Er is een condoleance aan de nabestaanden achtergelaten door:

Jan en Pim,
Een jaar gaat zo snel maar het is nog maar zo kort geleden.
Marleen kan je nooit vergeten, tijdens het zingen op de koorzolder kijk je Marleen aan. Tijdens het zingen bij de alten mis je Marleen.
Tijdens het koffie uurtje hoor je niet meer die klaterende lach.
En zoals Marleen op haar manier kon vragen: hey meissie hoe is het nu.
Marleen is en wordt niet vergeten!!!!!
Veel liefs Marloes Uijtewaal

Er is een condoleance aan de nabestaanden achtergelaten door:

Lieve Marleen,
Wat een groot verlies, voor Pim, voor Jan, maar ook voor ons als collega's op de poli in het UMC. 11 Jaar heb ik met je mogen samenwerken. Je was een fantastische collega, een ontzettend fijne vrouw die voor iedereen klaar stond. Patiënten waren zo blij met jou, vroegen speciaal naar jou. Nu je er al meer dan 2 maanden niet meer bent "kom ik je nog iedere dag tegen". In mijn gedachten blijf je bij ons en reis je met ons mee. Op het secretariaat brandt dan ook nog steeds een kaarsje ter nagedachtenis.
Je hebt geen gemakkelijk leven gehad maar hebt er met doorzettingsvermogen en humor een succes van gemaakt. Je zoon Pim is daar het levende bewijs van.
Ook Jan was een bijzondere man in je leven, een maatje waarmee je de laatste jaren veel gedeeld hebt.
Zowel Pim als Jan wens ik nogmaals sterkte met het verwerken van dit immense verlies en verdriet.
De vele mooie herinneringen aan Marleen zullen altijd blijven.

Lieve Marleen, vandaag pas (02-02-2014) ben ik erachter gekomen wat jou overkomen is, en dat kwam voor mij als een donderslag uit een heldere hemel. Ik ging er tot die tijd van uit jou weer te zien en ik keek er ook naar uit. Vanochtend in de Aloysius kerk, terwijl jouw ziel al lang te hemelen is en jouw lichaam begraven, reeds twee maanden, vernam ik het vreselijke bericht van Jan, dat jij niet meer onder ons bent, wat mij betreft, en waarschijnlijk iedereen die je lief had, veel te vroeg. Het is raar voor mij op zo'n manier afscheid van je te moeten nemen. Mijn gedachten gaan ook uit naar Pim, die het ook nu zonder jou in het leven moet stellen, en naar Jan, met wie je de laatste jaren lief en leed deelde. En ook naar de buren met wie je toch een hechte band had. En uiteraard naar jou, want ik ga je ontzettend missen. Rust zacht, lieverd, moge God je ziel bewaren en hopelijk zien we elkaar daarboven weer! Vaarwel, Marleen!

Vannacht van je gedroomd. Zoals altijd was je actief en druk. Ik dacht in mijn droom, als ik nu vraag hoe het met je gaat, of je klachten oid hebt, en aanraadt om naar de dokter te gaan, dan kunnen we de geschiedenis veranderen. Een soort van back to the future.
Je had last van je ogen, maar zei dat je te druk was, je zou volgend jaar, naar de dokter, gaan.

Dromen zijn iets geks. Ik denk aan je Pim, hopelijk heb je nog een beetje goed de feestdagen door kunnen brengen, onder je vrienden en familie van je vrienden.
Liefs,

Beste Pim en Jan,

Pim ik heb je - meen ik - nooit ontmoet maar heel veel sterkte.

Jan het is te erg voor woorden.

Herman

Wanneer Pierre iets zoekte - vraag het maar an Marleen, zij vindt alles!
En zo zal ik die stralende kleine Persoon achter de Bali nooit vergeten.
Of ja langs kwam, voor een afspraak of gewoon een kleine babbel, niets
was Marleen uit te veel. Zelfs het laten weten, dat zij even geen tijd had,
dat ging not zo lachend, dat het als een compliment aanvoelde. 1999, toen
we allen Pierre Zelissen "met een liedje vor Sint zingen' verschalkten - weet
ik nog niet hoe Marleen over meerdere weken haar gezicht strak kon houden.
Ergens zal ik je altijd net om de hoek naar het loket zien komen - altijd - een
mens als jij vergeet niemand. Je had, wat m'n noemd "geen kwade steek in of
aan je" - jij kon enkel lief zijn - en die Marleen zal ik nooit vergeten - wel altijd
missen. Hoe vaak vroeg in Ingrid of Kikki "en waar is Marleen?" Met Marleen
ging alles zo zacht, zo zonder poeha, en in een handomdraai had ze alles voor
je geregeld.
Lieve, trouwe vriendin - wanneer ik aan dieprood coraal denk, dan denk ik aan
jouw en het collier, dat ik speciaal voor jouw gemaakt had. Maar wacht een
kleine wijl, en dan zullen we elkaar weer tegenkomen.....ik zal me haasten

Lieve Marleen,

Wat zal het een gemis zijn jouw vriendelijke uitstraling bij de Poli Endocrinologie niet meer te mogen zien.
Jaren lang was jij het gezicht voor mij en mijn familie bij MEN1, zowel als vraagbaak, maar niet te min ook als positieve ondergrond voor alle MEN1-patiënten.
Ik zal je missen als patiënt, medemens en nuchtere humorvolle persoon zoals je was.
Poli-Endo zal nooit meer worden zoals het was zonder jouw aanwezigheid.
Jouw tegenwoordigheid in het hiernamaals zal er alleen maar beter op worden.

Ik als patiënt zal je missen als wegwijs en steun bij de Poli,

Heel veel liefs,

Rob ( Natalie, Antoinette & Max )

Beste Jan,
Ik ben verbijsterd over het bericht dat Marleen is overleden.
Laatst was ik nog bij haar in het UMC aan de balie.
Ze was altijd erg behulpzaam en vriendelijk. Ze wist zelfs mijn naam.
Afgelopen zomer kwam ik jullie tegen op Hoog Catharijne en ze stelde me nog aan je voor.
Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Marleen.

Hartelijke groet,
Annelies Hol