Mijn ontzettend lieve vader en moeder zoals ik ze wil herinneren. Een betere vader en moeder hadden wij niet kunnen hebben. Lieve mama, ik ga je ontzettend missen. Ik hoop dat je nu eindelijk bij papa bent. Ik hou van jou. Rust zacht.

Lieve mam,
Wat zal ik je gaan missen. Nooit meer tegen Bert zeggen “Ik ben even naar mama hoor”
Je was altijd een bezige bij: druk in huis of onderweg naar iemand toe want alleen in stilte thuis zitten, was niets voor jou. Je moest mensen om je heen hebben. Je zei altijd “mijn mond moet heen en weer kunnen gaan”
Wanneer je wel eens mopperde “Ik zie nooit iemand”, was steevast ons antwoord “maar je bent er ook nooit”
Helaas werd jouw wereld de laatste jaren steeds kleiner toen de Alzheimer bij jou binnen sloop. Kon je in het begin nog lekker in je woning in de Romeinstraat blijven en twee keer (later zelfs vier keer) in de week naar de dagbesteding gaan.
In 2018 bleek dat ook dit niet meer kon zodat je in juli van dat jaar verhuisde naar woongroep De Drom in Overvest. En wat ben je daar die laatste twee jaar vol liefde verzorgd. Je had weer iedere dag mensen om je heen en dat is wat je eigenlijk altijd wilde.
Vooral in deze rottige Corona-tijd waren wij erg bij dat we ons om jou geen zorgen hoefde te maken. Jij kreeg iedere dag je knuffels nog en door de Alzheimer had je gelukkig niet meer zo in de gaten dat je ons al een tijd niet gezien had. Vooral de laatste weken had je het daar weer goed naar je zin: was weer vaker in de woonkamer waar je grapjes maakte met mevr. Stokking.
En toen besloot donderdag jouw lichaam dat h et genoeg was. Je kwam ten val en daarna niet meer bij bewustzijn.
We zijn blij dat wij in de laatste uren nog bij je konden zijn en hoewel je altijd “als de dood was voor de dood” ben je heel rustig van ons weg gegaan.
Je bent nu weer bij papa, jouw grote liefde.
Rust zacht lieve mam,
Marijke en Bert