Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ha Tony, ouwe San Diego makker.

Wij waren de laatste twee van Keil’m die op stage gingen…. er moest toch iemand zijn die de Scheveningse deur achter jouw Keizerlijke gat dicht trok! Echter voor ons lonkte een nieuw avontuur, bestemming San Diego, California!

Wat hadden we het daar goed geregeld! Werken als f&b supervisor in het San Diego Hotel & Marina, een giga tent met 1400 kamers en een grote jachthaven ervoor, erg groot naar Europese maatstaven. Na wat weken in het klassieke fine dining restaurant, dat je eigenlijk maar een saaie bedoening vond, maakte je al snel een transfer naar het Seagrill restaurant. Hier was je beter op je plek, meer jonge mensen en een wat vlottere omgeving.

Allebei een set of American Wheels en we waren het mannetje; jij in je groene Ford Thunderbird ik in de Pontiac Le Mans Sportcoupe. En jij had in die tijd maar 1 zorg; heb ik wel genoeg water en olie bij me om die T-bird de dag door te laten komen. Dat lukte natuurlijk altijd weer prima en toen we die kar na een jaar weer voor de zelfde prijs verkochten vertelde je de nieuwe eigenaar: “Mwoah hij lekt ietwat olie, mag geen naam hebben” .

Onze residentie lag in La Jolla, een chique en duur gedeelte van San Diego, waar wij in het goedkoopste condominium complex een huis hadden. Wel de mazzel dat het zwembad van het complex direct voor onze deur lag, pak m beet 3 meter afstand, zodat wij dat al snel beschouwden als onze eigen pool. Ontbijten in de zon aan de pool maar ook heel veel biertjes aan de pool.

Vele avonden vonden we onze weg naar José’s Courtroom, al snel onze lokale stamkroeg waar we met jan en alleman maar ook veel met elkaar ouwehoerden, over alles en nog wat.
Ook deden we bijna elke week wel een rondje downtown, langs alle obscure kroegen in het centrum waar live muziek was, beremooi!

Samen Thanksgiving gevierd…van het hotel kreeg iedereen een turkey van 4 kilo, dus daar zaten we gezamenlijk met in totaal 8 kilo kalkoen… heeft toch wat dagen geduurd voordate die verorberd waren.

San Diego stond voor: grote stad, veel zon, lekker weer, lekker werken, lekker wonen, fantastisch en onbezorgd leven! Daar hebben we elkaar pas goed leren kennen, veel ‘lulkoek’ maar ook veel filosofische gesprekken, wat jou natuurlijk erg goed afging.

Gelukkig hebben we kortgeleden tijdens een lunch al deze herinneringen weer opgehaald, herinneringen waar ik nog heel lang met veel plezier aan zal terugdenken.

Cheers Tony, Salut!

Heel veel sterkte voor de familie gewenst! En ook een proost, als hij van een borrel hield!

Ton je was een fijne collega, steeds vol energie en goed ideeën. Ik hoor het nog daar in Santpoort Ton, "maak je ook eens een foto van ons?"
We hebben elkaar daarna nog heel regelmatig gezien en nog verschillende keren leuk gaan eten, vaak voor het afleveren van de wijnbestelling. Ook dat waren leuke momenten waarbij je een ongelooflijke kracht toonde nadat je het feit dat je ziek was met mij had gedeeld. Het is voor mij een voorbeeld. Dank je Ton.