Vandaag was ik bij je. Wat een grandioos mooi moment hebben jullie ervan gemaakt. Maar ook t besef dat je er niet meer bent. Mijn allereerste vriendje, onze verkering zo jong, zo pril. Ha wat een gedoe was dat. Jij die verkering vroeg via via ik een antwoord via die weg terug en toen was het zover. We hadden samen verkering! Een hele ervaring. In de jaren die volgde hadden we met regelmaat contact. Let wel onze regelmaat. Onze wegen bleven kruizen. Ik ga je missen kerel! Nog een dikke knuffel en geen gedag maar een tot een volgende keer. Ergens gaan onze wegen elkaar vast weer kruizen. Veel liefs...lof joe. Jaimy
Ps je kunt trots zijn op je 3 meiden, kanjers zijn t!

Lieve René,
Samen leiding gegeven aan zooitje ongeregeld wat een leuke tijd was dat. Met Koninginnenacht toen Beatrix naar Utrecht kwam een mooi pionierwerk neergezet en daarna op Jans Kerkhof de BBQ aan, wat was het gezellig. Veel met je gelachen en lol gemaakt. Zal je missen maat.
Sterkte voor de hele familie.
Liefs
Marc Snijders

Als wij aan jou denken dan denk we meteen aan René zegt geen nee.
We hebben je leren kennen via de Horizon de school van onze kinderen.
Als er iets moest gebeuren of iets georganiseerd moest worden stond je altijd klaar.
We hebben veel leuke dingen samen gedaan.
Je hebben een aantal keren ook pannenkoeken gebakken op de Horizon.
Frank herft er leuke herinneringen aan dat hij samen met jou en soms met je broer heeft geholpen.
Het was altijd gezellig en een dolle boel.
Je bent een kanjer en een mooi en positief persoon met een mooi gezin.
Amber en Vera twee top meiden en niet vergeten Christel die je trots en toeverlaat is.
We zullen je positiviteit en enthousiasme heel erg missen.
Maar gelukkig hebben je meiden en Christel dit ook.
Christel, Vera en Amber we zullen veel denken aan de herinneringen met René en we zullen ook nieuwe maken.
Veel liefs Frank, Hanny, Tessa & Lotte

De foto hierboven zegt het allemaal! Hij doet me meteen glimlachen: Ja, dit! Dit ben jij! Zo herinner ik me jou. Mijn hart wordt warm. Dit is wat jij ons hebt gebracht. Wat we zo hard nodig hebben en wat we zo gaan missen. Pure levensvreugde. Aanstekelijk. Hartverwarmend. Dank je wel dat je mijn hart verwarmd hebt.

En sterkte voor je sterke meiden. Jouw levensvreugde zal hen kracht blijven geven. En een warm hart.

Lieve René, wat een fijne band had ik met jou! Leren kennen als klusjesman van SIF in Utrecht 4 jaar geleden, maar daarna contact blijven houden als vriend. Veel dingen die jij hebt gedaan in het pand laten mij herinneren aan jouw vrolijkheid, meedenkend oog en oor en daarna lekker aanpakken. Weet je nog dat die hamer op je hoofd viel in zaal 1? Het was even schrikken, maar wat hebben we daarna gelachen om een klusjesman die een hamer op zijn hoofd laat vallen! Hoe dan?! Lieve René, ik ga je missen! Lieve familie, heel veel sterkte met dit onwijze gemis! Liefs, Carlijn

Beste Christel en familie,

Ik herinner mij René als een vrolijke en gezellige jongen. Wij hebben samen nog een tijdje verkenners gedraaid in de Ossekop. En ook jij, Christel, hebt daar wel eens meegeholpen. En dan lees je opeens een bericht op de facebook pagina van de KdJ. Dat jongetje, die natuurlijk ook allang een volwassen man is geworden, is er niet meer.
Christel en familie, ik wens jullie morgen heel veel sterkte en ook voor de moeilijke momenten die er ongetwijfeld nog gaan komen.

Michel Wouters, Kardinaal de Jonggroep

Wat gaan wij jouw enthousiasme missen. Ondanks dat we al veel mooie momenten samen hebben mogen beleven, hadden we graag nog veel meer van dit soort momenten met jouw willen meemaken. De bbq's op school, het pannenkoeken bakken, de visuitjes, het wandelen met de avondvierdaagse en nog veel meer om op te noemen. Een ding is zeker, je heb genoten van het leven dat je hebt geleefd en wij mochten mee genieten. Je blijft in onze harten.
Maarten, Moniek, Roan en Luca

Vaak spreek je een ‘We zullen je nooit vergeten’ in de vorm van troost uit. Maar helaas lukt dat niet altijd. Niet vanuit onwil of desinteresse. Maar omdat de tijd geduldig is en het leven doorgaat. ….er dagelijkse beslommeringen zijn en de omgeving nieuwe kansen of teleurstellingen aandraagt. Zo loopt het leven nu eenmaal.

René maakte voor mij slechts een klein gedeelte van mijn leven uit. Standaard niet meer dan twee ochtenden per jaar. De eerste ochtend in december bouwden we dan de Kerststal bij de Dominicuskerk op en een paar weken later braken we hem weer af. Bij elkaar nog geen dag per jaar, 1/365ste deel. Dat is zo’n 0,25 procent. Wat is dat nou op een mensenjaar?
Het opbouwen van de Kerststal doen we met een klein team, waarvan ook Gerard en Hans deel uitmaken. Maar ook René…. En dat vond ik prettig en daar keek ik ook naar uit. Niet (alleen) om mijn twee linkerhanden te compenseren met zijn drie rechterhanden. Maar om het mogen samenwerken met René en de gesprekken die we hadden: we hadden een erg goede klik.
Ik heb lang gedacht dat we die klik hadden omdat we elkaar zo goed aanvoelden. Als ik terugkijk, heb ik het vermoeden dat het met name kwam, doordat René zich altijd zo onbevooroordeeld open stelde.
Zijn empathische houding, positief en vrolijk, stelde hij bij mij, en waarschijnlijk bij velen, op een natuurlijke wijze in dienst om een ander plezier te geven, gelukkig te maken.

In december is er een ochtend waarin we de Kerststal bij de Dominicus weer zullen opbouwen en een ochtend waarin de Kerststal weer zullen afbreken. Maar met een man minder. Dat zullen elk jaar momenten zijn en blijven waarop we René niet kunnen vergeten , maar van harte zullen missen.

“Koekendoos” was wat ik hem toedichtte, toe hij, ondanks het vergevorderde stadium van zijn ziekte, het vervelend vond mij teleur te stellen, omdat hij niet meer kon. Helaas is de koek op.
Sterkte.