Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Er was eens een dame
Haar naam is Marion
In mijn hart leeft ze nog
Ik zal je vertellen waarom

Ze was groots,
Postuur, mond en hart
Een prachtige verschijning
Stijlvol met zwart

Oog voor moois
Ruimhartig met delen
Attenties, lessen, aandacht
Ze deelde met velen

Alles snel, tollend
Haar denken, doen, zijn
Struikelend een hand uitsteken
Er voor een ander zijn

Ze geloofde in samen
Al kon ze dat alleen
Haarzelf als de oplossing
Hoeft een ander er niet heen

Licht ontvlambaar
Haar maan en haar zon
Branden in haar ogen
Warmte alom

Typen, bril af, weidse praten
Onderbroken, denken voor twee
Alles 100% doen
Valt niet mee

Struikelen over woorden
Meedenken elke keer weer
Uitpraten overbodig
Betrokkenheid doet soms zeer

Een intens wezen
Had niet veel met grenzen
Behalve misschien
Met wat ze voor zichzelf wenste

Marion’s journey, mijn hero
Jouw verhaal vertellen, fijn
als
je
zo
nog
iets
langer
Bij ons kan zijn

Lieverd,
Wat is dit nou? Wat ben ik enorm geschrokken van het bericht dat jij er niet meer bent en ook nooit meer op de HL15 zal komen.
Ons laatste gesprek ging oa over je verjaardagsfeestje (je was de uitnodiging aan het maken) en over je plannen voor Kerst.
Toen het Kerst was was jij er al niet meer. Niet te geloven......
Rust zacht en heb het goed daar!

Janny

Lieve Mart
54 jaar van vriendschap,kleuterschool,basisschool,middelbare school.Samen naar dansles,samen voor het eerst zonder ouders op vakantie.Eerste vriendjes,geheimpjes.
We deelden elkaars familie .je kwam op kraambezoek toen mijn dochters geboren werden.
Bij het overlijden van onze ouders konden we elkaar steunen.
De laatste jaren zagen we elkaar af en toe bij een lunch of een high tea en het was altijd als vanouds.
En nu is maandag je crematie en zijn we nog even samen.
Bedankt voor alles en hiervan ben ik zelfs stil.
Xxx jolanda

Lieve Marion, Wat ben ik geschrokken van het bericht van je overlijden. Als een (ex) collega waar ik nog dikwijls aan denk geholpen als ik weer eens door de Bergstraat reed maar vooral als collega met een groot hart en luisterend oor. Zo jammer dat ik je nooit meer tegen zal komen voor een praatje. Sterkte voor je dierbare.

30 jaar, Rijkie. Veel jaren van bijbabbelen met onze traditionele nachos en margarita's bij Popo.
De afgelopen jaren maakte jij jouw nieuwe gezellige huis in Utereg, 'de Beets', tot het thuishonk van ons vriendenkluppie. Dit kluppie ontstaan vanuit BMT op de HKU is met aanloop door de jaren gegroeid tot een supergroepje van 6. We zagen elkaar als dat groepje voornamelijk tijdens jaarlijkse 'Meterik' bezoekjes. Maar in jouw 'Beets' werden we tijdens de veel frequentere 'Zonderik' bijeenkomsten de laatste paar jaar als groepje hechter en hechter. We genoten van elkaars gezelschap met goede gesprekken, lekker eten en drank… veel drank en flinke lachsalvo's. Het afgelopen jaar werd de drank misschien wat minder maar de rest zeker niet.
Drie weken terug waren we als Meterik-groepje nog bijna compleet bij elkaar. Er werd gekookt, genoten, gelachen, een klein slokje gedronken en we dansten zelfs nog effe samen.

Veel herinneringen… je ging té vroeg, veeels té vroeg. Màn, je laat ons verbijsterd achter. Het moet nog steeds echt binnenkomen, nog zinken. Je hebt verdomme gelijk gekregen… jij als eerste! Onze 30 jaar reünie die je zo graag wilde vieren… komt niet in London en komt ook niet in LA… Maar weet je Marion, we hebben 'm eigenlijk stiekum al meerdere keren uitgebreid gevierd.
Ik ga je missen Rijkie, je vette Gaby-de-baby, je lach die nog steeds na-echoed in mijn hoofd, onze gesprekken, de gouden toekomst proost, de fantastische avondjes op jouw Beets…
Voor altijd ben je aanwezig in onze ❤️❤️❤️❤️❤️ en in ons groepje dat geheel in traditie nu natuurlijk weer hernoemd is.
Dank je wel voor je vriendschap. Bijzonderijk! Liefs, alleen voor jou, Gaby-de-baby ????❤️????

Lieve Marion,
Dank je wel voor het zijn van een fijne buurvrouw in ons mooie pand. Dat plan voor een kop thee is er in 2018 niet van gekomen en zal er nooit meer komen.
Snik! Wat een verlies voor je naasten, collega's en studenten en voor ons collega bewoners van de Hildebrandstaete. Dank je wel voor alle vrolijke begroetingen, ik ga je missen. X Nienke

Lieve Marion,
Het bericht dat je er niet meer bent heeft me diep geraakt.
Jij was het die als ervaren rot bij CMD mij de eerste kneepjes van t lesgeven bijbracht en in de examencommissie waar we vijf jaar intensief samenwerkten zag ik hoe betrokken je was en hoe groot je hart voor CMD. Maar ik zal je vooral herinneren als die lieve grappige eerlijke en gezellige collega met een groot hart. Je hebt een plekje in t mijne.
Rust zacht lieve Marion
Sterkte aan alle (ex)collega’s en naasten
Liefs,
Niels