In augustus 1977 stapte Ton op zijn stevige en ferme wijze ons leven binnen, we kwamen bij elkaar in de klas op de Pedagogisch Academie Groen van Prinsterer in Doetinchem. Het was niet erg ingewikkeld om snel aansluiting te vinden bij Ton, hij was vriendelijk, goedlachs, behulpzaam en vooral ook ijzersterk. Een klas heeft eigenlijk altijd een heterogene samenstelling en al vrij vlot in het eerste jaar vormden we samen met Ton, Ruud, Paul (vanaf het 2e jaar Ron) en ikzelf een kaartclubje. Er kwamen stuivers op tafels en we toepten, zwikten en klaverjasten alsof ons leven ervan afhing, groot verdieners zijn we geen van allen geworden, maar alle vrije momenten zaten wij hoe dan ook te kaarten, met drieën, vieren of vijven. Het kaarten, het werd uiteindelijk vooral klaverjassen, hebben we tot aan Corona al die jaren vol gehouden, het werden uiteindelijk kaartavonden waarbij we om en om gastvrouw en gastheer waren en waarbij de dames het leven doornamen en de heren vooral lawaai maakten tijdens het kaarten. De eerste jaren vrijwel maandelijks en in latere jaren, waarbij het organiseren door alle parallelle bezigheden lastiger werd, toch altijd wel vier keer per jaar. De verliezers spekten de pot en die werd jaarlijks verteerd bij een diner ter ‘afsluiting’ van het seizoen. De avonden waren vertrouwd en gezellig, er werd maar heel zelden afgezegd. Wanneer je zo meer dan 40 jaar met elkaar optrekt dan maak je met elkaar ook een en ander mee, je deelt lief en leed met elkaar, verhaalt over mooie en aandoenlijke gebeurtenissen, bespreekt elkaars vreugdes en verdriet. Je houdt er met elkaar nauwelijks rekening mee dat dit ooit ook kan veranderen. De schrik zat er stevig in toen bij Ton longkanker geconstateerd werd en wat waren gelukkig dat de ziekte tot stilstand gebracht kon worden, Corona werd Ton echter fataal.
We herinneren ons Ton als iemand die er onvoorwaardelijk was voor Sanne en zijn vrouw, hij had niets op met klagen of zeuren, deed gewoon liefdevol wat nodig was, technisch en kundig indien nodig. Ton was geen man van grote woorden, gewoon basic met beide voeten stevig op de grond, graag bezig met of in de natuur, helpend bij de molen en zingend in het koor, genietend van de vele tripjes met Doranne en Sanne.
We zijn inmiddels ruim een jaar verder, maar Ton is nog steeds dichtbij, hij zit voor altijd in ons hart.
Albert en Marijke Sluiter

Ik kom per toeval dit bericht tegen op internet . Ik wil u allen heel veel sterkte wensen met dit verlies .

Meester Verheij zoals ik hem kende vroeger op de basisschool. Wat een lieve man . Hij had oog en aandacht voor alles . Ik ging met veel plezier naar school toen ik in zijn klas zat , de klas met vogels en alles wat hij daar over wist te vertellen. Ik weet het nog .

Dag meester ! Rust zacht .

Warme groet , Mariëtte Duistermaat

We hebben Ton leren kennen tijdens de regioavonden van de NCFS. Een hele prettige aardige rustige man, die veel kennis had. We lazen in het CF nieuws dat hij overleden is. Veel sterkte met dit grote verlies.
Fam Gröniger uit Haaksbergen

Ik leerde Ton kennen in 1977 toen wij beiden de opleiding volgden aan de P.A. in Doetinchem.
In een gezellige klas hadden we vanaf het begin een goede klik, samen met Ap en Ron vormden we
een vast kaartgroepje in tijdens de pauzes.
Na de opleiding hielden we contact en vele gezellige (kaart) avondjes volgden waarbij ook de
dames niet ontbraken.
Na ruim 43 jaar hebben wij nu op een trieste manier afscheid moeten nemen van een mooi en
fijne vriend.
Onze Ton, rustig, verstandig, sociaal en met respect voor iedereen.
Grote steun en toeverlaat voor Doranne en Sanne. Wij wensen hen heel veel sterkte en
kracht om dit grote verlies samen te dragen.
Wij verliezen een goede en fijne vriend die wij nooit zullen vergeten.
Bedankt Ton voor onze fijne vriendschap en mooie momenten, voor altijd in ons hart.
Adieu Ton.
Gerry en Ruud de Vries.

Hallo Doranne en Sanne.
Gecondoleerd met het verlies van Ton.
Veel sterkte gewenst.
Groet van Jacqueline en Sjon Slütter.

Lieve Sanne en familie,
Ik ken je nog niet zo heel lang, maar vond het mooi en bijzonder hoe je altijd vertelde over hoe hecht jullie met z'n drieën waren. En dat jullie er samen met Nine op uit trokken om mooie herinneringen te maken! Ik wens jullie samen voor nu en in de toekomst heel veel sterkte!!!
Hartelijke groet,
Wouter

Met verdriet nemen kennis van het plotseling overlijden van onze molenvriend Ton Verheij.
Ton stond altijd klaar voor de molen. Hij was niet de molenaar of techneut maar de stille kracht op de achtergrond. Ton was verzorgend en altijd van de catering, wat lekkers bij de koffie of een stukje worst, blokje kaas en wat nootjes bij het bier. Ook hield Ton met z’n feetje de konijntjes op de belt in toom.
Ton bedankt voor al je inzet en vriendschap.
Rust in vrede.
Namens molenstichting "De Witten" Etten
Henk Ruessink, voorzitter

Lieve Ton, Sanne en Doranne,

Ook na dit treurige verlies blijven jullie met z’n drieën als sterk team samen staan.

Ton we herinneren jou als een erg fijne man, wie veel vrolijkheid en liefde uitstraalde. Je had altijd interesse in de mensen en de wereld om je heen. Een echte levensgenieter en een ontzettende lieve en betrokken vader voor Sanne. Een echte rots!

Sanne en Doranne, wij wensen jullie veel liefde en steun in deze moeilijke tijd! En dat jullie samen (met Ton dicht bij jullie) genieten van veel mooie momenten die nog komen, zoals jullie dat ook samen gewild hadden.

Veel liefs,
Robin en Rachel
Sarai, Boaz, Yannik en Luan