Lieve Ton
In 1979 kwam ik bij jullie kramen van dochter Margreet. We hebben een gezellige tijd met elkaar door gebracht. Zo gezellig dat er een vriendschap ontstond met Nel en jou. Op jou verjaardag kwam jullie buurjongen Mees binnen stappen en bij ons beide was het liefde op het eerste gezicht. Na ruim een jaar zijn we getrouwd. Margreet zou ons bruidsmeisje zijn, maar ze vertikte het om te lopen. Tot de receptie en toen kwam ze aanlopen. We hebben heel wat verjaardagen en feestjes met elkaar gehad. Samen met Nel kwamen jullie ook bij mijn schoonouders. Sjoelen, een borrel drinken , en gezelligheid. Later werd het zorgen voor buuffie en buurman. Jullie hebben vaak de eerste zorg verleend en ons gewaarschuwd. Ook na de verhuizing naar de scheepswerf bleven jullie zorgen. Na hun overlijden bleven we contact houden. Toen Mees ernstig ziek werd hebben jullie ons weer gesteund. Het deed jullie pijn om Mees weg te zien teren. Het kleine poolse olifantje staat in de troostkast. Na zijn overlijden hield ons contact niet op. Bij jullie kwamen er ook zorgen. En nu heb je het leven geleefd. En ben je voor eeuwig weg gegaan. Als je daar boven bent, drink een biertje of een witje met Mees, buuffie en buur. En zorg dat de sjoelstenen in het goede gat komen!! Rust zacht lieve Ton, ik zal je nooit vergeten! De kinderen en kleinkinderen wens ik sterkte om dit verlies een plek te geven. Koester de mooie herinneringen met elkaar! Xxxx
Veel liefs Carla
