Wat ben ik blij dat jij op mijn pad kwam... dat was door de tekencursus die ik gaf.
Je knokte voor elke vierkante centimeter op papier en later op het doek.
Je groeide met elk werkstuk, dat uit jou vingers kwam.
Je was zo leergierig ... dat dat mij elke keer weer, een glimlach bezorgde.
Ze kwam vaak op de fiets... later zelfs lopend vanuit de rietlanden naar bargeres met de bolderkar...vol met materialen, voor het geval dat... stel voor, dat je een kleurtje nodig had die per ongeluk thuis was blijven liggen... altijd goed voorbereid en wilde graag meer... nog een extra les, als er nog plek was in een andere cursus, vroeg je; mag ik? ... dat kon ik niet weigeren ....je was zo ontzettend gedreven!
En als je na de cursus weer thuis kwam...had Klaas het eten al klaar staan!
Ik zag je groeien in je werk... de 'uil' was jou "meesterstuk"
En door de jaren heen groeide een bijzondere vriendschap!
Jan en ik zitten vaak aan tafel en Marietje komt vaak ter sprake... Jan zei een keertje; zoals jij over Marietje verteld, voel ik de respect die jullie voor elkaar ondervinden.
En dat is zo!
De wederzijdse respect die wij hadden voor elkaar, had ik nog nooit 'zo' gevoeld, een vrouw met een zeer groot Hart!
Ik geloof in het hiernamaals en weet dat 'daar' een 'speciaal' plekje is...voor jou Marietje.. waar je weer heerlijk creatief kan zijn en waar je weer de mooiste kunstwerken mag maken.... hele dagen (dat leek je sowieso wel fijn, een hele dag lekker doorschilderen).... en af en toe werp je dan een blik naar je geliefde man, kinderen en kleinkinderen....
Al bijna 6 jaar denk ik aan Marietje als ik een uil tegenkom... in welke vorm dan ook ... als wij dat met z'n allen samen gaan doen, blijft Marietje voor altijd in herinnering!
