Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Rien was de medeleerling van het Chr Lyceum voor Zeeland in Goes waar ik vrijwel iedere ochtendpauze een ommetje rond de school maakte. Samen met Stoffel. Twee musici en dan ik als niet-musicus. We hadden het over van alles en nog wat, meestal over school-en dan ook over onrecht dat ons aangedaan werd. Vermoed ik. In elk geval hielden we het jaren vol. Na de middelbare school verloren we elkaar uit het oog maar toen ik naderhand weer in Goes kwam wonen kwam ik Rien nog een keer tegen bij een concert van het Zeeuws Orkest in Goes.
Zo lang er mensen leven die Rien gekend hebben zal hij in de gedachten van hen voortleven.

Oft denk ich, sie sind nur ausgegangen ...

Lieve Adrienne, Heleen en verdere familie heel veel sterkte met het verlies van Rinus Hillebrand, of kortweg Hillebrand zoals wij zeiden.
Hij is een baken in mijn muzikale jeugd geweest. Ik kwam bij het ensemble toen ik 12 /13 was en speelde tot rond mijn 18e elke week in t ensemble. In het begin met angst in mn hart als alleen de tweede violen moesten spelen, hij kon best streng zijn! Maar later overheerste de lol (soms wel eens teveel naar zijn zin) maar er werd ook gewerkt en ik heb er ontzettend veel mooie muziek gespeeld. Kuhlau Variaties, Weiner, Holberg Suite, Serenade van Elgar, om er een paar te noemen.
Ook de zomerse zeiltochten met afsluitende etentjes waren geweldig, maar vooral de lol en Rinus zijn droge gevoel voor humor zullen mij altijd bijblijven!
Marius Uilebrand (samenspelend met Heleen Janker voor de niet ingewijden: dit stond echt op een programmaboekje!) je hebt je al eerder teruggetrokken uit de muziekwereld, en nu ben je dan helemaal afgereisd. Behouden thuisvaart Rinus, ik zal altijd aan je denken als een zwijgzaam, vriendelijk en muzikaal mens, met een onverwacht gevoel voor humor!
Samen met Adrie Onwijn twee pijlers in mijn muzikale opvoeding en laat je nou net op zijn verjaardag vertrokken zijn, samen aan de borrel boven, proost!!

Beste familie,
In de PZC vanmorgen las ik de advertentie van het overlijden van Rien. Mijn oprechte deelneming met dit verlies. Ik vond het fijn te lezen dat u de mogelijkheid biedt wat persoonlijke herinneringen te delen. Hiervan maak ik graag gebruik.
Ik heb Rien leren kennen rond 1970. Het was toen natuurlijk nog Meneer Hillebrand voor mij, want ik was zo'n 11 jaar oud. Ik wilde graag een muziekinstrument leren spelen, dus werd ik lid van Harmonie Voorwaarts te Koudekerke en kreeg klarinetles van de leraar aan de Muziekschool in Middelburg, Rien dus. Hij kwam wekelijks naar Koudekerke om les te geven. Ik keek erg naar hem op, dat was ik van huis uit ook geleerd, en vond hem ook best wel een beetje nors overkomen. Maar hij motiveerde mij erg om mijn best te doen, en ik studeerde heel gedisciplineerd. Hij had dat snel in de gaten en was soms ook best een beetje streng, maar we mochten elkaar graag. Het leverde een goed resultaat op, ik mocht op een gegeven moment meedoen met de solistenconcoursen van de harmonie en won 2 keer achter elkaar de 1e prijs. De prijs was een wisselbeker en ik mocht hem houden. Ik was zo trots dat ik even overwoog om in de muziek verder te gaan, maar ja... ik riep al jaren dat ik secretaresse wilde worden!
Gedurende mijn middelbare schooltijd heb ik nog wel een tijd les van hem gehad, maar daarna ging ik naar Schoevers in Tilburg om mijn secretaresse diploma te halen, dus stopte het. Ik ben toen ook bij de harmonie weggegaan.
Ik heb daarna nog een tijdje orgel gespeeld en weleens overwogen om het klarinetspelen weer op te pakken, maar ik had al de nodige hobby's, naast mijn werk, dus is dat er nooit van gekomen. Maar Meneer Hillebrand ben ik nooit vergeten! In de foto hierboven herken ik hem nog wel. Wat triest dat hij zo lang ziek is geweest.
Ik wens u allen veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Met hartelijke groet,
Mevr. Maatje de Regt-Louws, Koudekerke.

De herinneringen van mij aan Hillebrand. Zo stond hij bekend bij ons. Ik had vioolles op de Zeeuwse muziekschool en kwam als 14 -15 jarige meisje meespelen met het strijkensemble. Wat een leuke herinneringen heb ik daaraan. De concerten, de repetities, het zeilen. We gingen altijd 1x per jaar rond de zomervakantie een dagje weg. Wat een leuke herinneringen allemaal.ik heb nu zelf een strijkensemble en denk regelmatig aan Hillebrand. Het gegiechel, praten noem maar op, dat was niet altijd makkelijk voor hem. Hij is nooit boos geworden. Door de fijne herinneringen,organiseer ik ook met mijn strijkensemble een uitje aan het eind van het schooljaar.
Hillebrand, rust zacht. Dank je wel voor alles. Ik heb veel geleerd van je.
De jongste Heleen( in de jaren 80)