We kennen elkaar net zolang als onze kinderen elkaar kennen. Dat is alweer bijna 12 jaar, vanaf sinds ze bij Lucia op de kinderopvang zaten. In al die tijd zijn Jesse en Tim echte maatjes van elkaar gebleven. En ik weet dat jij daar met net zoveel plezier naar hebt gekeken, als ik dat doe. Tim heeft menig logeerpartijtje bij jou meegemaakt, in de stacaravan en later in Utrecht. Van Tim weet ik dat hij daar met fijne herinneringen en vooral ook een vertrouwd gevoel aan denkt. Je was voor hem niet alleen de vader van Jesse en Evy, maar gewoon Richard. Mooi!

In de tijd dat Tim en Jesse in hetzelfde team voetbalden, stonden we stelselmatig langs de lijn: een mooie tijd. Een beetje duiding vanuit jouw kundige kijk op voetbal kon ik goed gebruiken, zodat ook ik het (toen nog) kluitjesvoetbal optimaal kon gaan waarderen. Begaan en betrokken bij het voetballen, dat lees ik ook heel mooi terug in de bijdrage van Erik.

Verder hebben we op geijkte momenten in het jaar met elkaar getoast, meestal op mooie verjaardagen, in de tuin bij Hetty, met goede wijn, altijd goed weer, lekker eten en goed gezelschap. Met plezier denk ik terug aan jouw nuchtere humor, die ik als oorspronkelijk noorderling goed kon waarderen.

En dan opeens gaan die momenten zich niet meer herhalen. Dat zal een gemis zijn. Ik zal op die momenten zeker nog aan je denken. En die momenten zullen voortaan altijd anders zijn. Maar ook zullen het momenten van herinnering zijn, zoals die ik hierboven aanhaal.

Bedankt voor alles, Richard,

Gert-Jan.

Richard,

Zwaluwen Utrecht 1911. Daar heb ik je leren kennen omdat onze zoons in een team speelden. Jarenlang zijn we opgetrokken langs de lijn, in Utrecht en omgeving. Vele uren voetbal gekeken, en vele uren gepraat over voetbal. Een van je passies. Ik was jarenlang trainer/coach van het team, maar heb veel aan de gesprekken met jou gehad. Jij was heel betrokken, had meer ervaring dan ik, meer inzicht in het spelletje en de ontwikkeling van de jongens.
Vaak bespraken we opstellingen, bespraken we het verloop van de wedstrijd. Bespraken we de teamsamenstelling, de opstelling. Ik waardeerde je inzichten, je adviezen. Het plezier dat je in het spelletje had, maar ook de relativering. De vele app'jes, ook laat op de avond. Het was een mooie samenwerking, we deelden een gelijke visie.
Ik vond het mooi om te zien hoe je met Jesse bezig was te genieten van voetbal. Daar konden jullie uren over praten, ook omdat jullie het niet altijd eens waren. Mooi om die dynamiek te zien, die wederzijdse betrokkenheid.
Toen ik een jaar geleden als coach gestopt ben heb ik even afstand genomen van het team, om de nieuwe coaches de ruimte te geven, maar ik sprak je nog wel, ook via Whatsapp.
Ook vond ik het bijzonder om te zien hoe Hetty en jij een mooie samenwerking hadden in het opvoeden van de kinderen. Op feestjes, partijtjes, een barbeque, je was er altijd.
Dank voor de mooie momenten, het (voetbal)plezier. Dank voor je adviezen en steun. Ik heb dat voetbalgevoel wel gemist het afgelopen jaar. En ga het nu nog meer missen, nu ik weet dat het ook niet meer terug gaat komen...

In een van de reacties op deze gedenkplaats zag ik een jeugfoto. En het viel mij op hoeveel Jesse op je lijkt. Daarom heb ik ook een voetbalfoto van Jesse geplaatst.

Adieu

Richard,

Mijn herinnering aan jou:
Je was de eerste vriend van mijn zus Dorien. Toen ook de vriend van mijn broer Michel en jouw vriend Max en John. We hebben een hele leuke tijd gehad met elkaar.
Jullie waren met zijn 4 jongens thuis. Een echt mannen gezin.
Ik wens jullie heel veel sterkte bij het verlies van Richard. Hij wordt opgevangen door een aantal mooie mensen.
foto: jij en Dorien

Dikke kus Angela