Wat moet het een zware strijd voor je zijn geweest. Nu is er rust voor jou.
Maar erg verdrietig voor degene die je achter laat. Ik wens de nabestaande veel sterkte toe met de verwerking van dit grote gemis.

Astrid Tenda
Veghel

Dag Marcel, het is een lastig gevecht ik weet het maar al te goed. Helaas moest jij opgeven. Ik hoop dat je nu je rust vind, waar je naar verlangde...
Je hebt je best gedaan.. Weet dat uw man en jullie vader gevochten heeft, knuffel Yvonne

Hoe verdrietig we vandaag ook zijn, als ik aan Marcel terugdenk, wil ik niet somber zijn.
Omdat dit absoluut niet bij Marcel past, zijn ziekte is hem overvallen.
Als ik aan Marcel denk, zie ik vooral een echte “Van Kempen”, in al zijn facetten.
Ik zie een levensgenieter, trots, vol energie, extravert en lijkend op zijn vader Harrie.
Marcel, een heer tot in elk detail met een vriendelijke warme glimlach voor iedereen.
Genietend van zijn Alfa Romeo met sportieve uitlaat en in één ruk doorrijden naar Oostenrijk.
Ik zie hem stoer en flitsend met zijn mono-ski van de berg afkomen. Toen hij daar in Flachau Mariette tegenkwam was het voor hem (en ons) direct duidelijk: dit was zijn ware liefde.
Ik zie de Van Kempendagen waar we met buikpijn van het lachen een hoop lol hadden.
Ik zie een trotste vader, genietend van zijn kinderen Bas, Joost en Lieke
Ik wil niet somber zijn als ik denk aan jouw liefde voor tante Betsie en Inge.

Marcel, al jouw ooms, tantes, neven en nichten van de Familie Van Kempen zien in jou een geweldige fijne vent die positief en genietend midden in het leven stond.
Zo zullen wij jou voor altijd meenemen in onze harten.

Vaarwel Marcel..