Enige tijd geleden vertelde Madeleine ons, tijdens een van onze gezellige lunchmeetings, op amusante wijze het volgende: Zij was bezig met plannen om haar woonkamer te restylen, w.o. haar TV verplaatsen en meer. Hiervoor had zij een langere elektriciteit draad nodig.
Zij stapte naar de BCC in Zoeterwoude en werd voor haar boodschap naar boven verwezen. Boven aan de roltrap stond een verkoper, met de armen over elkaar, naar beneden kijkend alsof hij haar wilde verwelkomen! Hij begroette haar nauwelijks en had er kennelijk weinig zin in die middag.
Zij sprak hem aan met de vraag of hij haar kon helpen aan een langere draad voor haar TV. Hij stak zijn arm uit richting een bepaalde hoek van de afdeling ergens achterin, daar kon zij vinden wat zij zocht. Zij wachtte nog even of de verkoper mee zou lopen om haar te helpen zoeken. Niet dus!
Toen stelde Madeleine met een ernstig gezicht hem de volgende vraag: "Mijnheer, weet u of er in dit bedrijf een vacature is?' 'Hoezo'? vroeg de man haar verbaasd aankijkend. 'Nou' antwoordde zij laconiek, 'U staat hier zo relaxed, niet veel te doen, goed gekleed en waarschijnlijk een riant salaris.'!.'Zo'n baan zoek ik ook', antwoordde deze bijdehante tante! Hij verbleekte van kleur en zweeg. Madeleine heeft haar weg gevonden, en nu haar RUST. We zullen haar enorm missen en hebben veel respect voor haar positief gedragen ziekte. Dank voor onze fijne vriendschap, gezelligheid en optimisme. 'WE 'll meet again'. Een lieve laatste groet van:
De lunchclub: Irene Kroon, Hanny Wesselingh, Joke Hoppenbrouwer en Anneke Senne.
