Heel mijn leven ken ik Nolly al als die mevrouw met die ene hand.....ze kon echt alles met de andere hand en pakte ook nog dingen aan met haar "kleine handje", dat wist ik al toen ze vroeger ook regelmatig bij ons thuis kwam.
Later kwam Nolly weer op mijn pad, toen ik al lang volwassen was: het was genieten bij haar thuis, af en toe helpen in de dierenspeciaalzaak tot het worden van Zwarte Piet en Sinterklaas, alles heeft herinneringen nagelaten.
Soms zagen we elkaar vaak, dan weer af en toe, maar altijd ging het gewoon weer verder waar we gebleven waren....
Behalve vele mooie verhalen zijn er ook genoeg verdrietige dingen gedeeld in de jaren dat we elkaar ontmoetten.....Er waren veel tegenslagen en verliezen die zwaar vielen voor Nolly, maar altijd hield ze haar humor en lach.
De trots die ze had als het over haar zelfredzaamheid ging, en de laatste jaren over haar steun en toeverlaten Fiona en Michiel.
Wat ben ik blij dat we afgelopen december nog geweest zijn in het PW-Jansen om haar met een bezoek van Sinterklaas en Pieten te verrassen. De foto hierbij zegt alles, ik kreeg hem via de Whatsapp met alleen de tekst "rotjong" eronder, de knuffel en emoties ter plekke spraken echter boekdelen.
Nog vele jaren hoop ik het prachtige pak te dragen wat Nolly mij heeft geschonken, altijd zal ik haar ontbrekende hand in mijn nek missen als iemand anders mij de pruik opzet, dat was al zo en dat zal altijd zo blijven!
(En Nolly, je wist het al, maar je had in meer dingen gelijk! Bedankt voor al je liefde en vertrouwen!)
