Ieder mens draagt in het leven,
een onzichtbare rugzak mee.
Bergt daarin zijn vreugde en zorgen,
een verzameling van wel en wee.
Vaak is de rugzak niet te dragen,
maar soms ook vederlicht,
dan blijft er ruimte over,
maar meestal kan hij haast niet dicht.

Kijk in een verloren uurtje,
heel de inhoud nog eens door.
Er kan heel vaak iets verdwijnen
wat zijn waarde reeds verloor.
En zo gaat het door de jaren heen,
je pakt iets op en gooit iets weg.
Soms gebeurt dit als vanzelfsprekend,
maar vaak na overleg.
Langzaam wordt de rugzak lichter
‘s levensmiddag gaat voorbij.

En bij het naderen van de avond,
werpt men de meeste last opzij.
Maar achter blijft er nog wat van waarde,
wat je koestert, graag behoudt,
Al schijnen het soms kleinigheden,
het zijn herinneringen, meer waard dan goud.
Ieder draagt zijn eigen rugzak,
niemand die hem overneemt,
En je hoeft ook niet te vrezen,
dat een dief hem ooit ontvreemd!

Het is jouw unieke rugzak
en pas op het einde is hij leeg.
Alleen de meest mooie,
intieme en emotionele gedachten
zullen in je geheugen op je wachten.