Even de boel recht zetten. Dat had ik haar nooit horen zeggen. Het betekende dat zij voordat ze naar bed ging even de kamer rond keek en dan een paar losse dingen zoals de TVgids of een paar opgebrande kaarsjes opruimde om de kamer weer klaar te maken voor de volgende dag
Ik zie dat als een rode draad door haar leven. Even de boel recht zetten Het betekende heel veel meer dan de kamer opruimen.
Zij wilde ook onrecht opruimen recht zetten. En ook misverstanden tussen mensen die haar lief waren, recht zetten. Moeilijkheden de wereld uit.

Vooral de laatste 4 jaar is me dat duidelijk geworden
Zij en ik hadden sinds enige tijd een iPad Op een vroege ochtend kreeg ik van haar een eerste berichtje, heel kort. Dat vond ik zo leuk dat ik onmiddellijk een antwoord stuurde en zei dat ik het enorm knap van haar vond dat zij zo gauw al een bericht kon typen. Ze was erg blij met dat compliment En sinds die dag stuurden wij elkaar iedere dag een bericht
We vertelden elkaar hoe we de dag hadden doorgebracht en over wat er zo al om ons heen gebeurde.
Het werden onmisbare berichten. We kenden elkaar al heel lang. We zijn immers zussen al 95 jaar.
Ik mis ze nu al heel erg. Het dagelijkse contact per mailtje.
Maar ik zal iedere avond aan haar denken, vooral aan deze laatste weken, toen ze ineens zo ernstig ziek werd en zo veel pijn had. Gelukkig is zij in haar eigen huisje gebleven en heeft door de goede zorg van haar kinderen
heel rustig de laatste dagen met hen doorgebracht.
Ik ben heel bedroefd dat ze er niet meer is maar de herinneringen zijn onuitwisbaar. Lieve Zus.

Ongeveer in 1948/1949 kwam ik thuis bij de familie den Brinker, in de Westfrankelandsestraat te Schiedam.
Dat kwam door de verhouding met Jopie.
Ze er was een oudere zus die op het zelfde adres woonde.
Deze zus Riet werd altijd met de naam ZUS aangesproken.
Ik heb haar leren kennen als een lieve en zorgzame vrouw.

Vele mooie herinneringen zijn blijvend.
Onuitwisbaar is het feit, hoewel ze zelf een gezin had, dat ik vanuit haar huis naar het stadhuis werd gereden door Rob, om met Jopie te trouwen.
In een latere periode heeft zij ons altijd de helpende hand toe gereikt.
De bezoeken wederzijds waren altijd bijzonder prettig.

Nu komen we in aanraking met een verdrietig afscheid.

Jullie Mieke, Rob en Peter ontvang van ons de condoleance .

Wees trots, dat jullie een moeder hebben gekend, die bijzonder zorgzaam en liefdevol is geweest.

Jopie en Koos

Veel herinneringen komen in mij op, als ik met liefde aan u denk.
Ook fijne tradities, zoals met Pasen naar de Vinkenberg, lekker wandelen langs de Geul.
Later zelfs met beide families.
De wintersport, Hotel Kristall, Pertisau en de lange zomers in villa Taen in Lunteren.
Een zoete inval met u als stralend middelpunt.
U genoot van het leven en het is u gelukt er het maximale uit te halen, samen met iedereen waarvan u houdt.
Bedankt voor wie u was.
Een laatste lieve groet van mij, ook namens Harry.
Anneke

Lieve oma Trein,
Het is moeilijk te bevatten dat u er niet meer bent na zoveel jaren. Al die mooie herinneringen, in uw vertrouwde stoel bij de kachel bij Peter en Elly, bij Oma Annie op bezoek, samen eten in het Kristall hotel, of dat u nog even uw gebit goed moest doen op de iPad. U had zo'n groot hart voor de meest kwetsbaren en onschuldigen; al die dieren, de katten die u in uw leven met zoveel liefde verzorgd heeft tot het niet meer kon, zullen u ook enorm missen. Zoals u heeft geleefd bent u heengegaan, met zo'n mooi afscheid dat nog mogelijk was in uw laatste dagen. Voor altijd in het hart,
Matte en Lynn

Lieve oma Trein,
Zo onverwacht bent u er niet meer. Zo kwiek elk jaar weer op stap met zussen en een mooi verjaardagsfeest. Wij dachten toch echt dat u 100 jaar zou worden.
Wij zijn blij dat Maud u nog bewust heeft mee mogen maken. Overgrootoma dat is nog eens bijzonder. Rust zacht en vredig.
Liefs van Mark, Claudia en Maud.