Herinneringen verzamelen

22 juni 2018

Bij verzamelaars denk ik eerst aan eekhoorntjes die overal nootjes verstoppen. Als ik verder denk aan verzamelen, dan denk ik aan dingen. Ik denk niet als eerste aan herinneringen. Toch komt al snel de herinnering aan een vriend die postzegels, munten en pennen verzamelde naar boven. Ik herinner me een vrouw die zo’n verzamelaarster was dat haar huis uitpuilde en onleefbaar was.

 

Te veel verzamelen betekent geen afstand kunnen doen. Iedereen kent wel iemand die iets verzamelt. Leven met een verzamelaar is niet altijd makkelijk maar wel boeiend. Na de dood krijgt een verzameling altijd een bijzondere waarde en zijn de nabestaanden ineens ook gehecht aan wat ze voorheen soms zagen als ballast. De verzameling zelf wordt één grote herinnering. Die postzegels van een vriend, die gaan de deur niet meer uit.

 

Laatst was ik bij de uitvaart van een vriendin die haar leven lang stenen had verzameld uit alle hoeken en gaten van de wereld. Voor haar kinderen was elk steentje nu een herinnering. Een tastbare herinnering. Deze kleine herinneringen in de vorm van haar stenen werden gedeeld met eenieder die bij de uitvaart aanwezig was. Het steentje doet mij nu dagelijks aan haar herinneren omdat het in mijn blikveld in de vensterbank ligt. Haar steentjes waren ook aanleiding om met elkaar in gesprek te gaan.

 

Iedereen had weleens een steentje meegenomen uit een ander land voor deze bijzondere verzamelaarster. Al die steentjes samen waren veel gedeelde herinneringen rondom haar afscheid. Zouden de andere steentjes van haar nu ook bij iemand anders op een vensterbank liggen? Hoe bewaren haar andere vrienden deze kleine maar kostbare herinnering in de vorm van een steen? In een doosje? Buiten in de tuin?  Ik vond het een mooi gebaar van haar naasten om na haar dood middels de steentjes met iedereen herinneringen op te halen.

 

Ik hoop dat ze al die herinneringen hebben kunnen opslaan in hun geheugen. Was het een idee geweest om eenieder te vragen deze op te schrijven? Te delen op een speciale (digitale) plek?  Want hoe kunnen ze al die herinneringen gaan onthouden?  De collectie steentjes is na haar overlijden geruild voor een verzameling van herinneringen.

 

Daar waar je op een gegeven moment geen plaats meer hebt voor steentjes, is er altijd plaats voor nog meer herinneringen.  Van herinneringen heb je nooit genoeg.  Maar waar kun je ze veilig opbergen? Want zoals die eekhoorntjes nootjes verzamelen en bewaren, dat werkt niet. Regelmatig wordt er een bewaarplaats vergeten.  Dat is precies wat je met herinneringen wil voorkomen: verspreiden, verzamelen, verstoppen en dan uiteindelijk vergeten. Ik kijk nog maar eens in de vensterbank, voorlopig ligt dat steentje er goed en herinner ik me precies wat ik wil herinneren: een vriendschap om nooit te vergeten. Met mijn verhaal heb ik m’n steentje wel bijgedragen.

Terug naar overzicht

Lees ook

  • Eens familie, altijd familie

    Het zal je kind maar wezen.....kent u dat liedje nog? Als het over familie gaat heeft iedereen verhalen gebaseerd op eigen ervaring. Familie staat voor een onlosmakelijke band. Je kunt ...

    Lees meer
  • De herbeleving van de herinnering

    Er zijn herinneringen die je altijd paraat hebt. Mooie en verdrietige momenten waar je regelmatig aan denkt.  Soms moet je dieper graven in je geheugen en is er een aanleiding nodig om...

    Lees meer
  • Dat is de natuur

    Het is half september. De vogels zijn begonnen met het vertrek naar het Zuiden, de eerste blaadjes beginnen te vallen. Gisteren de eerste tamme kastanjes uit de boom zien vallen. Van d...

    Lees meer
Het officiële condoleanceregister van Nederland

Herinneren is een vorm van ontmoeten…