Ten eerste wil ik de familie veel sterkte wensen in dit verdriet. Ik ken Marry vanuit de basisschool waar onze kinderen samen op school zaten. Naomi zat een klas boven Rik en Rebecca zat bij Guido in de klas. Toen en de jaren daarna, als we elkaar ergen tegen kwamen, was er altijd een praatje. Niet zomaar een praatje, maar altijd oprechte interesse in elkaar en in elkaars gezin. Nogmaals heel veel stekte in dit verlies. De liefde voor elkaar blijft altijd in leven, ook na de dood.

Beste Marry,
Wat een strijder met een karakter is van ons heen gegaan! Na vele jaren tegen deze verschrikkelijke ziekte te hebben gevochten heb je de ongelijke strijd toch moeten opgeven. Maar wat ben je een voorbeeld geweest voor velen met je vechtlust en onverzettelijkheid en grote opgewektheid. Van opgeven wilde je niet weten. Je bent het toonbeeld geweest dat opgeven geen optie is en vond telkens weer de kracht om door te gaan ondanks het feit dat deze ziekte veel van je lichaam vergde. Wij vonden het leuk je gekend te hebben en zullen je nooit vergeten. Als wij ooit met de ziekte te maken krijgen zien we jou als ons voorbeeld van iemand die het bijna was gelukt deze ziekte te verslaan, en elke keer weer opstond, maar uiteindelijk toch met een lach op het gezicht moest capituleren. Rust zacht en weet dat je een voorbeeld voor velen bent geweest. Sterkte aan je vrouw en kinderen die met de goede herinneringen aan jouw vechtlust hopelijk de kracht zullen vinden om verder te gaan.

Josien en Wil Klerks
Ruurlo

Gecondoleerd en veel sterkte.

Gecondoleerd met het verlies van je man en jullie vader, en heel veel sterkte

Thea, Naomi & Johan,Rebecca & Michael,

Oprecht gecondoleerd met het verlies van Marry, jouw man, jullie vader en schoonvader.
Ik heb jaren lang met Marry mogen voetballen bij NOAD in het 1e, 2e en 4e elftal en ook jaren met hem mogen werken op de Extrusie afdeling bij Oerlemans Plastics en heb dat beiden als zeer prettig ervaren.
Marry was een mooi mens, bescheiden, kon humor ontzettend waarderen maar kon ook uit zijn slof schieten als iets hem totaal niet aanstond. Was altijd eerlijk en open naar iedereen en altijd bereid anderen te helpen waar nodig.
Ik herinner mij een wedstrijd met het 4e elftal uit bij Woudrichem. We stonden al met 7-0 voor en wij kregen een penalty tegen. Onterecht, vonden wij maar vooral Marry en Rinus de Waal gingen enorm tekeer tegen de scheidsrechter waarbij het fanatisme ervan af spatte. Wrang genoeg zijn beiden ons op te jonge leeftijd al ontvallen.
Als collega heeft Marry veel indruk op mij gemaakt. Zowel door de kennis die hij had maar op persoonlijk vlak.
Ik heb in 2017 gevraagd of mensen uit Marry zijn ploeg mij wilden helpen om te ruilen met mijn avonddiensten ivm met mijn thuissituatie. Daar ben ik voor naar jullie thuis gekomen, om dat aan Marry te vragen.
Dat heeft hij toen geregeld waarbij hij zelf ook een week had geruild met mij.
Toen Marry later geen nachtdiensten meer hoefde te werken, zei hij tegen mij dat hij altijd wilde helpen als ik in de problemen kwam met avonddiensten. Zo fijn dat ie dat wilde doen maar het is nooit zover gekomen.
Want helaas kwam niet veel later het nieuws dat er bij hem kwaadaardige cellen waren gevonden en Marry niet meer in staat was om te werken.
Ik ben 2 maanden geleden vertrokken bij Oerlemans en heb Marry kort daarvoor nog even gesproken op de afdeling. Hij was zo moe, vertelde hij. Zo ontzettend moe.
Ondanks alle ellende was hij ook toen belangstellend, zo bijzonder!
Ik heb mezelf de laatste tijd vaak beloofd om nog even te gaan kijken bij Marry, puur uit belangstelling.
Dat heb ik destijds ook bij Rinus gedaan en dat was zo waardevol, juist omdat Rinus niet veel later overleed.
In alle hectiek van mijn priveleven is dat er helaas niet van gekomen en nu las ik donderdag in het Altenanieuws de rouwadvertentie van Marry.
Ik had niet eens vernomen dat Marry overleden was.
Dat was heftiger dan ik had gedacht.
Ik had graag nog even met Marry gesproken, afscheid willen nemen van een bijzonder mens.
Marry heeft zijn ziekte ontzettend moedig gedragen, onvoorstelbaar nuchter vertelde hij mij enkele jaren terug dat hij vond dat hij in geleende tijd leefde. Dat het al een wonder was dat hij er uberhaupt nog was.
Dat hij toen "schoon" was maar dat de ziekte altijd kon opvlammen. Dat is ook gebeurd.
Ik wens jullie heel veel sterkte, liefde en steun toe voor nu en voor in de toekomst.
Marry was een mooi mens en heeft bij mij en velen met mij een onuitwisbare indruk achtergelaten.
Hopelijk halen jullie veel troost uit hoe mensen zich Marry zullen herinneren.

André van den Bogaard