Lieve San,
Mijn tranen gingen de afgelopen week vooral over de enorme leegte die Lesley bij jou achterlaat. Een leegte die ik of wie dan ook nimmer weg kan nemen. Dat voelt onmachtig en doet pijn.
En toen kwamen er tranen om het besef van de gemiste kans dat ik Les in de afgelopen jaren niet echt van dichtbij heb leren kennen. De foto's, filmpjes, e-mailtjes en herinneringen doen mij nog meer beseffen hoe bijzonder, lief en zorgzaam ze toch was.
Door deze tranen heen voel ik ook dankbaarheid. Ik ben dankbaar dat ze jou lieve San juist zoveel geluk en kleur heeft gebracht in je leven. Jullie 'klopten' samen zo goed, dat was duidelijk.
Naast de onvervangbare leegte die ze nu achterlaat, is jullie samenzijn ook zo'n levensverrijkende ervaring geweest, eentje die je niet had willen missen. Eentje die jou, al voel jij je nu afgesneden, tot een completer mens maakt.
Les had niks aan 'lichtpuntjes', zei je onlangs, ze 'moest' alles zelf doorleven.
En hier staan we dan, zonder lichtpuntjes, met dezelfde opgave. Het voelt als 'niet te doen maar het moet'. Dichtbij onszelf, dichtbij Les, misschien kunnen we zo putten uit de innerlijke kracht die zij in zich had.
Lieve, lieve Les, bedankt dat je er voor mijn broer was.
Lieve familie, vrienden, heel veel sterkte in jullie proces.

x Moone

... leerde ik je kennen. Op het Thorbecke lyceum, waar we samen kwamen in de redactie van de schoolkrant. Het werd een hechte club die ook nadat we van school waren nog een tijd bij elkaar kwam. Ik begrijp dat je die tijd wilde vasthouden en in de jaren daarna kwam je nog geregeld over de vloer. Naar de Tour de France kijken, of naar Maarsseveen. Nog lange tijd kwam je oude VPRO-gidsen halen, als interessant leesvoer, en raad eens wat? Door jouw enthousiasme lees ik ze zelf nog steeds, juist de achtergrond artikelen, en kunnen ze voordien niet weg (soms tot ergernis van mijn omgeving).
Maar uiteindelijk verwaterde het contact, zo gaat dat. Blijkbaar een andere bron voor lectuur, en gewoon andere bezigheden. Toevallig fietste ik pas langs de Korte Jufferstraat en moest ik aan je denken, vroeg me af waar je zat en hoe het met je ging.
Dus ik schrok toen ik hoorde dat je overleden was, dit was niet het soort bericht waar ik rekening mee had gehouden. Te jong, natuurlijk, en alleen al daarom onterecht.
Ik hoop dat je rust hebt gevonden en ik zal je niet vergeten, je creativiteit, je humor, je openheid, je enthousiasme en je onbevooroordeeldheid!
Sterkte aan Sander en al jullie naasten!

Liefs, Vasco

daar ga je dan, ik stel mij voor dat je wegvliegt boven het strand van Terschelling en langs een paar van jouw dierbare plekken trekt ... gitaar op jouw rug
het eiland waar we allemaal onze jeugd, onze kracht en ons kind zijn hebben ervaren
als kind met jou spelen,... ? dan was jouw thema onderzoeken, grenzen verleggen, hoe zo zijn er grenzen?
je "durfde" al jong de vermeende autoriteit te bevragen, op verjaardagen was je aanwezig, zorgde je dat er wat gebeurde, vrolijk en ondeugend en minder vrolijk ...
jonge levens gaan over in volwassen levens
jouw weg was niet eenvoudig, je hebt jouw pad gevolgd, ik vond je dapper en denk dat ik je heb je gezien in jouw zoeken en willen vinden
je hebt jouw pad gevonden, muziek, hechte vrienden en nog veel meer
lieve neef, het ga je goed op jouw reis ... wegvliegend boven Terschelling
liefs Esther