Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej lieve schat.

Ik had gezegd dat ik je 's avonds zou schrijven. Dat was maandag en nu is het al zaterdag. Welk excuus zal ik gebruiken? Ik heb niet eens een excuus. Maar het was wel leuk, de meeste kinderen hadden zoiets van was dit nou alles. We moesten ons ook nog 2 uur zelf vermaken voordat de bus er weer was. We hebben de Westerkerk bekeken en zijn toen naar de Dam gegaan. Dat vonden ze wel interessant. Het was druk in Amsterdam, veel toeristen. Had ook nog met Lieuwe gebeld om te vragen of we met hem op de rondvaartboot konden maar hij had zulke tijden dat het niet samen kwam. Dat was wel jammer. Tja wat hebben we nog meer gedaan? De gewone wekelijkse bezigheden, dus school, de muziek en de voetbaltrainingen. Je weet wel altijd druk, rennen, hollen, vliegen. Soms amper tijd om te eten. Die tijden heb jij ook wel eens meegemaakt. Gisteravond was er weer NHJFO, de laatste repetitie voor de cd opname. Woensdagavond zijn ome Johannes en tante Annemarie hier nog geweest, ze waren ook even bij jou geweest en bloemetjes neergezet. Ook zij missen jou erg. Vandaag, zaterdag ben ik met Ariëlle naar Amsterdam geweest. Ze moest in een zorgcentrum spelen met het KLM orkest. Het was een erg leuk concert en het was gezellig. Kwam met een vrouw aan de praat die mij vroeg wat mijn achternaam was. Haar man speelt ook bij het orkest. Jou naam was een paar keer gevallen in ons gesprek en met de achternaam erbij wist ze ineens wie jij was. Ze had mij ook op tv gezien en was stomverbaasd dat ze nu mij ontmoette. Zij moet nog regelmatig aan je denken en ze vond het destijds zo verschrikkelijk en nu ontmoette ze mij, de moeder van dat meisje. Ze heeft toen alles gevolgd voor tv. We hebben toen nog een tijdje over alles gesproken. Het gaf wel een goed gevoel. Ik vond dit alles ook weer zo vreemd. Veel mensen weten over jou, maar dat komt ook omdat wij steeds hebben gezegd dat we de mensen wilden laten weten wat drank kan aanrichten. Wat hij jou en ons heeft aangedaan. Eigenlijk is hier geen straf genoeg voor. Maar helaas heeft hij maar 5 jaar voor zijn wandaad gekregen en wij levenslang. Wij mogen niet meer van jou genieten, alles is over. Vaak huil ik warme, stille tranen van verdriet. Vaak dat niemand ze ziet. Ze zeggen zo vaak: wat zijn jullie sterk. Maar dat lijkt maar zo, dat is de buitenkant. Als ze binnenin mij kunnen kijken zullen ze zien dat mijn hele lichaam schreeuwt om jou. Dat er meer tranen vloeien dan zij denken. Ook hier in huis is alles zo anders geworden. Ieder van ons leeft nu met een groot verdriet en ieder verwerkt dit weer anders. We zijn natuurlijk allemaal anders en dat maakt het ook moeilijker. We proberen door te gaan en dat gaat met ups en downs. Maar het is zo moeilijk. Heb er vaak een dag bij dat het me allemaal niets meer kan schelen maar ik besef heel goed dat ik er moet zijn voor Ariëlle en Joran en voor papa natuurlijk. Maar ooit kom ik je weer tegen en dan kan ik je weer in mijn armen nemen en laat ik je nooit meer los. Dan blijf ik bij je, samen met beppe, pake en oma. Lieve meid hier komen de knuffels, kusjes en smakkerds weer van ons voor jou en de anderen. Ik zou wel eens willen weten waar je nu bent en hoe het daar is.
Even kijken, even een glimp van jou en even een dikke smakkerd geven.

Doeg lieverd, doeg lieve schat, ik mis je en wil je zo graag terug. Love you

Lieve lieve Fietepiet,

Ik huil stille tranen van verdriet
Ik wil dat niemand ze ziet.
Maar iederéén mag weten
IK zal JOU nooit, nooit vergeten.

Dag lieve schat, rust zacht. Je weet dat we zielsveel van je houden.

Hee hallo lieve Afira,

Héél véél kaarsjes voor je aangestoken, omdat ik nu nog op de computer zit. Wilde je even zeggen dat ik steeds aan je denken moest. Ik mis je zo enorm. Zou zo graag willen weten hoe het met je is en waar je bent. Ik hoop dat het er mooi is en dat je veel plezier hebt met je beppe en je oma. Wij proberen er hier weer wat van te maken, maar jij zult altijd bij me zijn in mijn hart. Mijn hele leven lang zal ik jou nooit vergeten.
Dag mijn grote meid.
Rust zacht lieve Fiet.

Hoi meissie,
Even weer een krabbel van mij want ben je niet vergeten hoor, maar was met mijn gedachten weer bij een ander ongeluk dat gisteren is gebeurd.
Een vriendin van Tess heeft haar vriendin gisteren verloren door een ongeluk met een zandauto.....we hebben de beelden gezien en pfffffffff heftig weer.
Nadieh heette ze, en ze mocht slechts 13 jaar worden.....
De weg waar ze verongelukte ken ik hee goed want Tess heeft daar 2 jaar lang gefietst en ik heb het altijd al een rotweg gevonden met die smalle fietspaadjes...ook het feit dat er zoveel kinderen daar dagelijks fietsen op weg naar school en weer terug.
Er moet altijd eerst wat gebeuren lijkt het wel.
Tess kende het vriendinnetje ook want had haar wel eens gezien bij haar klasgenootje.
Als ik dit dan weer hoor gaan mijn gedachten automatisch weer jou kant op..
Wat ging er door je heen? Ging er nog wel wat door je heen? Heb je het geweten? Gevoeld..dat dit het einde was.....?
Gek wordt je van de vragen waar geen antwoord meer op gegeven kan worden...
Hoe, Wat,Waarom, Waarvoor en Waarom Jij....en Als.....?
Het los moeten laten zeggen ze...maar hoe doe je dat?
Wat moet je loslaten dan?
Ik heb werkelijk geen idee wat ze daarmee bedoelen....
Mijn gedachtes gingen direct gisteren weer naar je ouders toe....want ook de ouders van Nadieh wisten van niks en hoe breng je dit nieuws naar ouders?
Ok dit ongeval is gezien door vele mensen want het was amper 16.00 uur terwijl er volop mensen aan het boodschappen doen waren.
Ik ben er gelukkig niet bijgeweest maar wat als ik daar wel was?
Het doet me steeds meer denken aan jou en dat zal beslist het geval zijn geweest als ik dát ongeval zou hebben meegemaakt...
Gisteravond nog veel met Tess gesproken en ook met haar oude schoolvriendin.
Zij was toch één van de beste vriendinnen van Nadieh.
Ik heb er werkelijk niet van kunnen slapen vannacht en jij kwam natuurlijk ook weer om de hoek kijken....
Zoveel vragen.....pffffffffff.
Maar jou kan ik schrijven en dat doe ik ook want ik heb het gevoel dat je luisterd. me kan horen en ziet wat ik schrijf...raar is dat, maar ook zo vertrouwd.
Ik kende je geeneens maar het gevoel dat je "ergens" bent is zéér sterk.
Elke dag kom je wel even tevoorschijn.....
Zou alleen zo graag willen dat je voorgoed weer terug zou komen en dat alles een nare boze droom was...maar de realiteit heb ik zelf onder ogen gezien toen ik bij je monumentje stond.
Je zal niet terugkomen met die big smile op je gezicht....
Als dat zo was dan had ik nooit je ouders leren kennen en je zus en broer....
Wat had ik dat toch liever gezien meis...maar deze droom is ECHT BEDROG.
Ik geef je een hele dikke knuff meis.....
Liefs van mij

Lieve Afira,
Voor jou de twee dagelijkse kaarsjes. Nu het mooie weer aankomt heb ik het er heel moeilijk mee dat ik Suusje niet meer kan vast houden, al is het maar voor heel even. Jouw ouders hebben het zelfde, dat hebben ze me laten weten op de site van Suus. Het gemis om jullie wordt alleen maar groter niet kleiner zoals ik hoopte. Kinderen en kleinkinderen hoor je niet te overleven. Vooral niet op deze manier. Zorg jij maar goed voor je moeder, ze hebben het ook zo moelijk. Je wilt wel van alles doen en komt dan tot de ontdekking dat je machteloos staat met af gezakte schouders.
Lieve Afira, zoek Suusje op en stuur samen een hoop kracht naar ons toe. We kunnen dat de komende maanden goed gebruiken. Een knuffel voor jou en een lieve groet voor Geeske.
Oma van Suus.

Heej lieve puk,

Kom nog even bij je langs om het één en ander te vertellen. We hebben vandaag maar eens zoals gewoonlijk niet veel gedaan. Ik heb veel aan je gedacht en terwijl ik achter de com zat waar jij ook vaak zat, heb ik het condoleance boek van het NHJFO nog eens doorgekeken en gelezen. Je hoeft niet te raden, de tranen biggelden weer over mijn wangen. Ook de mooie foto's erin zijn zo mooi. Was me nog niet eerder opgevallen. We zijn vanavond wezen wokken op de Stolpen. Het is daar altijd heerlijk eten. We hadden nog een discussie of jij daar nu wel of niet een keer met ons gegeten hebt. Dit zijn echt van die dingen die ik niet meer weet. Maar dat is toch niet zo erg. Toen we weer thuis waren ging ik even mijn mailtjes checken en zag een mailtje van de vrouw die een boek uitgeeft met zulke berichtjes. De titel van het boek komt te heten: Brieven naar de Hemel. Ze schreef dat ze met de uitgeefster heeft gesproken en het gesprek kwam op jou. Wat blijkt nu, de vriend van deze uitgeefster was één van de eersten die bij jou was toen jij daar zo zwaar gewond in het weiland lag. Hij heeft je geprobeerd te helpen totdat de ambulances kwamen. Volgens ons is hij de jongen die ook in Paal 28 kwam om vaak wat te drinken. Hij vond het altijd zo mooi als jij hem hielp. Ze vertelde ook dat hij bij ons thuis is geweest en deze jongen is hier ook geweest met zijn ouders. Hij wilde je nog een keertje zien. Dat was ook goed van hem, want hij was erg van de kaart.
De uitgeefster kende natuurlijk het hele verhaal en vond het ook typisch dat mijn brief naar jou daar ook bij zat. Ze hebben nog een hele tijd over het ongeluk zitten praten. Eigenlijk best wel apart dat alles zo weer bij elkaar terecht komt. Dit moest ik je even laten weten. Zie je je wordt echt niet vergeten hoor lieverd. Door ons niet maar ook niet door anderen. Heb haar weer een mailtje teruggestuurd met de naam van de jongen. Want het kan haast niet anders dan dat hij het moet zijn. We hebben na die tijd eigenlijk nooit meer wat van hem gehoord. en het zo mooi zijn als we zo weer een beetje contact met hem krijgen. Ben erg benieuwd hoe het met hem gaat. Nou meisje ik ga naar bed, want ik moet morgen werken. De juf van groep 8 is ziek en ze gaan morgen met de bus naar het Anna Frank museum en Maurice heeft gevraagd of ik mee wilde omdat ik er al vaker met een klas ben geweest. En natuurlijk wil ik dit wel. Jij bent toch ook een keertje met mij en een klas erheen geweest. Je was toen vrij van school en mocht je mee. Je vond het wel interessant en leuk om er geweest te zijn. Morgen gaan Ariëlle en Joran allebei mee, moet kunnen toch. We denken aan je, maar dat doen we altijd. Ook komen we morgen weer bij je want de laatste dagen hebben we dat niet. Dat voelt niet echt goed, maar het moet geen moeten worden want anders ga ik mezelf verwijten maken dat ik niet geweest ben en dat moet niet. Ook thuis kan ik met je praten en aan je denken. Want je bent altijd en overal bij me. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer en morgen vertel ik je hoe het is geweest, okay?

Doeg lieve troelewoel, doeg lieve Fiet, ik mis je zo en houd van je. LOVE

Lieve Fiet,

Het is 2de paasdag. Gisteren ben ik weggeweest. Heb wel aan je gedacht, soms met tranen in mijn ogen. Vandaag weer de kaarsjes voor de komende week. Ik zag dat er alweer diverse stonden te branden. Wel fantastisch om te zien hoeveel er nog aan je denken en kaarsjes aansteken. Wat had ik er veel voor over om dit niet te hoeven doen, dat zou dan betekenen dat je nog gewoon hier was. Dan kon ik nog met je praten, lachen, gek doen, plezier maken. Maar het is ons niet gegund. Jij mocht niet verder leven. Maar 1 ding wil ik je vertellen: vergeten zal ik je nooit. Daarvoor ben je me te dierbaar. Was ook altijd blij je in mijn nabijheid te hebben en was blij je stem te horen en was blij je te zien. Alles is nu over en ik heb heimwee naar jou.

Dag lieve Afira, rust maar zacht.

Lieve Afira, regelmatig kom ik kaarsjes branden bij jou, je wordt niet vergten.
Ook branden we kaarsjes voor jouw ouders, in jou laatste verhaal Geeske lees ik dat je vrede ermee hebt zoals het is gelopen, wij denken er precies hetzelfde over , want hoe zou Claudia eruit gekomen zijn, ze had ook alles aan de rechterzijde gebroken, lever en mild gescheurd.
Lieve groetjes van ons.

Heej Fiet,

Daar ben ik weer. Had je beloofd om over zaterdag en zondag te schrijven. Zaterdag moest Joran natuurlijk weer te voetballen. Ze moesten tegen de bovenste. Het was koud op het voetbalveld en het waaide wel aardig. Tijdens de wedstrijd begon het aardig te plensen en te hagelen, dus was het geen pretje. Ze hebben goed gespeeld en de uitslag was terecht, gelijk spel 2-2. We zijn toen nog naar Medemblik gegaan want we moesten nog een cadeautje kopen voor Lianne die jarig was en waar we 's avonds heen moesten op visite. We zouden nog naar jou toe maar het plensde weer en ik vond het zonde om met dit weer nog meer bloemen bij je te zetten. Joran heeft bij Jaqueline opgepast. Dat was eigenlijk jouw oppashuisje. Haar kinderen misten je wel. Joran is nu oud genoeg om daar nu op te passen, en het was hartstikke goed gegaan. Toen we naar huis gingen hebben we hem weer opgehaald. Vanmorgen moesten we aardig vroeg van bed, want Ariëlle moest al om 9 uur in de kerk zijn. We waren er mooi op tijd zodat ze nog even kon oefenen. De kerkdienst werd opgenomen door radio Fryslan en werd een uur later uitgezonden. Het is heel goed gegaan. Moest wel steeds aan jou denken omdat jij dit ook zo graag had willen doen. We hebben de uitzending nog wel gehoord op de radio. Ariëlle was best zenuwachtig, vooral bij het eerste lied. Maar het foutje was amper te horen. De rest ging goed. We zijn na die tijd nog even bij Ome Henk geweest en vanmiddag waren we mooi op tijd weer thuis. Hebben toen eigenlijk niets meer gedaan. Wat geslapen, gecomputerd. En nu zit ik jou te schrijven. Vanmorgen was er nog iemand in de kerk die vertelde dat ze jou en beppe zo miste. Toen Ariëlle speelde had ze de tranen in de ogen en toen ze mij dat vertelde moest ze echt huilen. Je weet wat er dan met mij gebeurd, ik had het al moeilijk en ja hoor de tranen kwamen ook bij mij. Het luchtte wel even op. Ik probeer me altijd goed te houden maar soms is de koek op en gaat het niet meer. Vaak komen de tranen ook als ik naar bed ga. Dan zie ik je foto, een foto die je zelf hebt bewerkt, hij staat ook bij jouw afbeeldingen op jouw account. BAMM heeft deze foto bewerkt. Je staat erop met je vriendinnen van het Werenfridus en ik ben er erg blij mee. Hij komt van de foto dat jij uit het raam hangt. Een prachtige foto waar je heel mooi opstaat. Volgens mij was die jongen uit Slootdorp toen bij ons, want er is ook een foto dat jullie met zijn 2en uit het raam hangen. Tja en als ik die foto dan weer zie dan komt de keiharde werkelijkheid weer en moet ik denken aan het ongeluk. Hoe hard de klap wel niet geweest moet zijn. En dan moet ik altijd denken: heb je het aan zien komen, maar om te reageren had je geen tijd meer. Het was in een fractie van een seconde gebeurd. Vreselijk om over na te denken. Maar verzet je gedachten dan maar eens. Dan komen de tranen vanzelf hoor. En dat mag ook want ik mis je zo verschrikkelijk. Denk vaak hoe het zou zijn als je hier nog was. Hoe zou je eruit gezien hebben, hoe zou het gegaan zijn op school enz enz. Het is en blijft moeilijk. Maar ik weet dat we elkaar ooit weer gaan ontmoeten. Wanneer dat weten we niet. Lieve Fiet ik stuur je mijn kussen, knuffels en smakkerds weer. Ze zijn natuurlijk voor jou, maar ook voor beppe en oma en misschien heb je er wel meer bekenden ontmoet. En geef Aura ook maar een dikke knuffel van ons.

Doeg meisje, doeg stralende ster, we missen jouw klaterende lach, bye bye.

Hay puk,

Ik zie dat het alweer een paar dagen geleden is dat ik je geschreven heb. Ik snap het niet want ik dacht dat er nog een berichtje moest komen. Maar ik weet het niet meer zeker. Sinds het gebeurde is het soms een rommeltje in mijn hoofd, ik kan niet alles meer onthouden. Maar we waren bij woensdag gebleven las ik. Donderdag hadden we studiedag in het Park in Hoorn, Joran is idd meegeweest. Het vond het vet saai maar toch wel wat geleerd. Hij weet nu ook eens wat zo'n studiedag inhoud. We zat in de grote zaal en opeens kwam het besef bij me op dat jij daar in januari 2008 ook gestaan hebt met de Musical De Vrek. Jij speelde in de schoolband op je trompet. We hebben nog prachtige foto's hiervan. Ook jij had er erg veel lol in. Een prachtige witte pruik op je hoofd. Ik heb er nu zo'n spijt van dat ik er niet geweest ben, maar jij vond het niet nodig. Gelukkig hebben we er wel een dvd van gekregen van je school. Ben blij dat je dit ook nog mee hebt kunnen maken. 's Avonds natuurlijk weer met Ariëlle naar Wijdenes te toeteren. Vrijdag was het Goede Vrijdag en hadden we vrij van school. Ben 's middags met Ariëlle naar Koudum geweest, ze ging daar oefenen met Ome Henk in de kerk. Omdat ze met de Paasdienst zou mee spelen op jouw trompet. 's Avonds had ik een vergadering van het NHJFO bij Lieuwe thuis. We hebben vergaderd over van alles en nog wat. ook hebben we het nog even over jou gehad. Over twee weken is er een cd opname waarop jouw nummer I had a dream ook op komt. Dat is natuurlijk wel fantastisch. Het zal weer een druk weekend worden en ik hoop dat ik mijn emoties de baas kan. En anders maar niet. Van de andere twee dagen schrijf ik in een ander bericht want anders wordt dit veel te lang. Ik heb je ook een paar dagen geen knuffels, kusjes en smakkerds gestuurd maar je had er al zoveel gekregen, misschien had je nog wat over. Lieverd ik ga verder met een nieuw bericht.

doeg lieverd, doeg schat ik houd van je, I love you, kusjes en smakkerds.