Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik ben intens verdrietig, we hadden een heel speciale band.
Gelukkig hebben we elkaar vorige week nog uitgebreid aan de telefoon gesproken.
Ik ben zó blij dat ik je toen heb gebeld !
Je hebt zó onmetelijk veel gegeven, aan zoveel mensen. Zó velen geïnspireerd. Ongelooflijk.
Ik ben intens dankbaar dat ik je heb gekend, meegemaakt, samen heb gewerkt en samen hebben gelachen en gehuild.
Het voelt als zó onrechtvaardig … er was ook nog zoveel te doen … is dit jouw boodschap dat we het nu verder zélf moeten doen ? 'Genoeg ge-empowered, ze kunnen het nu zélf’ ?
Ik hoop dat Hanneke ergens troost, steun en wijsheid vindt.
Ik mis je !
Met dankbaarheid en liefde, Alan

Peter, jaren delen van lief en leed in de mannengroep laat zijn sporen na. Dat je er niet meer bent doet pijn, tegelijk denk ik met plezier terug aan je ongebreidelde enthousiasme. Twee gevoelens die er zijn. Jouw boodschap “Als je te dicht bij de spiegel, staat zie je jezelf slecht” heeft mijn leven veranderd. Daar geniet ik nu nog van. Je hebt me mijn levensmotto leren ontdekken, Plezier creëert kwaliteit.
Jij bent daar een voorbeeld in geweest.
Ollie Olsthoorn

Peter was een ongekend fijne collega. Wat een genoegen om met hem te werken...
Ik koester de mooie momenten samen, bij klanten als BCC, Clifford Chance, De Brauw, G-Star, Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, Kamer van Koophandel, Waterweg Wonen en de provincies Zuid-Holland en Gelderland. Met enorm enthousiasme en optimisme heeft hij zich ingezet voor Eco-teams, medewerkerscampagnes, GAP, SVN, Slim licht, Ecodriving, regionomie en De Fruitmotor. Voor een leefbare Aarde en een sprankelende sociale samenleving. Een wereld waarin iedereen ertoe doet!
Ik ga hem enorm missen. Maar zijn glimlach, zijn visie en zijn ideeën leven voort. In de hoofden en harten van de vele, vele mensen waarmee hij heeft gewerkt. En bovenal in Hanneke, Floris, Ollivier en Karlijn, waar hij zo trots op was. Ik wens hen heel veel sterkte de komende tijd, en ga m’n best doen om te blijven handelen in zijn geest.
Peter Wiers
Climate Partners/ PW Advies

Het is zondag 8 april, de zon schijnt en de Lente heeft haar intrede gedaan. Lente de eerste zonnestralen, het geluid van de vogels, de ontluikende natuur met de eerste blaadjes aan de bomen, kinderen spelend op straat. Ik kijk uit het raam en zie de watersnip geduldig op haar nestje, wachtend op nieuw leven. En dat is wat jij zo omarmde. Het leven, de natuur en de eenvoud om van het leven te houden. Juist op de verjaardag van mijn lieve vader verruilde jij, op dezelfde leeftijd, het aardse en laat je ons achter met jouw herinnering.
Als ik jij zou zijn dan zou ik wij zijn.
Wij of WIE dat was jij.
Zij aan zij, een lach en blij,
vol levenskracht en goede moed
wie goed doet, die goed ontmoet
dàt heb jij mij en ons laten zien
en weet je lieve Peter heel misschien
gaan wij net als jij vergezichten, buiten de kader, voorbij de horizon schouwen
en met z’n allen die bruggen bouwen
om de wereld te laten zien
dat het wèl kan, zonder voorbehoud van ‘heel misschien’
maar gewoon; niet omdat het moet, maar omdat het kan
en naar jouw voorbeeld doorgaan met houden van

het leven, de natuur en de eenvoud om van het leven te houden

Dankjewel lieve Peter dat jij in mijn leven was en jij mijn inspirator wilde zijn.

Liefs, Sophia

Tjee, wat was ik blij toen ik 24 maart het visitekaartje van peter vond tijdens een diner bij de verspillingsfabriek in Veghel. Hij was bezig met fruitmotor en ik heb hem 28 maart gelukkig nog kort mogen spreken. Ik schrok maar zijn overtuiging dat hij nog n boek zou schrijven gaven me nog wat hoop. Helaas veel te snel toch dit einde. Ik ga me inzetten om zijn gedachtegoed voort te laten leven!! Sterkte ❤️❤️❤️❤️ Ingeborg van Meggelen Haarlem

Ik zag Peter voor het laatst tijdens de Kerstbijeenkomst van SVN. We praatten daar over De Fruitmotor en allerlei andere zaken waar Peter op dat moment in verwikkelt was. Want dat is waar ik Peter vooral door zal herinneren; als een mens die zich met tomeloze energie inzet voor de goede zaak. Drie weken geleden sprak ik Peter voor het laatst. Hij vertelde me dat hij zich zorgen maakte, omdat hij deze energie uit zich weg voelde vloeien. En toch kwam het nieuws over Peter’s overlijden als een verrassende klap. Hij klonk nog zo strijdvaardig; nog zo vol plannen en intenties. Nederland is een kanjer armer. Eeuwig zonde. Ik wens zijn gezin alle stekte toe met dit grote verlies. Kees Klomp

Goede Peter,
Ineens was je er, met je team van Global Action Plan/Ecoteams, aan de Oude Delft waar CE Delft gevestigd was (en nog is). Ik weet eigenlijk niet meer waar het initiatief vandaan kwam. Het was gewoon 'pop-up' zoals dat tegenwoordig heet. Maar het was me wel duidelijk dat een bijzonder en bijzonder optimistisch mens daar neergestreken was. De wereld kon en zou veranderen, en barrières bestonden eigenlijk niet.
Je popte later weer up in de mannengroep, waar we jarenlang lief en leed deelden. En hoe erg of hoe moeilijk het ook was, er was altijd wel érgens een reden voor optimisme te vinden. Hoe bijzonder is dat?
Een tijdlang hadden we minder contact, maar ineens was er weer zo'n pop-up, nu rond landbouw en voedsel; met je prachtige initiatieven De Fruitmotor en de Krenkelaar zocht je aansluiting bij de Transitiecoalitie Voedsel. We mailden nog, en we zouden elkaar nog wel zien, schreef je, optimistisch als altijd, zelfs na een diagnose die niet mis te verstaan was. Dinsdagavond laat kregen we bericht dat je was overleden.
Peter, dank je dat ik je heb gekend. In de geest van jouw optimisme ga ik er gewoon vanuit dat je ergens gewoon weer via een pop-up verschijnt. In elk geval in mijn hart, waar je nooit meer uit verdwijnt.

Jan Paul van Soest