Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Een aantal dagen na het overlijden van Nick hoorde ik het trieste nieuws van Rachel. Het gebeuren heeft echt nog lang nagewerkt. Ik was echt onder de indruk over hoe Nick een einde maakte aan zijn bewogen leven. Niemand (behalve Rachel) heeft er bij nagedacht om dit nieuws met ons te delen. Met het overlijden van mijn moeder Conchita, zijn partner voor een periode in zijn leven, zijn ook wij niet meer in zicht.
Toch heeft Nick een klein plaatsje in mijn hart, want hij was iemand waar je geen hekel aan kan krijgen, hij had een goed hart.
De breuk tussen mijn moeder en Nick verdiende geen schoonheidsprijs en ik weet ook dat de communicatie tussen mijn moeder en Nick verre van goed was. Maar we hebben wel mooie herinneringen gemaakt in de periode dat ze samen waren. Samen lekker gegeten (en gedronken) en in onze keuken is nog steeds het tegelwerk van Nick te zien.
Ik wens alle nabestaanden van Nick enorm veel sterkte, want het gemis blijft pijn doen. Na een jaartje of 5 na het overlijden van mijn moeder verdween pas de zware steen op mijn maag en werd het verlies iets dragelijker.
Hopelijk komen ze elkaar ‘boven’ een keertje tegen en drinken ze er een borrel op. Een drankje op de goede, korte tijd die ze samen gedeeld hebben ♥

Angelique Perton Doense

Vandaag zou je 61 jaar zijn geworden.
In mijn gedachten ben je nog vaak bij mij en mis ik jou !
Dag lieve Nick love you! Sjouk