Ik was 16 jaar toen ik op Blue Wave kwam. En zo zie ik je voor me: in je prachtige uniform met de blauwe golf, altijd stralend en lachend en in je hand natuurlijk je mellophone. Je was heel fanatiek en wilde het heel graag goed doen. Ook zaten we samen in de winter guard van Les Miserables. Ook dat deed je gewoon erbij! Of het niets was. En altijd met een lach. Toen ik moeder werd van Puck heb je vanaf haar tweede jaar elke woensdag opgepast. Elke woensdag deed je dat heel liefdevol en we spraken elkaar dus elke week! Dat was altijd heel gezellig. Uiteindelijk ging je ook voor Noa zorgen. Week in , week uit, jaar in jaar uit, kletsten we over onze beide gezinnen en zag ik Rianne en Michiel ook steeds groter worden. Je bent me heel dierbaar en dat zal altijd zo blijven. Lieve René, Michiel en Rianne: wat een gemis en wat een verdriet. Het is niet te geloven dat ze er niet meer is. Hou elkaar vast en laat je omringen door al die mensen, die zo van Wendy houden. Veel liefs Barbara

Ik las het bericht op Facebook en kreeg kippenvel over mijn hele lijf. Wendy…overleden…?? Huh, wat?? Bizar, wat een verschrikkelijk bericht.
Het is lang geleden dat ik jou en René heb gezien, veel uren doorgebracht bij Blue Wave. Wat een ontzettende vrolijke, lieve en mooie meid en vrouw was je. Je aanstekelijke lach en jullie liefde samen, altijd sterk, prachtig.

René, ik wens jou en jullie kinderen héél veel sterkte, jullie zijn in mijn gedachten.

Fanny

Oprecht medeleven bij dit groot verlies. Hou de mooie herinneringen vast.
Sandra & Geert Vanmaeckelberghe

1992 kwamen Gjalt en ik bij Blue wave aanwaaien, kijken wat voor leuke club dat was, je speelde Mellophone, kwam vaak naast je staan, weekends lekker beppen en spelen, wat een prachtige tijd hadden we.
Het bericht van jou overlijden lieve Wendy kwam als een donderslag bij ons in Friesland binnen,
Wendy wat zal jou omgeving jou missen, je lach, je aanwezigheid, alles wat maar met jou verbonden was,
Wij gedenken jou in onze gedachten.

Gjalt en Erika

Te vroeg, te jong.
Woorden schieten te kort.
Lieve Wendy je zult enorm worden gemist.
Rust zacht.
Rene, Michiel, Rianne, moeder Ria, zus Miriam en andere familie, heel veel sterkte met dit grote verlies.
Liefs Irma Bolleboom

Ik heb je slechts enkele malen ontmoet, maar je hebt een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.
Aardig, vriendelijk, hartelijk en goedlachs zijn woorden die bij mij naar boven komen.
Je zult enorm worden gemist.
Heel veel sterkte voor familie, vrienden en kennissen om dit verlies een plaats te geven.
Inge van Drunen (vriendin van Irma Bolleboom)

Zo’n 35 jaar geleden heb ik Wendy leren kennen toen ik bevriend raakte met Miriam. Ik kwam haar(en René) voornamelijk tegen op verjaardagen van de familie, waar ze me altijd met een lach begroete. Zij was altijd geïnteresseerd, vrolijk en vriendelijk en een hele spontane vrouw. Niet te geloven dat ik haar nog geen 3 maanden geleden nog heb gezien en zei er nu niet meer is. Ik wens jullie heel veel sterkte toe met het verlies van je lieve vrouw en lieve moeder.

Ilona

Lieve Rene Michiel en Rianne,
Wij zochten maar we vonden de woorden niet,
Die jullie kunnen troosten bij dit verdriet.
Toch willen we jullie laten weten,
Dat wij aan jullie denken
En jullie niet zullen vergeten.

Heel veel sterkte
Tjebbe-jan Nelleke
Erin Gábor de Bruijne