we hebben een aantal jaren mogen samenwerken waarmee ik mij gelukkig prijsde. Jij met je specifieke kennis en ik met de inhoud van ons bedrijf. Ik heb altijd een gevoel van teamwork gehad, waarbij humor bij ons beide bovenaan stond. Zelden heb ik een externe adviseur zo dicht bij me gevoeld en dat heb ik altijd in jou gewaardeerd. Integer als je was, wist jij partijen bij elkaar te brengen en te houden. Bedankt voor alles wat je hebt gedaan en voor mij hebt betekend. We komen elkaar vast weer tegen waar je ook bent. Ik wens jouw vrouw en je jongens veel sterkte toe want dat het een vreselijk gemis zal zijn, is duidelijk.

Bedankt voor de mooie momenten bij Expression. Bedankt voor je muzikaliteit. Altijd klaar staan om te helpen.
Het zijn heel wat jaartjes geleden, maar de mooie herinneringen blijven.
Wij wensen alle familieleden en vrienden heel veel sterkte en liefde om dit grote verlies een plekje te geven.
Veel liefde en Zegen gewenst.

Ruan en Leny

Toen we een aantal jaar geleden een musical hadden georganiseerd en het moment van opvoeren voor de gemeente snel dichterbij kwam, realiseerde ik me dat we nog niet met de afdeling Techniek hadden gecommuniceerd over data voor oefenen met microfoons enz. Kortom, extra werk voor een aantal technische mensen. Ik weet nog dat ik met zweet in mijn handen Walter mijn dilemma voorlegde. Hij reageerde onverstoorbaar, bracht mijn probleem naar een 'dat gaan we samen fixen' gevoel. De oefenmomenten en uitvoering zelf deed hij de techniek.
Een ander moment waarop ik een stukje van hem zag was toen Christiaan Wilson vermist was. O.a. Ruben, een gezamenlijke vriend, en Felix waren naar Nepal afgereisd om hem te zoeken. Walter zocht me op na de kerkdiensten, wilde weten en delen, was betrokken.
Heel veel warmte, verbondenheid toegebeden in dit ongelooflijke gemis.

Ik kende Walter niet persoonlijk maar toen we naar Nepal gingen om Christiaan Wilson te zoeken belde hij mij op en zei; Fijn dat je dit doet!
Dat is bijzonder

Heel veel sterkte Wendy, kinderen, vrienden.

Felix Plaisier

Lieve familie.
Woorden schieten te kort, wij willen jullie heel veel kracht, troost, en liefde toewensen.
Dick Stoutjesdijk
Sylvia van Hese

Toen wij zaterdagavond hoorden van het overlijden van Walter waren we sprakeloos, verbijsterd, overmand. Walter, zo jong, zo geliefd, nog zo nodig, dat kan en mag toch niet.
En Wendy, Jeffrey en Kim, Thijmen, Niels & Imke, direct daarna borrelden door de tranen heen herinneringen omhoog, kostbare en dierbare herinneringen aan momenten met jouw man, jullie (schoon)vader.
Walter de man die altijd de mens zag, in welke situatie dan ook. Hij kon soms heerlijk functioneel dwars of boos zijn, maar daarbij verloor hij nooit de mens uit het oog. Ik kan me zo goed herinneren dat André, Walter en ik spraken over de start van Houwzo. Walter vond het eigenlijk niks, totdat hij er voldoende waarborgen voor zijn vriend André had uitgesleept. Prachtig vond hij zo’n proces van een beetje duwen, een beetje trekken, lekker onderhandelen.
Dierbare herinneringen aan de tijd dat ik in de kerk hoofd bestuurlijke zaken was en wij wekelijks en soms dagelijks contact hadden, een taak die hij later van mij zou overnemen. En wat heeft hij dat de afgelopen vijf jaar geweldig gedaan. Z’n managers-blik, z’n begeleiding van de medewerkers, de ondersteuning van de bestuursraad en zijn altijd weer oplossend vermogen, wat zal dat gemist worden.
Eveline en ik haalden herinneringen op aan de vele begrafenissen die Eveline en Janneke vanuit het kerkelijk bureau begeleid hebben, samen met André en Walter en helaas daarna zonder André. Het was altijd 'goed'.
Er valt nog zoveel meer moois over onze Walter te schrijven, maar dat doen anderen ook al.
En nu staan jullie voor een bijna onmenselijk zware taak, verder zonder Walter. Weet je gedragen in gedachten en gebed door velen om jullie heen. Dat maakt het gemis niet minder, maar samen dragen wel draaglijker. En laten we vooral blijven verhalen, al is het duizend malen ……..
In liefde, Guus

Daar stond ik dan vanmorgen, naast jouw kist. Zonder woorden, elk woord is te klein om te beschrijven wat ik voel. Jij die er altijd voor me was. Als het stormde een mailtje ‘laat maar even Eveline’ en dan even later: ‘Opgelost’.
Hoe druk je ook was, contact was altijd mogelijk. En zo was je er voor ontelbaar veel mensen. Ik snapte nooit hoe je dat deed, zo druk, zoveel, en jij huppelde overal tussendoor. Een levensgenieter ook dat en ook daar nam je veel mensen in mee. Maar het belangrijkste was toch je gezin. Wendy en je drie zonen. Wat ga jij gemist worden, door zoveel mensen, op zoveel plaatsen. Houd je ons nog een beetje in de gaten ajb?