Wij kennen Pascal al van kleins af aan. Wij woonden ook op de Rode Kruislaan. Pascal en onze dochter Renske zaten tegelijk op zwemles inde Van 't Hoflaan. Ook zaten zij bij elkaar in de klas aan de Nobelweg. Wij kwamen Pascal tegen op feestjes bij de fam. Lunstroo. Toen Fred Lunstroo al erg ziek was werd bekend dat Pascal ook een hersentumor had. Zo jong nog. Nadat Bauke in nov. '15 ook dezelfde diagnose kreeg bleken hij en Pascal bij dezelfde neurologe te lopen. We zijn hem in de VU ook wel eens tegengekomen. Pascal heeft het lang vol gehouden. Heel verdrietig voor zijn vrouw en beide jongens dat zij nu zonder hem verder moeten.
Mooi om te horen dat de vriendenploeg zo om hem en zijn gezin is blijven staan. Wij wensen Astrid en de jongens, en Alma en de verdere familie heel veel sterkte. Een laatste groet, Bauke en Nicola Wink

Lieve Astrid, Timo en Sem,

Het overlijden van jullie papa en echtgenoot is een heel groot verlies. Een zo betrokken vader met een gezin in de bloei van hun leven heeft jullie moeten loslaten. Ik zie hem staan naast het doel van Timo om net als alle andere ouders zijn zoon aan te moedigen. Ook was Pascal regelmatig te bewonderen als scheidsrechter bij de wedstrijden van Timo bij SV. Diemen. En dat was iets wat hem bewonderenswaardig gemakkelijk afging. Een succesvol ondernemer was Pascal, vol ambitie waar abrupt een eind aan gekomen is. Maar bovenal een liefhebbende vader van Timo en Sem.
Tegen Timo en Sem wil ik zeggen dat jullie gelukkig kunnen steunen op een lieve en sterke moeder die, ondanks het grote verdriet, jullie op jonge leeftijd groot brengt met papa Pascal altijd in jullie liefdevolle nabijheid en herinnering.

Wens jullie veel sterkte. Liefs Chris Visser
(Opa van Jack van Huizen)

Als team van Buurtzorg hebben we jullie als hecht gezin leren kennen. Het was mooi om te zien hoe jullie als gezin liefdevol omringd werden door familie en vrienden. De zorg voor Pascal hebben jullie met heel je hart gegeven . Een betere zorg had hij niet kunnen krijgen. Bijzonder dat we hier een klein steentje aan bij hebben kunnen dragen.
Warme groet van ons allemaal,
Anja, Anne juul, Carla, Christa, Cindy, Ineke, Marianne, Marjolein, Paula en Ria.

Cees en ik willen jullie heel veel kracht en sterkte toewensen voor dit voor de Familie Schroeijers
met dit grote verlies en verdriet.
Woorden schieten te kort, in gedachten zijn wij bij jullie.
Cees en waren collega,s van jullie opa Adrie en jullie oma Alma en heel soms gaan wij bij jullie oma
nog wel eens een kopje koffie drinken.
Lieve groetjes van ons en sterkte met dit verdriet.
Cees en Roelie van Haaren - Poster

Wat een vreselijke verdrietige situatie is dit voor jullie jongens! Nooit meer iets leuks gaan doen met papa, nooit meer iets kunnen zeggen of wat aan hem vragen...
Ik kende jullie vader niet zo goed. Ik ben een vriendin van mama en wij spraken meestal ergens anders af en dan bleef papa bij jullie. Mama vertelde altijd vol liefde en met een soort twinkel in haar ogen over papa en ik merkte aan dingen die ze vertelde dat dat wederzijds was!
Lang geleden zaten mama en ik in hetzelfde basketbalteam, in Nieuw-Vennep. En op een gegeven moment viel het ons op dat er steeds dezelfde jongen naar onze wedstrijden kwam kijken. Elke wedstrijd dook hij op, of het nu uit of thuis was, ergens in een hoekje op de tribune of andere kant van de zaal maar nooit bij onze bank of met onze meegekomen supporters. Later begrepen we dat het mama's nieuwe vriendje was! Omdat hij altijd opeens tevoorschijn kwam en ook vaak al weer weg was na de wedstrijd kwam hij als verlegen over op mij, maar ik heb later wel gemerkt dat hij dat niet altijd was hoor! Hij was een echte horecaman dus verlegen was hij niet, misschien moet ik het bescheiden noemen. Mama was erg verliefd op 'de barman' van haar werk. En hij dus blijkbaar ook op haar!
Later op hun trouwdag zag ik weer een zenuwachtig lachende en bescheiden (toch tikkeltje verlegen kwam het toen op mij over) man staan die na het officiële gedeelte helemaal opgelucht en breed uit stralend het hoogste woord had!
Jullie moeder vertelde verhalen dat papa allemaal plannen had om een eigen horeca zaak te gaan beginnen en hoe hij het allemaal wilde gaan doen en voor ogen had. En het lukte ook! Meerdere zaken zelfs! Ik vond dat bewonderenswaardig en getuigen van zelfkennis, positiviteit en doorzettingsvermogen!
Papa werkte hard en dat zorgde ervoor dat hij alles (nou ja, veel)kon doen wat hij graag wilde. Hij hield volgens mij van mooie spullen en alles moest in zijn ogen het beste van het beste. Een hardwerkende, ondernemende levensgenieter....zo zie ik jullie vader! Super jammer dat hij jullie niet meer verder in het leven kan begeleiden en helpen met raad en daad. Zoals ik jullie nu ken heeft hij al een prachtige basis gelegd en zijn 'roots' zitten natuurlijk ook voor een deel in jullie maar het is zoooo jammer dat jullie niet wat langer van hem hebben mogen genieten! (en andersom natuurlijk ook)
Lieve Timo en Sem, hou jullie vader met trots in jullie hart want iemand die je in je hart 'bewaart' is nooit echt helemaal dood!

Voor de familie van Pascal
Vroeger op de lagere school zaten wij samen in de klas . Wij woonde ook op de rode kruislaan en speelde vaak buiten vooral voetbal . Later kwam ik je weer tegen in zwembad de meerkamp waar jij de baas was van het sportcafe. Wij kwamen daar geregeld dus zag ik je daar ook vaak. Na je verhaal over je ziekte kreeg ik nog meer respect voor je. Ik wens de familie heel veel kracht en liefde toe om dit gemis een plek te kunnen geven. Maaike perlot