Wat een bijzonder afscheid heeft Yvonne er van gemaakt.
Jeetje deze CD van Jonathan Livingston Seagull is ook mijn steun en toeverlaat in moeilijke tijden. Nu is deze CD ook voor altijd verbonden met Yvonne en haar leven.
Lieve Guus, Jaap, Timo, Merel, kleinkinderen, familie en goede vrienden het was een prachtig afscheid en jullie hebben mooie woorden gesproken. Ik kan jullie alleen maar heel veel liefde en sterkte wensen. Blijf elkaar vast houden en zoals Yvonne het wilde, maak verbinding met elkaar en andere mensen. Dat kan veel steun en troost geven. En je mag haar missen en rouwen doet pijn. Maar weet dat deze pijn komt omdat ze een lieve en bijzondere vrouw/ moeder was. Koester je herinneringen en deel de mooie momenten.
Heel veel sterkte.
Denise , Oud koorlid van Boegbeeld.

De uitvaart bijgewoond. Stemmig. Indrukwekkende toespraken en mooie muziek. Hapjes en drankjes na. Zo had ze het gewild.

Nu verder met de herinneringen. Dat zijn er nogal wat.

Sterkte iedereen, vooral Guus en Timo, de kleinkinderen en haar pleegkinderen. Ciao.

Lieve Yvonne,
Toen je me vertelde van je ziek-zijn en de vooruitzichten, ben ik gaan schrijven, schrijven, schrijven. Waar te beginnen en wat te noemen? Teveel herinneringen samen, wij leerden elkaar kennen toen wij 16 en 17 waren.
Pas hebben wij ons 50-jarige vriendschap gevierd, april was de maand dat we elkaar leerden kennen bij het spoor. In de jaren hebben we zo’n beetje alles - soms aan de zijlijn, maar nooit uit het oog of zonder het aan elkaar te vertellen- samen meegemaakt. Een episode is tot een eind gekomen. Ik wilde je het geschrevene niet geven, dat voelde als afscheid en dat kon ik niet. Je was openhartig, berustend en optimistisch, draaide niet om het onvermijdelijke heen. Het geschrevene hoefde niet, we hebben gewoon gekletst en gelachen over die dingen die we meegemaakt hadden, maar àlles was wel veel hè? We weten het gewoon en dat is goed zo. Maar wat zal ik je missen, er ontbreekt nog een stuk…
Lieve Yvonne, rust zacht, Timo, Guus, partners en kindjes, veel liefde -dat hebben jullie in ieder geval van je prachtige moeder meegekregen, kracht en licht toegewenst.
Sonia

Vaarwel Yvonne!

Ik ken Yvonne een paar jaar, sinds HOVO Utrecht besloten heeft in Nijmegen cursussen te organiseren.
Ik heb haar nooit ontmoet, en voor zover ik mij herinner, evenmin, via de telefoon, gesproken. Al onze contacten gingen via het Net.

En dat waren heel prettige contacten, daarom treft mij haar overlijden mij. Deze contacten waren gelukkig meer dan alleen zakelijk, er slopen ook regelmatig persoonlijke elementen in. Zo werd ik bijvoorbeeld langzaam vertrouwd gemaakt met het leven en de problemen van het leven op een woonboot, vooral in droge zomers.

Kortom, contact hebben met Yvonne was altijd plezierig en ook vruchtbaar, wij kwamen als er problemen waren (zeldzaam overigens !) altijd tot een oplossing.

HOVO Utrecht verliest met Yvonne een goede medewerkster en wij verliezen met haar een fijn mens!

Ik wens haar nabestaanden veel sterkte met het verwerken van dit verlies! Fred Steenhoff, Groesbeek (HOVO deelnemer Nijmegen)

Beste Merel en Timo,
Lands deze weg wil ik jullie van harte condoleren met het verlies van jullie moeder Yvonne.
Ik werk al 20 jaar als vrijwilliger bij HOVO Utrecht en zo lang kenden Yvonne en ik elkaar al.
Ik maakte Magazines en nieuwsbrieven en Yvonne was mijn belangrijkste aanspreekpunt. Duizenden mailtjes hebben we in de loop der jaren gewisseld. Ik kon mijn werk niet doen zonder door Yvonne aangestuurd te worden. Zo hebben we ook veel meegemaakt en ontstaat er een band. Hoewel we wel eens wat uitwisselden uit de privésfeer is de verhouding altijd zakelijk gebleven. Vandaar dat ik jullie namen ook ken. Omdat ik ook amateurfotograaf ben heb ik Yvonne heel vaak voor de camera gehad. Ze was daar altijd heel kritisch in…
Ik heb Yvonne leren kennen als een hardwerkende vrouw. Beiden hadden we de neiging 7/24 ‘aan te staan’. Niet altijd gezond, maar er was nu eenmaal altijd meer werk dan er tijd was.
Hoewel beslist solidair met HOVO had ze ook de nodige kritiek. Die ruimte was er ook, maar het leidde ook wel eens tot een stevige aanvaring tussen ons. Maar het kwam altijd weer in orde…!
De schrik was groot toen medio november duidelijk werd hoe ernstig ziek ze was. Ik was van meet af aan bij die gebeurtenissen betrokken, samen met Corine, haar grote vriendin en collega en Ineke Huibregtse. Het was al in de aanloop van haar pensioen. Ik blijf het triest vinden dat ze van dat pensioen niet meer heeft mogen genieten.
Omdat ik erg veel fotomateriaal van 20 jaar HOVO Utrecht in mijn archief had ben ik erg blij dat ik op het laatst nog een glossy heb kunnen maken rond haar werkzame leven bij HOVO, een combinatienummer samen met Corine. Een paar weken terug heb ik dat nog mogen overhandigen, niet wetende dat het de laatste keer zou zijn dat ik ze zag. Ik hoop dat jullie hem gezien hebben. Hij is nu voor jullie… Zo niet, dan laat ik er nog een drukken.
Vorige week kreeg ik nog een mail van Yvonne (mailen ging toen eigenlijk al niet meer) waarin ze zei blij te zijn dat ik een fijne vakantie had gehad en waarin ze de euthanasie aankondigde… Ach schreef ze ‘zonder HOVO geen leven…’, verwijzend naar een grapje wat we altijd samen hadden ‘een dag zonder HOVO is een dag niet geleefd.’
Hoe wrang kan het zijn.
Ik ben al in de tachtig jaar en mijn lichamelijke toestand staat me helaas niet meer toe naar de crematie te komen. Vandaar deze uitgebreide brief…

Ik wens jullie heel veel sterke aan de ene kant en toch ook een mooie dag aan de andere kant.
Want Yvonne was het waard mooi herinnert te worden!
Hartelijke Groet,
Joop Ross

Lieve Yvonne,
Wat was je sterk en moedig. Je blijft altijd in mijn gedachten. Dankjewel voor je vriendschap en je steun.
Dag lieve nicht
Tot ziens❤