Wat is dit onwerkelijk en intens verdrietig, zeker voor de dierbaren die zo dicht bij je staan. Ik wens hierbij Margriet, Quint, Sven, tante Plonia, Alex en alle anderen die Marcel in hun dagelijks leven zo zullen gaan missen, alle sterkte en kracht toe.

Marcel, met een glimlach en een traan denk ik terug aan de mooie herinneringen van vroeger toen we nog klein waren.
Jij en Alex kwamen vroeger bij ons logeren of gewoon langs op de boerderij. Ik herinner me dat we dat leuk vonden wanneer onze grote neven er waren.
Zo weet ik ook nog goed dat jullie mij gingen leren fietsen...Dat ging niet vanzelf, maar als je niet in de hut in de hooiberg mag, waar jij, Alex en Andrea wel in speelden en ik niet, dan ga je uiteindelijk toch wel fietsen!

Bedankt, dag lieve Marcel, rust zacht.
Marjolijn Korevaar