Soms zijn er van die periodes dat het ‘niet zo lekker loopt’. Als je verdriet hebt na een verlies is dat nog maar zwak uitgedrukt.  Vaak erg moe en dan toch met frisse moed de wereld in om niet verder uit balans te raken. Hoe belangrijk zijn de kleine dingen dan? In negatieve zin belangrijk omdat je al van slag kan raken door een opgefokte weggebruiker die door een plas rijdt, ‘ jahoor, dat heb ik weer’. In positieve zin door een aardige glimlach of iemand die je prettig helpt aan de telefoon.

Er zijn ook kleine dingen om je heen die het verdriet voor even relativeren. De vogels vliegen rond en maken nesten en zijn op zoek naar eten. Ook na een ‘mislukt nest’ beginnen ze gewoon weer opnieuw. De hond staat meteen kwispelend op uit z’n mand en bedelt om een brokje alsof alles vandaag hetzelfde is als voorheen. Na een verlies ontstaat er namelijk een nieuw tijdsbesef: ervoor en erna.  Bij ‘ervoor en erna’, denk ik aan die fotootjes in damesbladen met een ‘make-over’. Ervoor ziet iemand er tobberig uit, het haar is futloos, rimpels goed zichtbaar en een doffe blik in de ogen. Na de behandeling ziet dezelfde persoon er heel anders uit; fris en stralend met een bijpassend kapsel maar bovenal een opgewekte blik in de ogen.

Na verlies is er een omgekeerde make-over zonder dat daar een schoonheidsspecialiste, damesblad of kapper aan te pas komt.

Dan zijn de foto’s ‘ervoor’ allemaal even vrolijk en leuk, zelfs als je haar niet goed zit, stoort dat niet. De foto’s erna zijn bepaald geen verbetering; bleek, vermoeid en tobberig en begin maar niet over die haren, laat staan de blik in de ogen.

Een make-over, dat lijkt onbegonnen werk en zelfs daar heb je dan geen zin in. Het is een kwestie van wachten tot je weer wat energie hebt. Energie om weer te bedenken wat je die dag aan kunt trekken, waardoor je er leuker uitziet. Er komt een dag dat dit lukt en als je dan ook je haren weer in de krul krijgt, heb je vaak een goede dag. Ineens lijken er meer kleine vrolijke dingen om je heen en meer mensen die naar je glimlachen. Ik zie hoe de vogels ruzie maken bij de voederplank, dus ook daar geen rozengeur en maneschijn… Ik geef de bedelende hond een brokje, tegen beter weten in want schooien mag niet. Maar goed, het is vandaag een bijzondere dag, de eerste dag ‘erna’ die niet heel slecht begon. Ook de hond heeft een goede dag, want zonder bedelen, geef ik haar een tweede brokje. Het zijn ook voor een hondje de kleine dingen die het doen op een dag.

Loes Rooijakkers-Jeuken