Willy,
We leren jou pas beter kennen als je met "De Zwijntjes" bij ons komt biljarten.
Een man met vaste gewoontes en inderdaad met zeker niet te veel woorden maar wel altijd duidelijk en oprecht.
Iedere zondagochtend je glaasje franse cognac met 2 kopjes koffie en de pilsjes tijdens het biljarten. De mooie verhalen van jouw vakanties, Philips en gewoon de praat over allerhande dagelijkse en soms wereldse problematiek , we gaan ze missen.
Hopelijk krijg je nu je verdiende rust , bedankt voor de vele fijne uren
Yvonne en Franc

Nog maar net een jaar geleden had Willy een persoonlijk woordje als vriend tijdens de afscheidsdienst van onze Bert. Niet verwacht dat ze zo snel weer samen zouden zijn.
Wij wensen de familie heel veel sterkte

Andre en Marja vd Heijden

Gecondoleerd en veel sterkte toegewenst aan alle nabestaanden.

Willie, je was een echte Jong Nederland vriend. Altijd aanwezig. Als iedereen overliep van ideeën dan zorgde jij ervoor, met beide benen op de grond, dat we het ook uitvoerbaar maakten. Met warmte in mijn hart herinner ik me jouw bescheidenheid, loyaliteit en kameraadschap.
Ik wens veel sterkte aan de hechte familie van Willie.

Ik ken je vooral vanuit de carnavals vereniging. Als er gewerkt moest worden of er was een activiteit: Je was er altijd. Ook met het ophalen van oud papier was je lang een vaste kracht: Willy reed het vrachtwagentje van timmerbedrijf van der Linden.
Iets wat me in het bijzonder bijstaat is de tijd dat we samen werkten met de bouw van de prinsenwagens, samen met onze Vincent, Jan van Oort en Frans van der Werff. Met op zijn tijd een shaggie, een tas koffie en aan de gang om die krokodil en reus te maken. Je had een smetteloze overall van bouwbedrijf van de Ven. Dat ding versleet maar niet, want je had hem alleen aan met het werk aan de carnavals wagens en daar leed hij ook niet van.
Verhalen van je verre reizen naar Singapore en Nieuw Zeeland en van Philips: Hoe de afdeling waar je werkte keer op keer verkocht werd, en dat collega’s dan met vervroegd pensioen gingen, maar jij – helaas – nooit.
Andere mooie herinneringen zijn je optredens met de Raad van 11 en het bestuur en later met Meer as 11 op de pronkzittingen. Je was altijd van de partij: De ene keer als danseresje in een Indische waterlelie, dan weer in de glansrol van ‘Stille Willy’.
Ook ben je jarenlang mee naar het Ardennen weekend geweest. Rustig bij het kampvuur zitten drinken en daags erop naar Frans en Riekie van de Werff op de koffie.
Een rustige, vriendelijke man. Het gaat je goed, rust zacht!

Ik heb wel eens de vraag gekregen of dat het dan meer een grote broer voor me was dan een oom , maar nee, het was gewoon echt een oom.
Het feit dat hij bij ons woonde heb ik nooit als bijzonder of raar of vervelend ervaren. Hij was er, en hoorde erbij. Ome Willy was dan ook geen lastige mens. Hij had vooral zijn eigen leven.
Hij had natuurlijk zijn werk bij Philips en daarnaast was hij ontzettend betrokken bij het dorp Zijtaart en dan in het bijzonder bij de jeugd.
De krant lezen als hij thuis kwam na het werk, dan samen met ons eten en op zondag met ons pap sport op tv kijken. Maar verder was hij veel weg, hij heeft naast de vele bestuursfuncties ook altijd veel tijd doorgebracht met Jong Nederland, carnavalclub, fietsclub, biljartclub, motorclub, vakantieclub en de kroegclub.
Hij had het heel goed naar zijn zin op zijn zit/slaapkamer bij ons achter in de (verbouwde) garage. Zijn eigen plekje, meer ruimte had hij niet nodig. Verjaardagen vierde hij bij ons binnen.
Toch denk ik nu, je moet het maar willen, elke keer met je stapeltje kleren op pad door de kou om bij ons binnen te gaan douchen. Het was vanzelfsprekend dat hij er was. De enige tijd dat ons mam zich zorgen maakte was als hij weer op een verre reis was. Zeker later, toen zijn gezondheid hem regelmatig in de steek liet en ze niet snapte dat hij nog zo ver weg durfde te gaan.
Talrijk zijn de spannende verhalen van de clubs en clubjes, van vrienden, van vakanties en van het cafe waar hij graag kwam, ik ken ze ook, al ken ik maar een klein gedeelte. Die mogen door anderen hier vertelt.
Mijn verhaal van ome Willy is toch vooral dat van ons thuis.
Jaren later besefte ik pas hoe bijzonder het was dat hij bij ons woonde. En ook hoe lang hij bij mijn ouderlijk huis heeft gewoond. (Hij ging pas op zichzelf wonen toen hij met de VUT ging)
Als levensgenieter zie ik hem nog achter zitten, met zijn glaasje Whiskey een shaggie rokend, luisterend naar muziek of lezend zittend in zijn stoel die nog uit het ouderlijk huis op de Leindserondweg kwam.
Nooit klagend, nooit vragend, zich nooit bemoeiend met onze opvoeding. Tolerant, maar ook van ; niet soebatten, niet moeilijk doen, als je je brand moet je zelf op de blaren zitten, geen bericht is goed bericht.
En dat laatste bleek dus niet waar. Geen bericht bleek deze keer dat, in ieder geval ik, niet meer heb meegekregen dat je ziek was.
Op je eigen manier het leven losgelaten in je slaap, mooier kan het niet meer worden.

Vele jaren was jij onze buurman, , toen je in de Pastoor Kampstraat woonde bij de fam v Uden. Voor onze kinderen ( helemaal geen familie) maar ze noemde je gewoon ome Willy.
Rust zacht Willy

Willy was een echte Jong Nederlander. Meer dan dertig jaar is hij lid geweest van 'het Gilde' en heeft hij diverse functies bekleed zoals o.a. secretaris en voorzitter. Samen met Tinus van Asseldonk was hij de initiatiefnemer van het jeugdcentrum, dat later is uitgegroeid tot het Dorpshuis.
Persoonlijk ken ik Willy vooral via ons pap: hij was adjudant van hem in 1985 en we reden overal in zijn eend naartoe; ons pap en Willy voorin, wij met vieren achterin. Ik las dat ik niet de enige ben die deze ervaring heeft mogen meemaken. Misschien wel de reden dat ik nog steeds in een eend rondrijdt. Willy was één dag voor ons pap jarig en kwam altijd op visite en vice versa. Al die jaren, tot de dood van ons pap in 2014, is het contact gebleven.
Willy, rust zacht!

Wij wensen jullie allemaal heel veel sterkte.
Gecondoleerd
Hans en Nicole Adriaans