10 augustus 2015
Het is stil. Stil op straat en stil in de in winkels. Het nieuws beperkt zich tot wat noodzakelijke mededelingen maar de ingewikkelde kwesties komen nu niet aan de orde. Ik merk dat ik het fijn vind. Even op een lager pitje zonder dat de dagelijkse gang van zaken verstoord raakt. Het schijnt te zijn dat in geval van depressie en stress op vakantie gaan geen goede remedie is. Ik bedenk dat rouwen ook stress en depressieve gevoelens teweeg kan brengen. Veel vakanties zullen niet doorgaan of niet gepland zijn als gevolg van een overlijden uit de omgeving. Daar waar ik eerst dacht dat het extra ellendig moest zijn als er zoveel mensen niet zijn, bedenk ik nu dat dit wellicht juist beter aansluit bij de gevoelens van mensen die rouwen. De wereld staat een beetje stil, alles gaat niet zo snel en dat is ook wat je ervaart in die eerste roes na een overlijden. Alleen, straks komt iedereen weer terug. Terug met verhalen en foto’s. En wat doe je dan? Laat je aan die vriend wiens vakantie door het overlijden van een geliefde niet doorging dan wel jouw foto’s zien? Mijn eerste ingeving is ‘ja’. In ieder geval goed om dit wel te vragen al voelt het wellicht wat ongemakkelijk.
Komkommertijd, nieuws dat anders geen plek krijgt komt nu volop aan de orde. Ik hoop dat het met aandacht ook zo werkt. Laten we de komkommertijd gebruiken voor wat extra aandacht voor alles waar we normaal vlot aan voorbij lopen. Als ik opzoek waar het woord ‘komkommertijd’ vandaan komt klopt het nog meer. Het is de zomertijd, de kwekers van de komkommers hadden het druk terwijl alles om hen heen het rustig had. Zo is het met de mensen in rouw ook. Zij zijn hard aan het werk, zij zijn de telers van de komkommers. Kom-kommer en kwel.
Loes Rooijakkers-Jeuken
Terug naar overzicht