wil je zo graag terug. Doeg schat.

Omdat het zaterdag is en ik weer aan je moest denken. Heel veel kaarsjes van mij.

dag lieve schat, ik denk aan je.

Hay meisje,

Het is alweer vrijdag en het weekend staat weer voor de deur. Zo metéén met Ariëlle weer naar het NHJFO, Jan de Haan komt een stuk dirigeren. Jij hebt het niet meer meegespeeld, het heet Banja Luca. Een heftig stuk over de oorlog in Joegoslavië. Het komt ook op de cd te staan en verleden week zaterdag hebben ze dit ook gespeeld bij de sectie repetities. Woensdagavond of beter gezegd nacht heb ik je ook nog geschreven, maar dat staat niet hier op de site. Iemand had me gevraagd een brief naar jou te sturen en deze brief en andere brieven worden dan gebundeld tot een boek met als titel " Brieven naar de Hemel ". Het werd wel een beetje laat toen ik hem opstuurde. Nu maar hopen dat het boek er komt met al die brieven die naar jullie gestuurd worden. We wachten maar af. En donderdags komt er bijna niets van om je te schrijven omdat ik dan nauwelijks thuis ben. Eerst naar school en dan thuis komen of soms niet eens. Ariëlle ophalen en met haar naar Wijdenes te toeteren. Dan komen we pas om een uur of 11 's avonds thuis en ben dan bekaf. Niet dat ik je niet meer wil schrijven, want ik denk altijd aan je. Woensdag hebben we een mooie paaskrans bij je gezet. Helemaal in jouw kleur. Geel natuurlijk. Verder gisteren een vergadering gehad over het muziekproject wat we met Tavenu en school gaan doen. Dit in het kader van het eeuwfeest van school. Dit is 10, 11 en 12 mei geloof ik. Maar dan hebben we eerst jouw verjaardag gevierd. Op 1 mei zou je 19 jaar zullen worden. Maar helaas moeten we jouw verjaardag voor de tweede keer vieren zonder dat je er zelf bij bent. Verleden jaar zijn we naar Texel geweest en hebben toen je mooie herinneringspaaltje neergezet. Niet op de plaats waar je door die auto geraakt bent, want dat kon de boer die aan de overkant niet opbrengen, maar een stukje verder zodat hij niet elke keer dat paaltje ziet staan. Maar dat hindert niet, de mensen weten zo wel dat het op die plaats daar gebeurd is en dat jij daar in het weiland bent overleden aan de gevolgen van dit ongeluk. Misschien gaan we dit jaar weer, maar misschien willen we je verjaardag ook wel thuis vieren. We zien wel, het is nog niet zover. Vaak gaan mijn gedachten terug naar het moment dat je geboren bent. Je was zo'n mooi poppetje. Wat me opviel toen dat je al van die grote voetjes had, en wat bleek later maat 43. Je schoenen van ascics die je het laatste aanhad staan hier in huis en we koesteren die afgesjouwde schoenen. Omdat jij die zo graag aanhad, je had ze tot de draad toe versleten. En nu staan ze hier op de orgelkruk als herinnering aan jou. Och er schieten zo vaak herinneringen door mijn hoofd, het lijkt wel of er steeds meer bij komen. Vaak schieten er dan ook tranen in mijn ogen. Woensdagavond stopte hier voor huis een politie-auto. We schrokken wel zo, ik dacht metéén iederéén is gelukkig thuis. Het leek wel of ik helemaal verlamd was, zo'n verlamende pijn kreeg ik. Mijn hart sloeg in m'n keel en kon even niets meer. Begon ook nog spontaan te huilen. Alles van toen kwam weer boven, de politie die ons dit vreselijk nieuws bracht. Ook papa en Joran hadden het ontzettend moeilijk en Ariëlle kon zich nu voorstellen hoe het toen gegaan is. Op die bewuste avond was ze er niet, want ze zat toen net als jij op Texel. Gelukkig ging de politie naar de overkant. Was achteraf niets ernstig aan de hand, maar je denk metéén van alles. Ga nu af sluiten want ik ga me klaar maken om naar het NHJFO te gaan. Hoe het daar gaat vertel ik je wel. Misschien hoor je het wel want het dorpshuis ligt niet echt ver van de begraafplaats. Soms kunnen we je kaars zien branden. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer. Je weet het, deel ze maar uit.

Doeg mijn lieve kleine troelewoel, doeg lieve grote trompetiste, I love you.

Hay meisje,

Het is alweer vrijdag en het weekend staat weer voor de deur. Zo metéén met Ariëlle weer naar het NHJFO, Jan de Haan komt een stuk dirigeren. Jij hebt het niet meer meegespeeld, het heet Banja Luca. Een heftig stuk over de oorlog in Joegoslavië. Het komt ook op de cd te staan en verleden week zaterdag hebben ze dit ook gespeeld bij de sectie repetities. Woensdagavond of beter gezegd nacht heb ik je ook nog geschreven, maar dat staat niet hier op de site. Iemand had me gevraagd een brief naar jou te sturen en deze brief en andere brieven worden dan gebundeld tot een boek met als titel " Brieven naar de Hemel ". Het werd wel een beetje laat toen ik hem opstuurde. Nu maar hopen dat het boek er komt met al die brieven die naar jullie gestuurd worden. We wachten maar af. En donderdags komt er bijna niets van om je te schrijven omdat ik dan nauwelijks thuis ben. Eerst naar school en dan thuis komen of soms niet eens. Ariëlle ophalen en met haar naar Wijdenes te toeteren. Dan komen we pas om een uur of 11 's avonds thuis en ben dan bekaf. Niet dat ik je niet meer wil schrijven, want ik denk altijd aan je. Woensdag hebben we een mooie paaskrans bij je gezet. Helemaal in jouw kleur. Geel natuurlijk. Verder gisteren een vergadering gehad over het muziekproject wat we met Tavenu en school gaan doen. Dit in het kader van het eeuwfeest van school. Dit is 10, 11 en 12 mei geloof ik. Maar dan hebben we eerst jouw verjaardag gevierd. Op 1 mei zou je 19 jaar zullen worden. Maar helaas moeten we jouw verjaardag voor de tweede keer vieren zonder dat je er zelf bij bent. Verleden jaar zijn we naar Texel geweest en hebben toen je mooie herinneringspaaltje neergezet. Niet op de plaats waar je door die auto geraakt bent, want dat kon de boer die aan de overkant niet opbrengen, maar een stukje verder zodat hij niet elke keer dat paaltje ziet staan. Maar dat hindert niet, de mensen weten zo wel dat het op die plaats daar gebeurd is en dat jij daar in het weiland bent overleden aan de gevolgen van dit ongeluk. Misschien gaan we dit jaar weer, maar misschien willen we je verjaardag ook wel thuis vieren. We zien wel, het is nog niet zover. Vaak gaan mijn gedachten terug naar het moment dat je geboren bent. Je was zo'n mooi poppetje. Wat me opviel toen dat je al van die grote voetjes had, en wat bleek later maat 43. Je schoenen van ascics die je het laatste aanhad staan hier in huis en we koesteren die afgesjouwde schoenen. Omdat jij die zo graag aanhad, je had ze tot de draad toe versleten. En nu staan ze hier op de orgelkruk als herinnering aan jou. Och er schieten zo vaak herinneringen door mijn hoofd, het lijkt wel of er steeds meer bij komen. Vaak schieten er dan ook tranen in mijn ogen. Woensdagavond stopte hier voor huis een politie-auto. We schrokken wel zo, ik dacht metéén iederéén is gelukkig thuis. Het leek wel of ik helemaal verlamd was, zo'n verlamende pijn kreeg ik. Mijn hart sloeg in m'n keel en kon even niets meer. Begon ook nog spontaan te huilen. Alles van toen kwam weer boven, de politie die ons dit vreselijk nieuws bracht. Ook papa en Joran hadden het ontzettend moeilijk en Ariëlle kon zich nu voorstellen hoe het toen gegaan is. Op die bewuste avond was ze er niet, want ze zat toen net als jij op Texel. Gelukkig ging de politie naar de overkant. Was achteraf niets ernstig aan de hand, maar je denk metéén van alles. Ga nu af sluiten want ik ga me klaar maken om naar het NHJFO te gaan. Hoe het daar gaat vertel ik je wel. Misschien hoor je het wel want het dorpshuis ligt niet echt ver van de begraafplaats. Soms kunnen we je kaars zien branden. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer. Je weet het, deel ze maar uit.

Doeg mijn lieve kleine troelewoel, doeg lieve grote trompetiste, I love you.

Lieve Afira,vandaag weer enkele kaarsjes aan gemaakt voor jouw en je familie,ik zie wel jij wordt niet vergeten, maar dat moet ook niet.De herinnering moet blijven,.
Lieve groetjes van ons,ouders van *Claudia*

Heej lieverd,

Heb je zondag voor het laatst geschreven. Schande maar niet heus. Maandag en dinsdag is er eigenlijk weinig gebeurd. De wekelijkse repetitie avonden van de muziek voor Ariëlle en Joran. Maandagavond naar KNA en dinsdag was ik weer met Ariëlle naar het KLM orkest. Joran loopt op het ogenblik stage bij ons op school in groep 8 en hij vindt het hartstikke leuk. Dit noemen ze maatschappelijke stage. Jij hebt dit nooit hoeven doen. Vanaf dit jaar is het verplicht dat iederéén maatschappelijke stage loopt in de derde klas. Zo hebben we er dit jaar al meer gehad op school. Ik heb er ook al eentje gehad in de klas. Ook iemand die bij Joran in de klas heeft gezeten. Joran blijft twee weken. Vandaag hebben we weer voor het eerst bloemen bij je gezet. Het was prachtig weer dus kan het nu wel weer. Het is op het ogenblik een zee van bloemen op je graf. Heel veel narcissen maar ook potten met blauwe druifjes. Het is een prachtig gezicht. We hebben de roos verwisseld in de lamp. Die éne roos heeft bijna drie weken gestaan en eigenlijk kon hij nog wel langer maar Ariëlle wilde hem verversen voor nieuwe. De begraafplaats is bijna klaar denk ik met de renovatie. Aan de ingang van het brede pad is vandaag een prachtig hek gekomen.
Vandaag ook even bij Lieuwe op de koffie geweest in Twisk, waar hij nu woont. Hij was jarig vandaag, even samen met Joran en Ariëlle geweest. Vanavond was er geen toeteren in Twisk dus hadden we zomaar een avondje vrij. O ja, er zijn mensen op Texel geweest die ook bij jouw herinneringspaaltje zijn geweest en die er foto's van hebben gemaakt. Vanaf de foto konden we zien dat alles er nog prachtig bij staat. Wat die mensen opviel dat je vanaf die plek de vuurtoren zo goed kon zien. Dat was mij ook al opgevallen. We zagen op jouw camera dat je de vuurtoren vele malen op de foto had gezet. Je had toch wel iets met die toren. Nu schijnt het licht van de toren over jouw monumentje. We denken dat we zondag weer naar Texel gaan maar dat hangt ook af van het weer. Je ziet dus dat er nog veel mensen aan je denken. Ook wildvreemde mensen die bij jouw monumentje stilstaan of er iets neerleggen. We zien dat er weer knuffels bij zijn gekomen en ook liggen er weer meerdere schelpen. Dit doet ons erg goed om te weten dat er veel mensen even stilstaan om de tekst te lezen. Iederéén mag weten wat daar gebeurd is met jou en misschien leren de mensen er iets van. Is tenminste wel te hopen. Van zulke onschuldige slachtoffers zijn niet nodig als men de drank maar laat staan als er nog gereden moet worden. Maar het komt nog steeds voor dat mensen ongelukken veroorzaken doordat men gedronken heeft en dan nog gaat rijden. Het is jou fataal geworden en daardoor moeten wij jou missen. Het gemis wordt steeds groter en er zijn dagen dat ik wel stapelgek van verdriet kan worden. Moet me dan steeds vermanen om rustig te blijven. Maar wat hij jou heeft aangedaan zal ik nooit vergeten en dat vreet aan me als ik denk hoe jij daar in het weiland hebt gelegen met je zware verwondingen. Ze zeggen wel eens dat je er niet aan moet denken, maar hoe kan dat nou. Jij bent toch mijn meisje en het doet zo zeer om te weten hoe jij aan je einde bent gekomen. Ik hoop zo dat je niets gevoeld hebt van de klap want ik kan niet uitstaan dat je pijn hebt gehad terwijl ik niet bij je was. Niet dat ik me daar schuldig over voel, want wie verwacht nu dat er zoiets met jou zou gebeuren. Wij in ieder geval niet maar de werkelijkheid was heel anders, het gebeurde wel. En zo vaak stel ik die vraag waarom jij, waarom, waarom, waarom? Omdat jij daar net op dat moment fietste. Daarom. Maar ik zal er mee moeten leren leven dat jij niet meer bij ons bent en dat is heel erg moeilijk. Daarom geef ik je op deze manier de kussen, knuffels en smakkerds omdat het niet meer anders kan. Ik wilde dat het waar was dat het op een andere manier zou kunnen maar dat is valse hoop. Lieve Fiet doe je de groetjes aan de anderen en geef ze ook maar één van de dikke smakkerds. En doe Aura maar een dikke knuffel.

Doeg Lieverd, we missen je en het is nog steeds vreemd zonder jou.

Lieve Geeske.
Dank je wel voor het aansteken van de kaarsjes bij mijn vader. Ook ik steek als ik op de site ben altijd kaarjes aan bij Afra en Suus....
Liefs, Wilma