Vosgang 1, waar ik in voorjaar 1977 een kamer had gevonden. In mijn fotoalbum zitten kiekjes, verschoten naar oranje. Glunderende koppies: Simon en Ria. Simon studeerde medicijnen en bleek daar naast mij te wonen (en 'Ria af en toe ook'). Verderop woonde Harry (soms met 'verloofde') en boven mij Hans. Zelf bracht ik Frits mee (soms even niet) en als extra bonus twee katten: Leo en Lillian.

Simons grote hobby in die tijd was het prachtig vormgeven van versterkerboxen. Om de geluidskwaliteit van zijn versterkers zo goed mogelijk te kunnen beoordelen, had Simon zich toen alle symfonieën van Beethoven aangeschaft. En omdat hij niet van half werk hield, ging hij die alle negen meteen achter elkaar beluisteren. Halverwege de middag strompelde hij als een gebroken man bij mij de kamer binnen en gaf toe, dat het 'wel zware kost was, die Beethoven'.

Maar de vormgeving van wat Simon maakte was erg mooi en Frits en ik zeiden wel eens tegen elkaar dat hij een heel goede ontwerper of meubelmaker zou zijn geweest.
Het leven aan de Vosgang met die drie buurjongens was voor Frits en mij ongekend zorgenvrij. Wij konden anderhalf jaar lang een studententijd inhalen zoals wij die zelf in de jaren zestig nooit beleefd hadden.

We schreven en lazen samen het Pleeboek, waar ook Charles regelmatig zijn bijdragen aan leverde. Soms kwamen er vanaf de WC lachbuien schallen en zodra het mogelijk was ging iemand dan lezen wat de nieuwste bijdrage in het boek was.

We dronken samen Irish Coffee. Eens vond ik een briefje in de keuken: 'Wij hebben je koffie opgemaakt. Je kunt het goedmaken door stroopwafels te kopen. Simon en Ria.'
Als Frits moest bijkomen van een migraine-aanval las ik hem voor uit Knikkertje Lik en pas veel later hoorden we, dat aan de andere kant van die dunne scheidsmuur Simon en Ria dan mee zaten te luisteren.

En af en toe moesten we brokkenpiloot Leo redden, als hij van de bovenverdieping was gevallen, naar beneden in de Vosgang of in de drukkerij, door het open raam in het platte dak.

Pas bij Simons promotie in 2004 ontdekten wij tot welke geweldige en zinvolle resultaten Simons ruimtelijk inzicht en gepruts met vormgeving geleid hadden. Hij heeft daarmee voor tallozen de kwaliteit van leven kunnen verbeteren.

Lieve Simon, jij was spontaan en geestig en bovenal een oprecht en goed mens. Wij denken aan jou op je reis door het grote onbekende en we wensen Ria en de kinderen de troost die ze nodig zullen hebben. In haar prachtige gedicht op de kaart wordt het allemaal verwoord.

Hanny Diemer en Frits Pleiter