U was een voorbeeld voor vele.
Dankjewel voor veel fijne herinneringen als meester en buurman.
Lieve groet Hanny

Marion/ Kinderen en Kleinkinderen gecondoleerd met het verlies van man/vader en Opa Piet.
Heb Piet leren kennen als collega en als sporter. In de zaal met Schagen 2 speelden we enkele jaren samen.
Piet was een verdienstelijke Keeper en ook het nazitten ging hem goed af!
Leerde van Piet de eerst beginselen in Photoshop.
Ook over photo's kon hij boeiend praten op de club.
Zal Piet blijven herinneren als een mooie kerel!
Veel sterkte toegewenst
Groetjes Henk Slager

Meester Lagrouw, vroeger bij u thuis vaak de LP's van Robert Long gedraaid. Ik ken nog steeds alle liedjes uit mijn hoofd. Wat was het fijn op de Julianaschool. Bedankt! Rust zacht. Ellen Tromp-Wardenaar

Ha Piet,
Weet je het nog? Die tafeltennistafel in de tuin van je toenmalige buren? Als het mooi weer was en jij lekker in de tuin zat, hoorde je eindeloos ons (dat van Marielle en mij) geplok. Op een zeker moment piepte je dan door de heg heen om eens poolshoogte te nemen. Je was één van de weinige grote mensen die regelmatig nog even uit de tuinstoel overeind kwam om onze oren te wassen met een potje tafeltennis. :-) Fijne herinneringen zijn dat. Rust zacht!
Liefs Marjolein, vriendin van Mariëlle

Lieve Piet,
Ookal hebben wij elkaar de laatste jaren niet meer gezien of gesproken, dat uw leven op een einde afstevende raakte mij zeer. Want bijna de helft van mijn leven heb ik u bijna dagelijks gezien of gesproken! Wij waren buren in Schagerbrug.
Inmiddels, zo'n 3 woonadressen verder weet ik "goed buurschap" beter op waarde te schatten, maar dat van ons (u, Kliko en mij) ging eigenlijk veel verder, wij hebben heel goede tijden gehad, veel kopjes koffie en glaasjes wijn gedronken en samen avonturen beleefd. Teveel om hier te noemen...
Maar toch 'n klein verhaaltje;
U bent een aantal zomers gevraagd om te fotograferen voor ik meen het Schager Weekblad, als vervanger van de huisfotograaf. De opdrachten waren streekgebonden doch divers. En ik mocht vaak mee op pad, dat vond ik reuze interessant! Zo was ook een keer een vrij saaie ruïne boerderij het onderwerp, een soort vergezicht moest het worden. Eenmaal ter plaatse moest er - volgens u - voor het perspectief nog iets bij om het plaatje compleet te maken; de toevallige passant. Ik werd plotsklaps tot model gepromoveerd en mocht bevallig tegen een hekje aanleunen de ruïne / boerderij bewonderend... Ik nam mijn taak direct serieus, en ondanks plaatsing in het Schager Weekblad heeft het niet tot een modellen carriere geleid ;) Het onderschrift luidde iets in de trant van: de unieke ruine / boerderij met op de voorgrond een "toevallige passant". Er was helemaal niks toevalligs aan, de boerderij was gewoon te saai! Daar hebben wij veel plezier om gehad.
Tja, een toevallige passant dat is wat wij zijn in elkaars leven, niemand weet precies hoe lang het duurt. Hoeveel tijd er is voordat wegen zich scheiden, vriendschappen verwateren. Maar u was een heel belangrijke "toevallige passant" in mijn leven en ik denk met veel warmte terug aan de jaren in Schagerbrug dat wij naast elkaar woonden, ik had het niet willen missen, u heeft werelden voor mij geopend.

Ik kan dit nu niet meer tegen u zeggen, maar ik hoop dat u het daar boven misschien toch 'n beetje kunt voelen. En dat - vanaf boven - u over al uw meiden blijft waken.
Veel liefs,
Mariëlle
Haarlem

Ik ben erg overvallen door van overlijden van Piet.

Piet en Nicole hebben in een periode van mijn leven een belangrijke rol gespeeld.
Nicole zorgde voor een warme ontvangst in de familie en ik had met haar fijne en vaak humoristische gesprekken. Tijdens deze gespreken liet ze mij kennismaken met George whittaker. Ze deed dit door zijn muziek op de achtergrond af te spelen. Met deze muziek heeft ze mij tot het laatste moment achtervolgt.
We hadden in mijn beleving een minder traditionele schoonzoon/schoonmoeder verhouding!

Piet heeft een belangrijke rol gehad in mijn fotografiehobby. Zijn commentaar heeft mij anders leren kijken naar mijn foto’s, waardoor ik betere plaatjes ben gaan maken. Ook heb ik mooie herinneringen aan de avonden dat we samen passe partouts aan het snijden waren ter voorbereiding van mijn eerste expositie.
Regelmatig werden onze activiteiten onderbroken als Right Saïd Fred met “I am too sexy” op de radio werd afgespeeld.
Het werk werd onderbroken en hij begon mee te zingen en te “dansen”. De eerste keren heb ik hier met verbijstering naar gekeken... vroeg mij af waar ik in vredesnaam was beland!

Met name Piet heeft me enthousiast gemaakt voor vakanties naar het buitenland. Ik was toen nog nooit over de grens geweest. De eerste reis naar Hongarije werd gepland op basis van zijn kaarten. Die vakantie heeft mij zo gegrepen, dat reizen naar het buitenland nu een verslaving is geworden. Ik nu enorm baal als ik minder dan twee keer per jaar de grens over ga.
Na de dood van Nicole, heb ik nog eens een gesprek met Piet gevoerd. Allerlei zaken die in de afgelopen periode waren voor gevallen, werden besproken. Het werd een vreemd intens en vertrouwelijk gesprek. Delen van dit gesprek komen nog regelmatig in mijn hoofd voorbij.

Iets wat ik mij pas jaren later realiseerde is dat hij, in jaren dat we intensief contact hebben gehad, een belangrijk stempel op mijn leven heeft gedrukt!
Ik ben hem daar erg dankbaar voor!

De keren dat we ( Hester en ondergetekende ), Marion en Piet toevallig tegenkwamen, voelde we altijd belangstelling en warmte! Ik herinner me nog de verbazing , ongeloof en ook een beetje afkeuring bij Piet toen ik vertelde dat ik mijn fotohobby in de ijskast had gezet. Zijn overlijden komt op een moment dat ik net mijn camera’s weer van stof aan het ontdoen ben, om weer eens een plaatje te gaan maken.

De laatste keer dat ik hem sprak, ging het over zijn gezondheid. Het stond hem niets aan dat zijn oude schoonvader dingen voor hem aan het doen was, welke hij niet meer kon.
Ik heb geen idee hoe het daarna is gegaan. Op foto’s die ik nu op FB terug zie lijkt het erop dat het alleen maar slechter is geworden.
Ik vind het enerzijds erg jammer dat het contact is verwaterd, anderzijds herinner ik hem nu gezond, met een peuk, met een glas gevuld met sterke drank in zijn hand en met pretoogjes. Aan die pretoogjes kon je vaak zien dat er een grap aan zat te komen. Een grap die je vaak niet in de buurt van kleine kinderen kon maken.

Ik wil hierbij alle nabestaanden (ook namens Hester) condoleren met het verlies van Piet.
Zijn overlijden laat niet alleen een enorm “gat” achter, maar er blijven ook hele mooie herinneringen.
Heel veel sterkte

Ik kan mij hem eigenlijk alleen maar herinneren op de Julianaschool. als nieuwe leraar met een Afghaanse leren jas en een bril met gele glazen. Eigenlijk nooit geweten dat hij eigenlijk om de hoek woonde. Een bijzondere man (uit de grote stad) met prachtige verhalen. Sterkte voor iedereen.