Lieve Marcel,
Ik heb je in 2007 leren kennen toen ik als stagiaire begon bij De Haan. Samen met Marian en Martina mocht ik met jou werken in het Sales team. Je gaf al snel aan dat je mij getalenteerd en gedreven vond, maar dat ik wel wat minder verlegen moest zijn. Dus je daagde mij dan ook vaak uit en haalde geintjes met mij uit, om mij wat meer uit de tent te lokken. Ik had als stagiaire een fantastische tijd en we hebben enorm veel lol gehad. Voor die tijd was mijn bijnaam Mennie, maar jij hebt mij Maddy genoemd en vanaf toen werd dat mijn bijnaam.
In 2011 was ik op zoek naar tijdelijk werk. De tijd met het super M-team (Marcel, Marian, Martina, Madeline) vond ik nog steeds geweldig. Dit was de reden dat ik De Haan benaderde na mijn afstuderen. In 2013 vertelde je mij dat je mij erg gegroeid vond, dat je mij in de toekomst als eerste vrouwelijke directeur van De Haan zag en als dat zo zou worden je heel graag voor mij zou willen werken. Ik heb jou heel hoog staan en nadat jij dit uitgesproken had ging ik er zelf in geloven dat ik het zou kunnen.
Toen we samen manager waren, jij Manager Sales en ik Manager Customer Service, hebben we ervoor gezorgd dat beide teams heel nauw gingen samenwerken. We hielden met regelmaat zelf opgezette trainingen voor beide teams. De energie spatte er in onze samenwerking vanaf. We staken er beiden veel tijd en energie in en werkten hard om onze doelen te bereiken. We vonden ook wel dat we allebei echt werkpaarden waren en dat spraken we met regelmaat naar elkaar uit. We leerden veel van elkaar en jij deelde maar al te graag je kennis en ervaring met mij uit. Je was een echte mentor voor mij. We konden discussiëren, hard werken, het oneens zijn, en er vervolgens weer vol voor gaan en plezier hebben. Een discussie waar we nooit uitgekomen zijn is dat ik mijn paard als sierpaard zag en jij hem het liefst als een stuk worst in de vriezer zag liggen ;)
Apetrots was je toen ik gevraagd werd om directeur van De Haan te worden. Jij was degene die altijd in mij bleef geloven. Op momenten dat je aanvoelde dat ik of iemand even extra aandacht nodig had, dan was jij de eerste die er stond. Jij was er voor mij tijdens hele moeilijke tijden en sleepte mij er doorheen.
Naast de nieuwe functie ging ik een pittige opleiding volgen. Er was al een tekort in het team projectverhuizingen en er was back-up nodig voor als ik vanwege de studie niet aanwezig was. Ik heb je toen gevraagd of je, tijdelijk, de afdeling projecten wilde ondersteunen en mij bij afwezigheid wilde opvangen. Dit heb je gedaan met ontzettend veel passie en inzet. Tegelijkertijd riep je altijd dat je dit alleen voor mij deed en dat het toch echt niet je ding was. Jouw hart lag tenslotte bij de inboedelverhuizingen. Samen met Ab hebben we het fantastische project Unilever binnen gesleept. We wilden bij de presentatie een echt showtje geven. We kregen als feedback dat ons enthousiasme en de passie er vanaf straalde. Wel kreeg je bij het uit- en inhuizen van een groot keukenblad voor het eerst van je carrière stress over een klus. Je had gedroomd dat er iets fout zou gaan en je zei dat je gevoel altijd gelijk had. Ik ben ter plekke de verhuizing gaan ondersteunen. Om de paar minuten stuurde je een berichtje of er al nieuws was. Volgens je collega’s liep je te ijsberen door het kantoor en had je geen rust. Gelukkig ging het goed en zat je gevoel er dit keer naast. Het was een grote opluchting voor ons allemaal.
Vorig jaar maakte je kenbaar mogelijk De Haan te gaan verlaten. De geruchten gingen dat je bij Gosselin aan het solliciteren was. Ik durfde niet aan je te vragen of dit klopte, omdat ik zelf ook met Gosselin in gesprek was. Toen bekend werd dat je naar Gosselin ging heb ik een poos met je zitten praten. Hoe bizar was het dat wij, zonder het met elkaar te bespreken, op zoek waren naar een nieuwe uitdaging en bij dezelfde organisatie aan de slag wilden gaan. Voor de buitenwereld leek het op een verborgen agenda, maar onze wegen mochten gewoonweg nog niet scheiden en dit leek zo te moeten zijn. Ik heb je gevraagd of jij erachter kon staan dat ik ook naar Gosselin ging. Je zou het geweldig vinden om met mij te blijven samenwerken. De verhalen over ons en een mogelijk verborgen agenda zouden wel komen, maar wij wisten beiden dat dit puur toeval en ongekend bijzonder was.
Ik startte twee maanden later dan jij bij Gosselin en we hebben twee maanden samen mogen werken. Je tomeloze energie en passie straalde er weer van alle kanten vanaf. We gingen ervoor. Helaas mocht dit van korte duur zijn.
Marcel, de manier waarop ik gevormd ben in mijn carrière; van verlegen meisje naar een leidinggevende zakenvrouw. De basis en de kneepjes van het vak heb ik van jou geleerd. Afgelopen week kreeg ik een bericht van een collega. Hij zei dat we toch trots kunnen zijn dat we nog een stukje van Marcel bij Gosselin hebben; jij leeft nog in Lennert en mij voort. Ik ben er trots op dat ik jou heb mogen leren kennen, dat je mijn mentor, collega en vriend was. Jouw energie, inzet en liefde voor Margriet, Quint en Sven doen mij herinneren aan jou.
Hoe vreselijk zal ik je missen en hoe wordt je nu al gemist.
Lieve Margriet, Quint en Sven, ik wens jullie heel veel sterkte toe en mijn gedachten zijn bij jullie.
Liefs,
Madeline
