Heej lieverd,
Ben ik weer, had je gisteravond nog willen schrijven maar ik was zo moe en mijn voeten deden zo zeer dat ik al voor acht uur in bed lag. Moest er vanmorgen weer vroeg uit omdat Ariëlle naar Amsterdam moest, ze kon met Lieuwe meerijden maar moest haar daar wel brengen. Ben toen maar met Joran direct naar school gegaan. Daar heb ik eigenlijk weinig gedaan, de klas moest opgeruimd worden voor de feestweek en dat was eigenlijk alles.
Wat was het moeilijk op kamp, veel moeilijker dan verleden jaar. Toen waren we er na je verjaardag en nu net voor je verjaardag. Herinneringen en gevoelens stormden door mijn lichaam. Ik wist er soms geen raad mee en ik moest me vaak inhouden. Maar op een gegeven moment kon ik niet meer en heb ik gehuild, vreselijk. Kon bijna niet meer ophouden. Alles deed me zo aan jou denken, het was zo erg. Vooral de dinsdag gingen bij mij de sluizen open, uit frustatie, uit verdriet, ja waaruit niet. Ik weet het niet meer. Gelukkig had ik lieve mensen om me heen die het begrepen, maar er waren er ook bij die het niet begrepen, die niet wisten hoe ik me voelde omdat ze het niet echt bewust meegemaakt hadden. Toen we weer in Opperdoes waren zijn we gauw met z'n vieren naar jou gegaan. Ariëlle had mooie tulpen bij je neergezet maar die hingen al bijna slap dus hebben we ze gauw weer water gegeven. Is wel jammer hoor maar ik denk dat het van het mooie weer komt. Vandaag hingen ze weer slap in de zon. Natuurlijk ben ik vandaag ook weer bij je geweest. Alle bloemen weer water gegeven en even tegen je aan staan kletsen over dingen die gebeurd zijn. Natuurlijk waren er weer de bekende pareltjes. Het doet ook allemaal zo zeer, ik mis je zo erg en ik weet dat dat nooit overgaat. Het wordt minder zeggen ze maar ik geloof er niets van. Daarvoor houd ik veel te veel van jou en van Joran en Ariëlle. Morgen is het Koninginnedag en komt alles weer los. Jij had eigenlijk op deze dag geboren moeten worden maar je kwam gewoon 3 uurtjes te laat en zo werd je op 1 mei geboren. En dat is zaterdag. Het is zo erg jouw verjaardag niet meer te vieren. Nou wij doen het wel, we maken van jouw verjaardag een herdenkingsdag. En dat blijven we doen. We gaan eerst naar jou toe in Opperdoes en dan gaan we naar Texel. We zien wel hoe het gaat, natuurlijk schrijf ik je dat. Morgen gaan we naar Opperdoes, kijken naar de optocht waar ook de school aan mee doet. Ik vond het altijd klasse van jullie dat jullie meeliepen met Tavenu. Ik weet dat je soms baalde van de hele boel maar je ging, dat was jouw verantwoordelijkheids gevoel. Klasse vond ik dat. Je hebt wel eens de hele boel in de auto bij elkaar gescholden maar je vond het toch ook wel weer leuk. Vooral als het Wilhelmus in de soep liep. Maar dat zijn vervlogen tijden en jullie spelen allebei niet meer mee. Ariëlle heeft er ook geen zin meer in. Vandaag ging Ariëlle toeteren bij Wijdenes. En wat denk je, spelen ze daar de koralen Aurelia en Blijf bij mij Heer. Toen werd het mij allemaal te veel en ben ik weggelopen. Ook Ariëlle kon het niet meespelen. Later heb ik aan E. verteld wat er aan de hand was met deze twee koralen. Ze werden nl. alle twee gespeeld bij jouw begrafenis. En Ariëlle speelde Blijf bij mij Heer bij oma en bij Beppe op de begrafenis op jouw trompet. Het heeft dus een emotionele lading gekregen voor ons. Ik weet dat we daar mee moeten leren omgaan en dat proberen we ook maar net voor je verjaardag is dag wel erg moeilijk. Lieve schat ik heb weer veel van me afgeschreven en ik hoop dat het oplucht en dat je me het niet kwalijk neemt maar deze dingen leven nu bij mij. Hier komen al mijn kussen, knuffels en smakkerds. Voor jou, oma en beppe. In mijn gedachten zijn jullie altijd bij me. En jij meisje zit diep in mijn hart.
Doeg lieve, lieve , lieve, lieve, lieve, lieve, lieve, lieve, lieve, schat.