Een tijdje terug kwam ik Sander tegen in het UMCU. We waren beide blij met het toeval dat ons samen bracht. Knuffel en lieve woorden. Een herinnering die ik koester.
Ik heb veel mogen leren van Sander. Over acquisitie, funnels en aandacht voor elkaar! Hij ging er altijd voor, helemaal. Of het nu een workshop over loslaten was of ons TA-team aanmoedigen meer te ‘ondernemen’, hij was altijd op een respectvolle warme manier aanwezig.
Sander, dank je wel voor een mooie CoachConfetti tijd! Met jou was het altijd een feestje!!
Marjolein, Stijn en Coen, ik wens jullie heel veel sterkte toe!
Marjan Marinissen

Sander, toffe peer. Ik mis je. Ajit

1974 , gymnasium Hilversum , klas 1a , allemaal nieuwe mensen, dwz van mijn lagere school gingen er 13 naar deze school , mijn oudste vriend Peter Baltussen zat ook in onze klas , hij was altijd veruit de langste en Sander .... inderdaad de kleinste , dat bleef zo tot het eindexamen , er was wel altijd een competitie met Rob Staalstra op millimeters maar die won Sander altijd ... en hij eiste die rol ook op met verve ...hij stond prima zijn mannetje en de mannen in onze klas hadden het goed met elkaar, nooit gedoe , veel gelachen , goeie school. Zijn beste maatje was altijd Frank Drost , ook later in Amsterdam. Na wat omzwervingen door uitloten kwam ik daar ook terecht en wederom troffen wij elkaar bij dispuutgezelschap SIRIUS, waar Sander vooral met Hein Verdam muziek maakte en met mijn zus naar het Gala ging ! Later ontmoette ik mijn huidige vrouw Ariane , die bleek haar hele jeugd 3 kilometer verderop gewoond te hebben , maar ik kende haar absoluut niet...Deel van die ontmoeting had te maken met haar Charlston Lelijke Eend, daarin reed ik mee naar Amsterdam en terwijl Hein noodzakelijke reparaties deed, dronken wij thee met zijn ouders ! Natuurlijk maakten het verliefde stel ook ritjes naar Frankrijk , als Ariane in slaap viel pikte ik snel de Autoroute om een beetje vaart te maken.... Anyhow , die Eend moest vanwege ons vertrek naar Engeland naar een volgende eigenaar .... hoe lang die bij hem gebleven is weet ik niet , net zo min als van Sanders ziek zijn ....De laatste gymnasium reünie was alles volgens mij “zoals vroeger” , vrolijk , lachen, beetje Limburgs en hoe is t met die en die ...
Tjonge , hij is er niet meer, onze kleine grote vriend - dat brengt je tijdens onze vakantie in Canada wel even uit het evenwicht , maar er is ook tijd om even lekker terug naar vroeger te gaan.... en zo zal er voor jullie ook oneindig veel te herinneren zijn, daar moeten we t dan mee doen .... Condoleances van klas- en Dispuutgenoot Maurice van Gelderen. Het allerbeste voor jullie allen...

Je had altijd tijd voor een gesprek. Dat kenmerkte je zo. Langs het hockeyveld, na afloop van een wedstrijd, in de supermarkt... Altijd belangstellend naar ons gezin, en altijd open over hoe het je zelf verging. Je bleef optimistisch en de lach op je gezicht zullen we niet vergeten. We zullen je missen. We wensen jou Marjolein, en Stijn en Coen, heel veel kracht en steun om het verlies van Sander te dragen.

Lieve groet,
Roeland, Maaike, Koen, Sander en Diederik Geertzen

Wat een schrik en ongeloof toen ik vandaag hoorde van het overlijden van Sander. We hebben elkaar al een paar maanden niet gesproken en dan hoor je ineens dit. Zo onwerkelijk. Nog volop, midden in her leven en dan... We begrijpen het gewoon niet.
Eigenlijk kennen we elkaar al best lang. Meer dan 21 jaar geleden waren we met z’n vieren in het ziekenhuis. Marjolein en ik allebei in verwachting van een zoon. Ik heb goede herinneringen aan die dagen. Stijn kwam een dag eerder dan Matthijs en terwijl ik met jullie zat te kletsen begon mijn bevalling. Heel bijzonder. Jullie woonden in Culemborg, wij in IJsselstein. Het contact verwaterde. Tot Marjolein mij aansprak op het hockeyveld in Culemborg. Onze jongste zonen bleken in hetzelfde team te hockeyen en Sander was de coach. Wat een leuke man. Hij enthousiasmeerde de jongens op een bijna Amerikaanse manier. Hij liet iedereen in zijn waarde. Hij regelde en stuurde. Een waardevolle coach, vooral voor onze Pepijn.
Het doet ons pijn te horen dat jullie nu alleen verdergaan. We wensen jullie alle kracht, troost en sterkte toe! Heel veel liefs van ons allemaal.

Maurice, Heleen, Matthijs, Pepijn en Marenthe Boon

Lieve Marjolein, Stijn en Coen,
Er is nu ontzettend veel verdriet.
Wat komt is het gemis van Sander, wat blijft zijn de mooie herinneringen.
Die bewaar je als parels in je hart.
Ik zelf zal Sander herinneren als een ware "muziekvriend". Samen veel gepraat, gelachen, schik gehad en veel muziek gemaakt. Het voelde als soort "broer".
Laat het samen zijn jullie kracht geven om er voor de ander in liefde te zijn.
Ik las ooit deze spreuk:
= =
Wanneer je verdrietig bent
blik dan opnieuw in je hart
en je zult zien, dat je weent
om wat je vreugde schonk
= =
Wij hopen dat jullie een weg zullen vinden die begaanbaar is.
Liefs, Leo en Dike Woerdenbach

Niet alleen dierbaar maar ook dienstbaar voor de medemens en een betere wereld;
Passie voor muziek, jij hebt nog stage gelopen op mijn advocaten kantoor; Altijd optimistisch en meewerkend. Zo zal ik jou blijven herinneren ook al hebben wij de laatste jaren nog maar weinig direct contact met elkaar gehad; Het lichaam is vergankelijk, maar de mooie herinneringen blijven bestaan. Rust in vrede.
Wens jouw gezin en familie alle kracht toe om het verlies te verwerken.
Michael Mantz

Een paar maanden hebben we meegeleefd op het werk van Marjolein. We waren diep onder de indruk van hoe Marjolein alle touwtjes in handen hield met de hulp van veel familie en vrienden en daarnaast ook nog haar best deed af en toe aandacht aan studenten en medewerkers te geven.
Ik hoop echt dat jullie als hechte familie de kracht vinden samen verder te gaan en een mooie herinnering aan jullie echtgenoot en vader te kunnen houden. Let goed op elkaar: genoeg rust nemen, eten en drinken, verlies elkaar niet uit het oog, jongens zorg goed voor jullie lieve moeder.
Heel veel sterkte en ik denk aan jullie.