Lieve Ton,
De tijd stond woensdagmiddag even stil toen het berichtje van je vrouw Jacqueline binnen kwam. Het toeval wilde dat ik je begin van die middag nog een appje had gestuurd of het een beetje wilde lukken met alles wat je nog wilde doen en plannen.
Op 11 januari spraken we elkaar voor het laatst tijdens een lunchafspraak in Rijswijk. We wisten allebei dat dit een afscheidsmoment was en dit was niet makkelijk. Je vond het zichtbaar moeilijk om afscheid te nemen en met name van je dierbare gezin. Maar je bleef dingen toch met een zekere nuchterheid en humor benaderen wat het gesprek over alles wat je nog wilde doen en organiseren in die laatste periode heel bijzonder maakte. Ik vermoed zomaar dat je het ook allemaal hebt kunnen doen zoals je voor ogen had, want dit paste namelijk bij je projectmanagement vaardigheden en mentaliteit om dingen echt af te maken.
Onze samenwerking gaat al even terug. Bij Vierstroom werkte jij als ZZP-er via P5Com op diverse opdrachten. Jouw stijl viel me op omdat jij heel doelgericht was maar oog had voor verbinding. Niet alleen het resultaat telde bij jou maar ook de weg ernaar toe. Je hebt bij Vierstroom hele mooie resultaten neergezet die voor de organisatie van grote waarde waren.
Toen ik bij Florence werkte, heb ik je gevraagd om als projectleider de implementatie van een ECD aan te sturen en we waren er allebei super trots op dat we dit in 3-4 maanden voor elkaar hebben gekregen. Het was destijds de snelste implementatie ooit. Maar ook hier zocht jij de balans tussen resultaat en verbinding met de betrokken medewerkers. Ik was dan ook blij verrast toen jij aangaf het leuk te vinden om in dienst te willen komen bij Florence. Een samenwerking waar ik erg naar uit keek maar die helaas door omstandigheden korter duurde dan we hadden gepland. Ook onze samenwerking bij Jeugdformaat was helaas van korte duur omdat jij vlak na je start vertelde dat je ernstig ziek was.
Ton ik kijk met veel plezier terug naar onze professionele samenwerking en de gesprekken die wij hebben gehad. We hadden beiden waardering voor elkaars werk en competenties en konden daar ook open op reflecteren. Sterker nog jij vroeg mij dat vaak ook expliciet om terug te geven of ik vond dat je iets beter of anders had kunnen doen. Jij kon mij af en toe even dat steuntje in de rug geven als ik dat nodig had. Ik stelde je dan de vraag : ik zie dit en dit.... ben ik nou gek of ....? Nee antwoordde jij dan, je bent niet gek maar .... en dan legde jij haarfijn uit hoe je naar de situatie keek. Je scherpe analyses waren verhelderend en helpend om dingen die vast leken te lopen weer los te maken en een stap verder te brengen.
Toen je 4 jaar geleden vertelde dat je ernstig ziek was, was dit een enorme schok. Niet alleen omdat we aan het begin stonden van een nieuwe samenwerking bij Jeugdformaat, maar ook omdat ik enigszins wist wat voor proces je te wachten stond. Mijn vader was 3 jaar daarvoor aan dezelfde ziekte overleden. De gesprekken hierover waren daarom voor ons beiden emotioneel.
Ik heb het fijn gevonden dat we, nadat je definitief stopte met werken, contact bleven houden. Soms een appje, soms een belletje en af en toe een goed gesprek bij jou thuis en de laatste keer dus bij mij op kantoor.
Als ik alle verhalen lees van mensen die je dierbaar zijn, dan blijkt des te meer wat een bijzonder, oprecht en veelzijdig mens je was. Ik ben enorm dankbaar dat ik zo'n lange periode in diverse vormen met je heb mogen samenwerken en als ik weer eens tegen een "wicked problem" aanloop dan zal ik aan jou denken en mezelf de vraag stellen hoe jij hierop zou reflecteren.
Bij deze een digitale toast op jouw leven!
Heel veel sterkte gewenst voor je vrouw, kinderen en je familie en vrienden in deze moeilijke periode.
