Leo kwam 1996 bij NS, na een sollicitatie bij productontwerp van Logistiek. Tjeu Smeets had door dat hij veel meer in zijn mars had, en heeft direct een andere plek geregeld. Hier kon Leo werken aan het ontwikkelen van modellen ter ondersteuning van de planning, gecombineerd met een aanstelling aan de universiteit.
Omdat ook mijn eigen sollicitatie naar dezelfde plek bij productontwerp geen match was, heb ik vanaf het begin, samen met Leo gewerkt.
Leo bedacht een wedstrijd om rangeerpuzzels op te lossen. Hierdoor zijn Dennis, Pieter-Jan, Ramon en Cor bij NS binnengekomen. Al snel werd “de groep van Leo” een begrip binnen NS.
Leo wilde de problemen echt kennen en bracht veel tijd door op de planningsafdelingen. Hij werd gewaardeerd om zijn kennis en toegankelijkheid. Hij was zorgvuldig, inspirerend en vond altijd een oplossing voor een spoorpuzzel.
Leo had een talent om ingewikkelde dingen begrijpelijk te maken, iedereen weet nu hoe het splitsen en combineren op de Noord-Oost lijn werkt.
Hij bracht humor in de groep, moesten we niet een upperbound op de besparingen zetten? Leo was fijn verstrooid; is dat overleg niet hier? Welke trein nemen we eigenlijk? Daarbij was hij ook zorgzaam, hij regelde bijvoorbeeld onderdak voor Gabor en Lars op een familieadres.
Hallo, met ehhh…, Leo! Zo nam hij altijd zijn telefoon op.
Deze eerste jaren waren mooie pionierstijden, mouwen opstropen en met studenten rekenen aan een beter plan, samen met Michiel werken aan het Lusten&Lasten model met het TURNI systeem. Letterlijk “Re-Inventing Crew Scheduling”. Dit hielp bij het beëindigen van de onrust bij het rondje-om-de-kerk.
Precies 15 jaar geleden, 21 september 2001, was Leo duidelijk over zijn ambities in zijn oratie: “Als alle momenteel binnen de spoorwegwereld lopende verbeteringsprojecten gerealiseerd zullen zijn,…, zullen we uiteindelijk een kwalitatief hoogstaand spoorwegsysteem hebben, dat zijn weerga in Europa niet kent”
Na een aantal jaren was een deel van deze ambitie bereikt en plukten we de eerste vruchten van Leo’s werk, zoals hij dat noemde “het laaghangend fruit”.
Door zijn slimme systemen kon NS in 2007 een nieuwe dienstregeling invoeren.
Hiervoor hebben wij, en in het bijzonder Leo, in 2008 de Edelman Award ontvangen voor de beste innovatieve toepassing van wiskunde in de praktijk. Dit was de Kroon op Leo zijn werk.
Hiermee was het voor Leo nog niet klaar en we gingen kijken naar verbetering van de bijsturing. Konden software-agents niet onze problemen oplossen? We haalden AIO’s uit Duitsland en Denemarken en verschoven onze aandacht van een “zo optimaal mogelijke” oplossing naar, vooral een snelle oplossing.
We staan aan de vooravond van het daadwerkelijk gebruiken van deze modellen.
Leo stelde in zijn oratie: “Gelukkig is innovatie een onomkeerbaar proces: eenmaal bedacht en uitgevonden, blijft bedacht en uitgevonden.”
Leo heeft gezorgd voor een onomkeerbaar proces bij NS.
Hij heeft aan de basis gestaan van een stabiel en hecht team dat de NS
puzzels wil begrijpen en oplossen. Het is, zoals Leo zei, geen kwestie van of, maar van wanneer de innovaties worden ingevoerd.
Helaas is Leo hier niet meer bij.
Leo, je was een warm, integer en humoristisch persoon, een dierbare collega.
We zullen je missen.
Ook namens de collega's van PI.
