Heel veel herinneringen komen boven als ik denk aan " de moeder van Rianne", mijn grootste hartsvriendin...
Ik weet nog goed dat ik de eerste keer op de Heuvelstraat kwam met wratjes aan mijn vingers, samen met mijn buurmeisje. Met veel ontzag gaf ik moeder Hendriks mijn centen, maar helaas! De wratjes gingen niet weg. (Bij mijn buurmeisje wel!)
Iets later raakte ik bevriend met Rianne en wat was ik graag bij haar thuis in de grote keuken. Ik was een pitser met eten maar wat wilde ik er graag blijven eten met al die interessante grote broers! En logeren mocht ook vaak als ik maar niet op het donzen dekbed ging zitten...
Ik kwam uit een heel ander gezin, met een behoorlijk linkse vader en een moeder die een baan had en later nog ging studeren, en zelf was ik ook redelijk vrijgevochten, had ik niet een slechte invloed op het oudste serieuze en verantwoordelijke meisje in huize Hendriks?
De vriendschap met Rianne bleef, ook al vertrok ze voorgoed overzee en met de familie Hendriks ontwikkelde zich in de loop van zovele jaren een warme vriendschapsband.
We trouwden allebei, Rianne en ik en voor mijn dochter Roos maakte moeder Hendriks een placemat met de letter R erop. Ik kreeg nog niet zo lang geleden 3 prachtige placemats cadeau die ik met veel plezier gebruik. Wat heb ik gelachen met haar, genoten van haar verhalen, haar pit en leergierigheid bewonderd, wat heb ik van haar gehouden.
En wat zal ik haar, op mijn manier missen, de moeder van Rianne, zoals zij was er echt maar één!

Lieve kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen Hendriks, wat zullen jullie ongelooflijk trots zijn dat jullie bij haar hoorden, heel veel sterkte met dit grote verlies,

Veel liefs, Maud