Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej Schatje,

Kom toch even bij je om te zeggen dat ik zo ontzettend veel van je houd. Ik mis je toch zo erg. Vanmiddag was ik laat uit school en twijfelde of ik nog de begraafplaats zou op rijden. Maar het was eigenlijk al te schemerig. Een stemmetje in me zei dat ik het wel moest doen, maar mijn verstand zei van niet meer doen. Ik heb het je wel gezegd toen ik langs reed. Elke keer als ik daar rijd praat ik even tegen je. Dat kan ik niet laten en het gaat ook vanzelf. Altijd even een groet en zeggen dat ik van je houd en dat ik het zo erg vind dat ik zoiets moet doen. Ik weet niet zo goed hoe ik dit allemaal onder woorden moet brengen. Maar ik voel me zo aangetrokken tot de begraafplaats dat de auto er soms vanzelf heen gaat. Dan moet ik ook echt naar je toe. Even kletsen, een beetje staan en dan komen de tranen weer. Vaak ga ik huilend weg en ook in de auto blijven de tranen stromen. Het is allemaal zo oneerlijk. Die lafaard die nog leeft en jij niet meer. Die klaphark die over een paar jaar weer vrij komt en verder gaat met zijn leven heeft ons levenslang gegeven. Ik hoop dat hij daar in de cel goed over nadenkt wat hij ons heeft aangedaan en anders hoop ik dat ze hem dat daar goed in de oren knopen. En dat hij dit zijn hele leven lang mag achtervolgen. O wat haat ik die jongen. En wie zegt dat ik niet haten mag die moet dan zelf maar eens zoiets meemaken. Of dan wil ik wel eens met diegene praten. O meisje ik ben opstandig merk ik. Heerlijk om dat er ook eens uit te gooien. Kom morgen echt bij je hoor lieverd. Dan zal de sneeuw toch ook wel eens van je graf zijn.
Hier komen de knuffels, smakkerds en kussen weer. Voor jou, beppe en oma. Misschien wil je er ook wel eentje geven aan Joke. Ik kan het hier niet meer doen maar wil jij het voor me doen. Zij had het ook zo met jou te doen. Ze vond het zo erg.

Doeg lieve schat, doeg ondeugende rakker, want ook dat was je. doei doei

Hoi skeet,

Weer even ons dagelijks praatje. Vandaag gewerkt, in de klas hebben we nu een digibord. Dat werkt wel mooi hoor. Je kunt er van alles mee. Ja had je niet gedacht dat je moeder nog eens een computer fanaat zou worden. Volgens Ariëlle en Joran zit ik de hele dag op de laptop. Eigenlijk is dat soms ook wel zo hoor maar niet altijd. Hyven doe ik veel. En dan met lotgenoten, die ook een zoon of een dochter verloren zijn. Het geeft een gevoel van verbondenheid. We begrijpen elkaar. Alleen zijn we allemaal erg geschrokken dat er vandaag iemand van deze lotgenoten overleden is. Het is de moeder van Martijn. Martijn heeft hier ook een site. Ze zijn nu weer met zijn tweeën, ze miste hem ook verschrikkelijk hij was tenslotte ook nog maar 20. Heb veel met haar gehyved, ze had voor iederéén een lief woordje en nu is ze er niet meer. Zal proberen ook voor haar en Martijn elke dag kaarsjes aan te steken. Morgen gaat Ariëlle proberen weer naar school te gaan, papa gaat met haar mee. Kijken hoe het haar bevalt. Vanmiddag ook weer bij je geweest, de sneeuw is bijna weg. Alles komt weer tevoorschijn en ziet er nog goed uit. Als ik morgen op tijd uit de vergadering kom zet ik weer een kaars in de lamp. En nu maar hopen dat er geen sneeuw meer komt want ik heb nu wel genoeg gezien van dat witte goedje. Maar ja dat hebben we nooit voor het zeggen. Dat was het weer voor vandaag, volgens mij heeft Joran ook iets geschreven. Rest mij nog je de smakkerds, knuffels en kusjes te geven. Deel ze maar weer lekker uit. Lieverd ik mis je.

Doeg mama's meisje, groetjes aan beppe en oma. Knuffels, smakkerds en XXXX

Hay Pukkie,

Hier ben ik weer. Gisteren ben ik met Ariëlle naar het ziekenhuis geweest. De foto's zagen er goed uit, en de chirurg was erg tevreden. Waar we wel vreemd van opkeken was dat hij zei dat ook het kopje van het scheenbeen afgebroken was en dat daarom die pen erin zit. Ze mag nu nog 4 weken niet op het been staan. Ook de hechtingen zijn eruit en het ziet er nu een stuk beter uit. De littekens komen wel goed denk ik. Ze verveelt zich het apezuur dus is ze aan het puzzelen geslagen. Legpuzzels dan hoor. Ze heeft er eentje van 1000 stukjes. Het is een persiflage op een orkest en ze hebben ieder persoon al een naam gegeven. Vanmor
gen met Joran naar school voor een gesprek, een reflectie gesprek. Jij bent ook wel eens mee geweest naar zo'n gesprek. Ze zijn tevreden over hem en hij had naar zijn maatstaven een goed rapport. Ook hij heeft moeite met Engels. Ik weet nog dat jij dat ook had, maar het schijnt familiair te zijn want wij hadden er allemaal last van. Kreeg van een klasgenootje van de havo ook nog foto's, ze vertelde dat ze je nog altijd ontzettend mist. Ze is niet op begrafenis geweest omdat ze net op die dag terugkwam van vakantie. Ze zag het 's avonds op t.v bij SBS Hart van Nederland en ze schrok zich rot. Ze heeft heel veel herinneringen opgehaald over jou en ik vond dat erg mooi om te lezen. Hoe meer hoe mooier. Alles van jou is meer dan welkom.
Morgen weer aan het werk. De weken vliegen om, het is zo onwerkelijk dat je al 1 1/2 jaar niet meer bij ons bent. De tijd gaat gewoon door en voordat wij het weten zijn wij bij je. Dan kan ik je eindelijk weer in mijn armen nemen en je knuffelen. O wat lijkt me dat enig, maar daar zal ik nog even mee moeten wachten denk ik, maar je weet maar nooit. Ook Martijn zijn moeder komt naar jullie toe. Net als bij jou steek ik ook elke dag kaarsjes aan bij Martijn. Tja en zo zijn er zoveel die daar bij jullie komen. Hoe het er is kunnen wij alleen maar gissen, dat zien we pas als onze tijd is aangebroken. Ik hoop dat jij het daar goed hebt en dat het goed gaat. Ik stuur je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds voor jou natuurlijk maar ook voor oma en beppe. En voor Aura en Foeke, bedenk ik nu, een hele dikke knuffel.

Doeg meisje, doeg pukkie, laat je trompet daar maar schallen, doeg doeg.

Lieve Afira en familie
Ook ik kom iedere dag even een paar kaarsjes aansteken. Het is zo erg dat we jullie moeten missen. Wennen zal het nooit. Bij alles wat je doet zijn jullie erbij, dat is zo herkenbaar. Dat jullie even oud waren en er maar een maand tussen het overlijden zit, schept een band.
Afira en Suusje, passen jullie ook een beetje op jullie ouders.
Lieve groet.
Oma Suus

Heej lieve meid,

Weer even met je kletsen wat me bezig houdt. Ja wat houdt me bezig. Dat is niet moeilijk te raden. Het gemis, de heimwee naar jou dat houdt me bezig. Ik doe mijn dingen, maar altijd met jou in mijn hoofd. Erg vind ik dat niet, zien kan ik je niet meer, maar wel aan je denken en niemand die dat mij kan verbieden. Gisteravond zijn we weer naar de repetitie van het NHJFO geweest. Vind dat nog altijd moeilijk. We hebben aan de tafel in de hal veel over jou gepraat. Hoorde ook dat er veel leden aan je denken. Ja zij kregen ook de schrik van hun leven toen ze te horen kregen dat jij verongelukt was. Jij, één van de vrolijke noten van het orkest. Altijd blij en altijd lachen. Al kon je wel balen als het niet goed ging. Ook hield je je mond ook niet tegen je sectiegenoten. Dit is al een uitgedraaid op een ruzie. Jij die met een koppig hoofd weg liep omdat er tijdens het concert niet geruild werd van stoel. Gelukkig is dit diezelfde avond uit de wereld geholpen. Eigenlijk had ik je nog nooit zo razend gezien. Maar dat hoort er ook bij. Je ging altijd met groot plezier naar de orkesten en je verantwoordelijkheid naar deze orkesten was dan ook erg groot. Je miste eigenlijk nooit. Behalve de keren dat je echt niet kon of ziek was. En wat had je een zin om bij Bakhuizen te gaan spelen. Het orkest speelt nu veel klassieke stukken omdat ze begin maart een concert hebben met als titel: oude muziek. Dit is in een grote kerk in Hoorn. Ik denk dat je deze muziek erg mooi zou hebben gevonden. In april gaan we een cd opnemen waarop ook jouw stuk van I had a dream op komt te staan.
Vandaag hebben we niet zo veel gedaan. Eerst ben ik met Ariëlle naar de kapper geweest om haar haar weer te laten wassen. Het is wat hoor, dat gebroken been. Ze is er helemaal klaar mee, maar ze mag er nog 4 weken niet op lopen. Maandag gaan we weer naar het ziekenhuis. Foto maken en de hechtingen eruit.
Morgen gaan we naar de verjaardag van Elise. Ja dat kleine hummeltje wordt alweer 2 jaar. Jij staat nog zo mooi met haar op de foto, toen ze nog maar een paar weken oud was. En bij de doop van haar hebben jullie nog gespeeld tijdens de dienst. En dat gebeurt niet vaak bij een doopdienst. Van haar ouders hebben we ook een prachtige foto op linnen van jou gekregen. Die hangt in de kamer. Jij blazend op je trompet. Zo mooi.
Het heeft net weer gesneeuwd. Was net blij dat het ging dooien en nu weer nieuwe sneeuw. Hoop niet dat het doorgaat. Kunnen we eindelijk weer eens goed bij je graf. Wil zo graag bloemen erop zetten. Narcissen, tulpen, hyachinten, blauwe druifjes, het is de tijd weer. Oja, sneeuwklokjes ook zo mooi. Maar we zien wel wat het wordt. Heb denk ik alles weer een beetje geschreven. Rest me nog één ding te doen en dat is jouw mijn kussen, knuffels en smakkerds weer te sturen voor jullie. Dus hierbij.

Doeg lieve meid, doeg lieve Afira, je zit diep in mijn hart, I love you.

Haay lieverd,

Heb je gisteren niet eens geschreven,maar ik heb het wel bijna de hele avond over je gehad. Heb met een hyve vriendin, die ook een zoon verloren heeft, gechat. En dit voelde zo enorm goed. Het is dus een lotgenoot en we behad ik begrijpen elkaar heel goed. En dan is het heerlijk om met zo iemand te praten. Was jou echt niet vergeten maar niet geschreven, dus doe ik het nu. Ben ook nog bij je geweest. Lekker door de sneeuw ploeteren. Doordat het zo gewaaid had is de sneeuw her en der er ook afgewaaid en komen er weer stukjes van ke kikkers te voorschijn, ook komt er weer een plukje van de heideplant boven de sneeuw uit. Het komt dus wel goed. Verder vind ik het steeds moeilijker worden om zonder jou steeds maar weer door te gaan. Het gemis wordt steeds groter en zal nooit minder worden. Het is zo'n leeg gevoel en ik weet hier ook niet echt mee om te gaan. Lotgenoten begrijpen mij heel goed omdat zij hetzelfde ervaren. Het voelt net alsof er ook een stukje van mij is mee gestorven. Ben ook anders geworden, ben niet meer zo spontaan als vroeger merk ik. Ben ook veel stiller geworden en kan ook niet meer overal om lachen. En dat zal denk ik ook altijd wel zo blijven. Gisteravond vanaf een uur of 9 moest ik ook steeds aan je denken en tegen 10 uur kreeg ik gewoon pijn op mijn borst en een vreemde druk tussen mijn schouderbladen. Ik weet hoe het komt dus maak ik me geen zorgen daarom. Maar het doet pijn, hartezeer. Ik weet wat het is. Hartzeer naar jou. Kan ook urenlang naar je foto's kijken en dan zie ik je zo weer voor me. Dan wil ik je aanraken, kussen, knuffelen, tegen me aan trekken en dan komt de bewustwording dat dat niet meer kan. Dus moet ik mijn knuffels, kussen en smakkerds weer op deze manier aan je geven. Bij deze. Geef oma en beppe maar een dikke smakkerd van ons, wij vergeten hen ook niet. En Aura ook, die missen we hier ook.

Doeg lieve schat, al 1 1/2 jaar uit ons midden maar niet uit ons hart !!!!!

Lieve Afira
Wat een gemis en verdriet geeft het toch nu jij en Suus er niet meer zijn.
Helpen jullie ons een beetje, en waak over ons.
lieve groet en een knuffel van
Oma Suus XX

Lieve lieve Afira,
Vandaag las ik net is het alweer 1 1/2 jaar geleden dat je het leven liet door toedoen van een gek.....
Heel toevallig kwam ik weer even op hyves en heb met je moeder zitten kletsen en ja....toen las ik het....
Je moet weten dat ik je niet ben vergeten hoor want elke avond kijk in wel even omhoog naar je.
Ik ben alleen een tijdje niet geweest maar vandaag dus wel en of het zo heeft moeten zijn weet ik niet.
Ik denk van wel, omdat ik eigelijk heel toevallig op hyves was en je moeder zag binnenkomen.
Zoveel verdriet zie ik en als ik dan alles lees over je dagboek dan voel ik me er diep door geraakt.
Ik heb dat eigenlijk bij niemand maar wel bij jou, wat is dat toch?
Waarom denk ik zoveel aan je terwijl ik je niet ken, en waarom waarom waarom...op al deze vragen krijg ik geen antwoord meer.....vannacht zelfs nog over je liggen piekeren.....
Heb je iets gevoeld? Wwat ging er door je heem?
Ik wil het niet weten maar ik zie je daar zo duidelijk liggen dat ik er angstig van wordt soms.
Begrijpen wat een ander heeft aangericht door dronken achter het stuur te gaan zitten en rijden dat begrijp ik werkelijk niet.
Ook niet dat hij doorgereden is.....
Wat is wel begrijp is dat je zo ontzettend wordt gemist Afira......je hebt zoveel mensen hier op deze wereld waar je zo geliefd bent en nog in hun harten zit.
Ik had het zo graag anders gezien lieve meid.
Maar helaas .....het feit dat ik hier nu zit te schrijven komt dus omdat je hier niet meer in ons midden bent, en ja ook dát doet mij pijn.
Ik leer je vrienden en vriendinnen kennen terwijl ik jou niet gekend heb.
Het blijft een raar gevoel van verbondenheid.
Ooit Afira zal ik erachter komen .....
Ik denk aan je meis en hierbij een kaarsje en een hele dikke kus van mij.
Froukje

Lieve, lieve Afira.

Anderhalf jaar geleden alweer, waar blijft die tijd. Anderhalf jaar jou niet meer gezien, gesproken, geknuffeld en wat al niet meer. Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik je zo mis. Je telefoontjes, je gesprekjes enz die mis ik zo. Ik weet eigenlijk niet wat ik nog meer moet schrijven. Ik steek vandaag extra kaarsjes voor je aan. We mogen jou niet vergeten. Ik denk aan je en ik houd van je en ik mis je zo.
100den kusjes van mij. Tot later, dan zie ik je weer.

Hallo lieverd,

Toch even een krabbeltje vandaag. Heb niet helemaal mijn dag vandaag. Ben erg moe en kan de hele dag wel slapen. Ik denk dat ik de reden wel weet. Moest vanmorgen de zolder op om de kachel aan te zetten, hij was niet aa ngeslagen. Toen ik weer naar beneden ging viel mijn oog op een paar dozen waar jou naam op staat. Ik ging er even in kijken en wat ik al verwachtte, keurig neergelegd lagen jouw poëzie-albums. Heb er in gekeken en even gelezen wat wij erin geschreven hadden. Ook beppe en oma hebben er nog in geschreven. Toen ik daar zat met die albums in mijn hand stroomden de tranen weer over mijn wangen. Ik heb daar nog steeds geen grip op. Ze komen zomaar en ik kan ze niet tegenhouden. Hoeft natuurlijk ook niet, iederéén maag mijn tranen wel zien. Heb de poëzie-albums weer netjes in de doos gedaan. Een andere keer pak ik ze wel weer. Deze albums zijn me zo dierbaar, ik zal ze goed bewaren. Wat er in de andere dozen zit kan ik denk ik wel raden. Heb er niet in gekeken, maar voordat je kamer helemaal opgeknapt werd heb jij heel veel in dozen gedaan. Ik denk dat jouw boeken er ook allemaal staan. Kan het nog niet aan om hier in te gaan kijken, ook je kamer is nog steeds hetzelfde, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hier al aan de gang te gaan. Als ik er aan toe ben dan komt het wel. Dan gaan we alles netjes in je kast leggen. Nu is het nog echt zo van jou. Voor mij is het nog te vroeg.
Morgen weer aan het werk, je zult veel in mijn gedachten zijn omdat het dan anderhalf jaar gelden is dat je overleden bent daar in het weiland. Jouw lichaam kon de verwondingen niet aan. Lieverd je bent nu samen met beppe en oma, je kunt altijd bij hen terecht, en dat geeft mij heel veel rust. Te weten dat je daar niet alleen bent. Geef iederéén maar de knuffels, kusjes en de dikke smakkerds. Ook voor Aura een dikke knuf en smakkerd.

Doeg meisje, doeg lieve schat, je wordt hier zo vreselijk gemist! Love you.